Την Τρίτη το πρωί ολοκληρώθηκαν στη Βέροια οι λατρευτικές εκδηλώσεις με την ευκαιρία της θερινής πανηγύρεως του οσίου Αντωνίου του νέου, πολιούχου της πόλης.
Στο αρχιερατικό συλλείτουργο συμμετείχαν οι Μητροπολίτες: Σεβαστείας κ. Δημήτριος, ο οποίος χοροστάτησε στον όρθρο και προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας,ο Σεβ. Μητροπολίτης Κίτρους κ. Γεώργιος και ο Σεβ. Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.
Στη διάρκεια της θείας λειτουργίας ο Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων τέλεσε την εις διάκονο χειροτονία του μοναχού Ιωσήφ Μανιόπουλου, ο οποίος είναι αδελφός της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας.
Στο τέλος της θείας λειτουργίας τελέστηκε ο καθιερωμένος αγιασμός με την ευκαιρία της προόδου του Τιμίου Σταυρού.
Η ομιλία του Μητροπολίτη Βεροίας κατά την χειροτονία του π. Ιωσήφ εις διάκονο:
«Δι᾽ὑπομονῆς τρέχωμεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν».
Ἑορτή τῆς προόδου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί τῶν ἑπτά Μακκαβαίων παίδων, τῆς μητέρας τους Σολομονῆς καί τοῦ διδασκάλου τους Ἐλεαζάρου, καί ἡ τοπική μας Ἐκκλησία τούς τιμᾶ, ἐδῶ στόν ναό τοῦ πολιούχου μας ἁγίου Ἀντωνίου, θέτοντας εἰς προσκύνηση τόν τίμιο Σταυρό τῆς Μονῆς τῆς Παναγίας Σουμελᾶ πού ὑποδεχθήκαμε καί λιτανεύσαμε κατά τήν χθεσινή ἑσπέρα.
Τούς τιμᾶ, μαζί μέ τόν πολιοῦχο μας ἅγιο Ἀντώνιο, προβάλλοντάς τους ὡς πρότυπα πίστεως καί σταθερότητος καί γιά τή δική μας ζωή, καθώς οἱ ἑορταζόμενοι ἅγιοι συγκαταλέγονται σ᾽ αὐτό τό οὐράνιο νέφος τῶν μαρτύρων, γιά τό ὁποῖο ἀκούσαμε τόν πρωτοκορυφαῖο ἀπόστολο Παῦλο νά κάνει λόγο στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα.
Δέν παραλείπει ὅμως ὁ ἀπόστολος νά μᾶς ὑποδεικνύει καί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο οἱ ἅγιοι κατόρθωσαν νά φθάσουν στόν ἐπιδιωκόμενο στόχο καί νά κερδίσουν τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά γνωρίζουμε καί ἐμεῖς ποιός εἶναι ὁ τρόπος καί ποιός εἶναι ὁ δρόμος τόν ὁποῖο θά πρέπει νά ἀκολουθήσουμε γιά νά φθάσουμε στό ἴδιο ἀποτέλεσμα.
«Δι᾽ ὑπομονῆς τρέχωμεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν».
Τό πρῶτο στοιχεῖο πού ἀπαιτεῖται εἶναι, ἀδελφοί μου, ἡ ὑπομονή.
Ὁ δρόμος τῆς πίστεως, ὁ ἀγώνας τῆς πνευματικῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, ἡ ἄρση τοῦ προσωπικοῦ μας σταυροῦ, στήν ὁποία μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός, δέν εἶναι εὔκολη ὑπόθεση, οὔτε εἶναι ὑπόθεση μιᾶς ἡμέρας.
Εἶναι ἕνας διά βίου ἀγώνας, ἕνας μαραθώνιος, στόν ὁποῖο κανείς δέν μπορεῖ νά ἀνταπεξέλθει, ἐάν δέν διαθέτει ὑπομονή· διότι διαφορετικά κουράζεται, ἀγανακτεῖ, ἀπογοητεύεται καί ἐγκαταλείπει τήν προσπάθεια.
Ἡ ὑπομονή ὅμως δέν εἶναι ἀδράνεια, ἀπραξία ἤ νωχελικότητα.
Εἶναι ἡ δύναμη πού μᾶς χρειάζεται γιά νά τρέχουμε «τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα», γιά ὑπομένουμε καί νά ἀντέχουμε ὅ,τι ἐπιτρέπει ὁ Χριστός νά ἀντιμετωπίσουμε στή ζωή μας, ὄχι γιά νά ἀναζητοῦμε τρόπους νά ἀποφύγουμε τίς δυσκολίες, τούς πειρασμούς, τίς δοκιμσίες, ἀλλά νά τίς χρησιμοποιοῦμε ὡς ἐφαλτήριο γιά νά προχωρήσουμε στήν πνευματική μας ζωή, δοξάζοντας τόν Θεό γιατί τίς ἐπιτρέπει νά ἔρθουν στή ζωή μας καί νά μᾶς βοηθήσουν πνευματικά.
Αὐτή ἡ προσπάθεια καί ἡ ἐμμονή στόν ἀγώνα μας εἶναι, ἀδελφοί μου, τό δεύτερο στοιχεῖο πού ἀπαιτεῖται γιά νά ἐπιτύχουμε τόν στόχο μας.
Ὑπάρχει ὅμως καί ἕνα τρίτο, τό ὁποῖο εἶναι τό πιό βασικό καί τό πιό σημαντικό ἀπό ὅλα. Καί αὐτό εἶναι ἡ προσήλωσή μας στόν Χριστό.
«Ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν», μᾶς συστήνει ὁ ἀπόστολος.
Ὁ Χριστός εἶναι ἡ ἀρχή καί τό τέλος τῆς πορείας καί τοῦ ἀγῶνος μας.
Γιά χάρη του ἀγωνιζόμασθε καί σέ Αὐτόν θέλουμε νά φθάσουμε. Αὐτός ἀποτελεῖ τήν πηγή τῆς ἐμπνεύσεως καί τῆς δυνάμεώς μας.
Αὐτός μᾶς καθοδηγεῖ στόν ἀγώνα μας καί χωρίς τήν προσήλωση στό πρόσωπό του, δέν θά μπορέσουμε νά ἐπιτύχουμε τόν σκοπό μας καί νά φθάσουμε στό τέρμα τῆς πορείας μας.
Καί αὐτός, ὁ Χριστός, εἶναι πού καλεῖ καί σένα σήμερα νά εἰσέλθεις ὡς διάκονός του στά Ἅγια τῶν Ἁγίων.
Ὁ Χριστός εἶναι αὐτός πού σέ καλεῖ καί ὁ Ἐπίσκοπός σου σέ Ἐκεῖνον δανείζει τά χέρια του.
Ὁ Χριστός εἶναι πού καταπέμπει τή θεία του Χάρη γιά νά σέ καταστήσει διάκονό του, διάκονο τῶν μυστηρίων καί τῆς Ἐκκλησίας του.
Καθώς βρίσκεσαι αὐτή τή στιγμή ἐνώπιον τῶν βαθμίδων τοῦ Ἱεροῦ Βήματος καί σέ λίγο θά γονατίσεις ἐνώπιον τῆς Ἁγίας Τραπέζης, ὅπου εὑρίσκονται τά τίμια Δῶρα τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἄκουσε μαί μέ τή φωνή τοῦ καλοῦντος σε Κυρίου καί τή φωνή τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου, τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, πού προτρέπει καί σένα: «Δι᾽ ὑπομονῆς τρέχωμεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγώνα, ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελεωτήν Ἰησοῦν».
Ὁ ἀγώνας πού ἀρχίζεις ἀπό σήμερα ὡς διάκονος τοῦ Χριστοῦ εἶναι διπλός, εἶναι μεγαλύτερος, γιατί καί ἡ τιμή καί ἡ εὐθύνη σου εἶναι ἀπό σήμερα μεγαλύτερη, καθώς δέν ἀρκεῖ ἁπλῶς νά ἀγωνίζσαι καί νά προσπαθεῖς, ὅπως ἔκανες μέχρι τώρα στή ζωή σου, ἀλλά πρέπει νά ἀγωνίζεσαι καί νά προσπαθεῖς νά καθίστασαι «σκεῦος εὔχρηστον εἰς διακονίαν»· νά προσπαθεῖς καί νά ἀγωνίζεσαι νά εἶσαι εὐάρεστος στόν Χριστό πού σέ καλεῖ σήμερα γιά νά σοῦ ἐμπιστευθεῖ τόν πρῶτο βαθμό τῆς ἱερωσύνης, τόν βαθμό τοῦ διακόνου, καί σέ ἀξιώνει νά διακονεῖς Ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος ἔζησε τήν ἐπίγεια ζωή του διακονώντας τούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί Ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος ζητᾶ ἀπό ὅσους τόν διακονοῦν νά τόν ἀκολουθοῦν μέ ἀπόλυτη ἀφοσίωση, σύμφωνα μέ τόν λόγο του: «ἐάν ἐμοί διακονῇ τις, ἐμοί ἀκολουθείτω, καί ὅπου εἰμί ἐγώ, ἐκεῖ καί ὁ διάκονος ὁ ἐμός ἔσται».
Ἔχε, λοιπόν, πάντοτε τό βλέμμα καί τήν ψυχή σου στραμμένα στόν Χριστό, τόν ἀρχηγό καί τελειωτή τῆς πίστεώς μας, ὥστε νά μήν ἀπομακρυνθεῖς οὔτε μία στιγμή τῆς ζωῆς σου ἀπό κοντά του, ἀλλά γιά νά τόν ἀκολουθεῖς παντοῦ ὡς καλός διάκονός του, ἀγωνιζόμενος νά προάγεσαι μέ τήν ταπείνωση καί τήν ὑπακοή στήν Ἐκκλησία καί τόν Ἐπίσκοπό σου, μέ τήν πίστη καί τήν ἀγάπη σου, μέ τήν εὐλάβεια καί τήν προσήλωσή σου στή διακονία, μέ τήν καθαρότητα καί τήν ἁγνότητα τῆς ζωῆς σου, γιά νά ἀποδεικνύεσαι εὐάρεστος στόν Χριστό πού σέ ἀξιώνει σήμερα τῆς τιμῆς νά γίνεις διάκονός του, διάκονος τῆς Ἐκκλησίας του.
Τρέχε, λοιπόν, καί σύ τόν προκείμενον ἀγώνα τοῦ πρώτου βαθμοῦ τῆς ἱερωσύνης πού θά λάβεις σέ λίγο, ἀφορῶν εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν.
Θά σέ συνοδεύουν πάντοτε οἱ πατρικές μου εὐχές, οἱ εὐχές τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σεβαστείας κυρίου Δημητρίου, τοῦ Καθηγουμένου καί τῶν πατέρων πού συμπροσεύχονται στήν προσωπική σου Πεντηκοστή, ἀλλά καί οἱ εὐχές τῶν εὐσεβῶν γονέων σου καί τῶν οἰκείων σου καί φίλων σου καί τοῦ μακαριστοῦ π. Ἰωσήφ, ὁ ὁποῖος πρῶτος σοῦ ἐνέπνευσε τόν πόθο γιά τήν ἱερωσύνη, ὥστε νά πληροφορεῖς τή διακονία σου καί νά εὐαρεστεῖς πάντοτε τόν Χριστό, γιά νά ἀξιωθεῖς καί τῆς τιμῆς πού ὑπόσχεται Ἐκεῖνος σέ ὅσους τόν διακονοῦν μέ ἀφοσίωση καί ἀγάπη.
