Του Ιωσήφ Κόκκινου
Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από την ολοκλήρωση των εργασιών της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου στην Κρήτη και οι κόντρες μεταξύ ιεραρχών συνεχίζονται. Αυτή τη φορά, ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος με επιστολή του προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη, αφού επιτίθεται και προσωπικά στον κ. Βαρθολομαίο, κάνει λόγο για τις σχέσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας με τις άλλες θρησκείες.
Στα όσα αναφέρει ο κ. Αμβρόσιος -ο οποίος κατηγορεί τον Πατριάρχη για παρέμβαση στη Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος με σκοπό να απομονωθεί- απάντησε επίσης με επιστολή ο Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε, Σεραφείμ Κυκκώτης.
Ο κ. Σεραφείμ, αφού επιτίθεται στον κ. Αμβρόσιο, αναφέρεται στις σχέσεις των Εκκλησιών και στον ρόλο του κ.κ. Βαρθολομαίου:
«Ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης, όπως πρόσφατα απέδειξεν μαζί με τον Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής Θεόδωρον, στην έκκληση για την ειρήνη του κόσμου στο Κάιρο, όπως κι όλοι οι Προκαθήμενοι και οι Προκάτοχοί τους, ακολουθούν την ευαγγελική προτροπή του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού ότι “Δεν έχουν ανάγκην από ιατρό οι υγιείς, αλλά οι ασθενείς” (Ματθ. 9, 12β-13α). Ως γνωστό, την απάντηση αυτή έδωσε ο Ιησούς όταν “οι Φαρισαίοι έλεγαν στους μαθητές Του γιατί ο διδάσκαλός σας τρώγει μαζί με τελώνες και αμαρτωλούς;”, για να συμπληρώσει ότι “δεν ήλθα να καλέσω εις μετάνοιαν δικαίους, αλλά αμαρτωλούς, Αγάπη θέλω…” (στο ίδιο κεφ., χωρία 11-13).
Προσωπική μου εκτίμηση για τις εναντιώσεις κάποιων σοβαρών θεολόγων, για τη χρήση του όρου “Εκκλησίαι” για τους μη Ορθόδοξους, ίσως να οφείλεται σε δύο σοβαρούς λόγους. Για αιώνες όλες οι Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, όπως η πρώτη Αποστολική Εκκλησία, χρησιμοποιούσαν τον όρο “Εκκλησίαι” και για τους μη Ορθοδόξους, χωρίς ποτέ να έχουν συνείδηση ότι είναι τα mέλη της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Τελευταίως, όμως, επειδή ατυχώς εισχώρησε εις τας θεολογικάς συζητήσεις στον χώρο της Ορθόδοξης Εκκλησιολογίας από ακαδημαϊκό μητροπολίτη ο απαράδεκτος όρος “διαιρεμένη Εκκλησία” και δεύτερον λόγω απαράδεκτων ηθικών, αμαρτωλών εκτροπών εκ μέρους Χριστιανών, που είναι αντίθετες με την Αγία Γραφή (γάμοι ομοφυλοφίλων και λεσβίων κ.τ.λ.), με το δίκαιό τους αρκετοί διαφωνούν να τους αποκαλούμε αυτούς “Εκκλησία”. Από την άλλη, πάλι, εμείς που είμαστε η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, δεν νομίζω να ’μαστε όλοι μας αγνοί Άγγελοι των Ουρανών. Και πόρνους έχουμε και πόρνες και φονιάδες και λεσβίες και απ’ όλες τις αμαρτίες του κόσμου, όπως η διαφθορά μερικών Ορθόδοξων πολιτικών μας και Ορθοδόξων τραπεζιτών που κατάστρεψαν την οικονομία μας. Η ταπεινή μου, προσωπική γνώμη είναι ότι ίσως θα έπρεπε να αφιερώναμε περισσότερο χρόνο στο κείμενό μας για τη σχέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας με το μη Χριστιανικό κόσμο, για να προφυλάξουμε την ορατή ενότητα των Ορθοδόξων μέχρι που να έχουμε τον απαραίτητο χρόνο για τη σωστή διαφώτιση των πιστών μας, για να μην πέφτουν μερικοί εις τας παγίδας των οργάνων του διαβόλου, που προσπαθούν να διασπείρουν σχίσματα και αιρέσεις, ρισκάροντας την εν Χριστώ σωτηρίαν αθώων ψυχών. Από τη στιγμή όμως που είναι πλέον απόφαση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, οφείλουμε όλοι μας να τη σεβαστούμε έως ότου πάλι, Θεού θέλοντος, η επόμενη Αγία και Μεγάλη Σύνοδος, ως το αρμόδιο κανονικό όργανον της Εκκλησίας μας, ξαναδεί το θέμα αυτό. Το Συνοδικό Σύστημα της Εκκλησίας μας πρέπει να ’ναι πάντα σεβαστό, μπορούν να εκφρασθούν όλες οι προτάσεις, στο τέλος όμως υπακούωμεν όλοι μας με σεβασμό και ταπείνωση στις αποφάσεις της, διαφορετικά, όπως λέει κι ο λαός μας, ο χαβάς σου, ο χαβάς μου, ο χαβάς του, θα γίνει χαβούζα.
Από όλη την ιστορία της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, κατά την προσωπική μου, ταπεινή γνώμη, το μόνο λάθος που έγινε ήταν η αντίθεση στους Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων για ομοφωνία των Προκαθημένων ή όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών για τις αποφάσεις της. Πάντοτε στις Ιερές Συνόδους της Εκκλησίας μας, από τα αποστολικά χρόνια, οι τοπικές, οι Οικουμενικές και σήμερα οι τοπικές της κάθε Ορθόδοξης Εκκλησίας λειτουργούν με βάση τους κανόνες αυτούς, που ορίζουν ότι πρέπει να είναι σεβαστή η γνώμη των “πλειόνων” μελών ενός Συνοδικού Σώματος (“κρατείτω η των πλειόνων ψήφος”, Στ’ Κανών Α’ Οικουμ. Συνόδου). Όταν δεν σεβόμαστε αυτή την αρχή της Εκκλησίας μας, συναντούμε προβλήματα, όπως έγινε στην Κρήτη με την ανεξήγητη μη συμμετοχή μερικών τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, που μόνο αυτές γνωρίζουν.
Τελικά, με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Κρήτης λειτούργησε με τους Ιερούς Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων (“κρατείτω η των πλειόνων ψήφος”). Εις τον διάλογόν της η Ορθόδοξη Εκκλησία μας με τον μη Χριστιανικό κόσμο και με κάθε θρησκεία και κάθε άνθρωπον, έχει συνείδηση ότι ως η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία αποστέλλει τους εκπροσώπους της με την αγιογραφική προτροπή “Αδελφοί, εάν τις υμίν πλανηθή από της αληθείας και επιστρέψη τις αυτόν, γινωσκέτω ότι ο επιστρέψας αμαρτωλόν εκ πλάνης οδού σώσει ψυχήν εκ θανάτου και καλύψει πλήθος αμαρτιών” (Επιστολή Ιακώβου 5, 19 -20)».
Ο κ. Αμβρόσιος ανέφερε, μεταξύ των άλλων, στην επιστολή για το θέμα:
«Οι ημέρες του Αγίου Πάσχα, τις οποίες εορτάζουμε, κατέδειξαν τη λανθασμένη απόφαση της μη “Αγίας” και μη “Μεγάλης” Συνόδου του Κολυμπαρίου της Κρήτης. Εκεί, κατά τον μήνα Ιούνιο του έτους 2016, η Ορθοδοξία υπέστη βαρύτατο πλήγμα. Υπό την Υμετέραν προεδρίαν και επιστασίαν, ως γνωστόν, η Σύνοδος αναγνώρισε ως ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ τους Ρωμαιοκαθολικούς και τους Προτεστάντες! Έτσι σήμερα πλέον, όσοι Σας ακολουθούν ομολογούν και αναγνωρίζουν ότι έχουμε τρεις Εκκλησίες, την Ορθόδοξη, τη Ρωμαιοκαθολική και την Προτεσταντική!
Και όμως, στο Σύμβολο της Πίστεως, ας το επαναλάβω, ομολογούμεν πίστιν εις την “Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν”!
Βαθυσεβάστως, όθεν, τολμώ να Σας ερωτήσω: Αναγνωρίζετε, λοιπόν, ως Αγίαν και Αποστολικήν Εκκλησίαν την Παπικήν και την Προτεσταντικήν; Ώστε κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, η οποία θεωρείται ως γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας του Χριστού, ο Χριστός μας συνέστησε τρεις Εκκλησίες; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΜΙΑ ΤΟΙΑΥΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ; Λησμονείτε ότι το Σχίσμα του 1054 επήλθε αρχικά και ολοκληρώθηκε στη συνέχεια από τις αιρετικές διδασκαλίες των παπικών; Υπάρχει κάτι μεταγενέστερο που άλλαξε τις παπικές θεωρίες; Μήπως αποκήρυξαν το περίφημο Filioque; Μήπως παραιτήθηκε ο πάπας από τη διεκδίκηση του πρωτείου εξουσίας του εφ’ όλης της Εκκλησίας; Υπάρχει κάποια μεταμέλεια εκ μέρους των; Ασφαλώς όχι! Ακόμη περισσότερο, το παγκοσμίως μοναδικό, όσο και εκκλησιολογικά αδιανόητο μόρφωμα της τριπλής αλληλοπεριχωρήσεως και ενσωματώσεως στο πρόσωπο του πάπα της ρωμαιοκαθολικής “Εκκλησίας”, της αποκαλούμενης “Αγίας Έδρας” και του κράτους του Βατικανού, πώς μπορεί να το δικαιολογήσει η Απόφαση της Συνόδου της Κρήτης; Μέσα σ’ αυτό το περίεργο θεοκρατικό συνονθύλευμα, πού ευρίσκει θεολογικό έρεισμα η ιδιότητα της Εκκλησίας, όπως αυτή κατανοείται και βιώνεται στην Αγία Ορθόδοξο Εκκλησία μας;
Άλλο πράγμα είναι, Παναγιώτατε, η επικοινωνία, ακόμη και η συνεργασία, μετά των Ρωμαιοκαθολικών και των άλλων χριστιανικών Ομολογιών σε θέματα κοινωνικού χαρακτήρος και άλλο οι εκπτώσεις σε θέματα της αμωμήτου ημών Πίστεως!
Ώστε, λοιπόν, τώρα μόλις γίνεται κατανοητό το υμέτερο σχέδιο, όπως εκτίθεται στο βιογραφικό Σας Σημείωμα. “…Μετά την εκλογήν Του ως Οικουμενικού Πατριάρχου … προωθεί τον οικουμενικόν διάλογον με τας άλλας Χριστιανικάς Εκκλησίας και Ομολογίας”!
Επιτρέψατε, λοιπόν Παναγιώτατε, σε εμέ, τον ευτελή, τον μικρό, τον άσημο, τον αμαρτωλό και τρισάθλιο, πλην όμως και ελάχιστο, αλλά συγχρόνως και ισότιμο εν Χριστώ Αδελφό Σας, ου μην αλλά και εις άλλους εισέτι πιστούς δούλους του Αναστάντος Χριστού, να Σας πληροφορήσουμε ότι όσον εξαρτάται από ημάς δεν θα ανεχθούμε μια τέτοια εκκλησιολογική εκτροπή. Διότι το “ουκ αρνησόμεθά Σε, φίλη Ορθοδοξία” ηχεί ζωηρώς στα αυτιά μας! “Ουκ αρνησόμεθά σε, φίλη Ορθοδοξία, ου ψευσόμεθά σε, πατροπαράδοτον σέβας… Εν σοι εγεννήθημεν, εν σοι ζώμεν, εν σοι και κοιμηθησόμεθα. Ει δε και καλέσει καιρός και μυριάκις υπέρ σου τεθνηξόμεθα” (Μοναχός Ιωσήφ Βρυέννιος 1350-1431. Βλ. “Μελέτη της περί των Κυπρίων…”, Τα ευρεθέντα “Ασκητικά”, Τόμ. Β΄, σελ. 28, Έκδοση Βασ. Ρηγοπούλου).
Παναγιώτατε,
Εθεώρησα χρέος μου να Σας εκθέσω δημοσίως τις παραπάνω σκέψεις μου, βαθυσεβάστως δε να Σας παρακαλέσω:
1. Να επανεξετάσετε δίχως περαιτέρω αναβολήν τη σχετική Απόφαση της Κρήτης, άλλως με σταθερή πορεία οδηγούμεθα σε νέο Σχίσμα εντός των κόλπων της Ορθοδοξίας μας.
2. Να παύσετε αμέσως τις διώξεις των διατυπωσάντων αντιρρήσεις κληρικών, μοναχών και πιστών τέκνων της Εκκλησίας μας (βλ. και την περίπτωση των 100 μοναχών και ασκητών του Αγ. Όρους), και
3. Να δώσετε οδηγίες στους Προκαθημένους των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, στους Αρχιερείς του κλίματος των λεγομένων Νέων Χωρών κλπ., ώστε να προετοιμάζωνται για μια νέα, πραγματικά δε Αγία και Μεγάλη, Σύνοδο των Μακαριωτάτων Προκαθημένων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, ενώπιον της Οποίας θα τεθεί για επανεξέταση εκ νέου το ζήτημα “ΕΚΚΛΗΣΙΑ” και “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ”!
4. Εν κατακλείδι Σας πληροφορώ ότι η σεπτή Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος κατά την τακτική Συνέλευση Αυτής (Μάιος 2016) ασχολήθηκε με το ζήτημα εκτενώς, αποφάνθηκε δε ότι τόσον οι Παπικοί όσον και οι Διαμαρτυρόμενοι ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ “ΕΚΚΛΗΣΙΑ”! Απλώς εντάσσονται στις “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ”!
5. Δυστυχώς η για τη Σύνοδο της Κρήτης ορισθείσα Αντιπροσωπεία της Εκκλησίας μας ΥΠΕΡΕΒΗ τα όρια της δοθείσης εξουσιοδοτήσεως, “γυμνή τη κεφαλή” δε καταφρόνησε και καταπάτησε την Απόφαση της Ολομελείας του Σώματος».
