Παραγματοποιήθηκε η Εξόδιος Ακολουθία του Γέροντα Ντόρμπυ. Από τα τέσσερα παιδιά που απέκτησε ζούσαν μονάχα τα δύο. Στο τελευταίο του ταξίδι, τον συνόδευσε κόσμος που τον αγάπησε για την αγάπη που είχε στο Θεό και στο κόσμο. Τον ήξεραν όλοι, δεν τον περιφρονούσαν, ήταν σεβάσμιος σε όλους.
Ο Γέροντας Ντόρμπυ ήταν ένας ζητιάνος της αγάπης του Θεού, ζητιάνος της αγάπης του κόσμου. Με ένα χαμόγελο στο γεμάτο καλοσύνη πρόσωπό του και ένα κύπελλο στο χέρι, έλαμπε στο πρόσωπό του ο ίδιος ο Χριστός.
Με τα χρήματα, πεντάρα την πεντάρα που μάζευε, έφτιαχνε τις γκρεμισμένες από τον κομμουνισμό εκκλησίες της Βουλγαρίας. Διψούσε γι αυτό και το χαιρόταν.
Το ξύλινο περίτεχνο τέμπλο του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκυ της Σόφιας, είναι αποκλειστικά φτιαγμένο από τις δικές του δωρεές. Τον έλεγαν “επίγειο άγγελο” και “ασκητή ενός άλλου αιώνα” με εκέινη τη Θεϊκή όψη του ερημίτη από το παρελθόν.
Το σπίτι του ήταν η αυλή της Εκκλησίας, τυλιγμένος σε ένα μαύρο παλτό, κοιμόταν πάνω σε μια σανίδα.
