Του Σεβ. Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Αμβροσίου
”Συμπληρώνονται σήμερα είκοσι χρόνια από τήν ημέρα της πρός Κύριον εκδημίας του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Αθηνών καί πάσης Ελλάδος κυρού Σεραφείμ (10.03.1998 -10.04.2018), του Μεγάλου Ευεργέτου μου! Ήμουνα ένας άσημος κληρικός, μη επιδιώκοντας αξιώματα και θέσεις διακεκριμένες στην Διοικητική Οργάνωση της Μητρός Εκκλησίας.
Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος στις 17 Ιουλίου 1974 είχε παραστή στην επίσημη τελετή της ορκομωσίας των νέων Αξιωματικών στις Σχολές της Ελληνικής Χωροφυλακής.
Μετά τήν καθιερωμένη Δεξίωση, καθώς Τον συνώδευα στο αυτοκίνητό Του, ξαφνικά, χωρίς καμμιά προειδοποίηση, μου εἰπε τα εξής λόγια: «Αμβρόσιε, φύγε τώρα αμέσως και πήγαινε στην Ιερά Σύνοδο. Να πείς στον Χριστόδουλο (σημ. τρείς μόλις ημέρες πρίν είχε χειροτονηθή Μητροπολίτης Δημητριάδος) να βάλη μια καρέκλα και να καθίσης δίπλα του. Να αρχίσει αμέσως να σου δείχνει μερικούς φακέλλους κλπ. από το Γραφείο του, δηλ. να σε ενημερώσει καί να σου παραδώσει τα καθήκοντά του ως Γραμματέως της Δ.Ι.Σ. Από τη στιγμή αυτή θα είσαι ο διάδοχός του! Δηλ. ο νέος Γραμματεύς-Πρακτικογράφος της Ιεράς Συνόδου! Να αρχίσει, λοιπόν, να σου δείχνει αμέσως κάτι από το Γραφείο του, ώστε να κυκλοφορήσει η είδησις, ότι η θέσις καλύφθηκε πλέον, για να ησυχάσω κι εγώ. Δέχομαι πολλές βασανιστικές πιέσεις από τους Σεβ. Μητροπολίτες για την πλήρωση αυτής της θέσεως».
Έτσι, λοιπόν, χωρίς να έχω τήν δυνατότητα είτε νά σκεφθώ, είτε ακόμη και να αρνηθώ την περίοπτη αυτή θέση, η Θεία Πρόνοια, δια στόματος του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, ωδήγησε τα βήματα μου στην εκκλησιαστική Διοίκηση!
Ήμουνα μόλις τριάντα οκτώ (38) ετών και ένα εντελώς άγνωστο πρόσωπο στο μηχανισμό της εκκλησιαστικής Διοικήσεως!
Γενικώς ἤμουνα ένα άσημο πρόσωπο, ζώντας ως Μοναχός στην Ιερά Μονή «Παναγία η Χρυσοπηγή», χρήσιμος για τις φροντίδες της καθημερινής ζωής, το λεγόμενο νοικοκυριό!
Γέροντάς μας ο πανσέβαστος, Αρχιμ. τότε, π. Καλλίνικος Καροῦσος, ο μετά ταύτα Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. κ. Καλλίνικος, μια μεγάλη εκκλησιαστική φυσιογνωμία.
Ξαφνικά, λοιπόν, από «το καλό παιδί για όλες τις δουλειές του Μοναστηριού» γίνομαι ο «ουρανοκατέβατος» Γραμματεύς της Ιεράς Συνόδου! Δόξα τω Θεώ! «Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσίν» μου! (Λουκ. 1,48).
Συνεπῶς ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ αναδείχθηκε ο Μεγάλος μου Ευεργέτης! Ας είναι ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ!
Ως έκφρασιν της βαθειάς μου ευγνωμοσύνης κάθε χρόνο στην επέτειο της προς Κύριον εκδημίας Του (10 Απριλίου 1998) μεταβαίνω εις το Α΄ Κοιμητήριον τῶν Αθηνών καί τελώ Τρισάγιον επί του Τάφου Του. Τούτο επετέλεσα και πάλιν εφέτος! Τιμώ βαθύτατα την μνήμην Του.
Καί πάλιν αναφωνώ το ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ!
Ευγνωμόνως!”
