Τό πρωΐ τῆς Κυριακῆς 6 Μαΐου, ὁ Ὄρθρος ἄρχισε στίς 7.00 π.μ. Χοροστάτησε o Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἄνθιμος, ὁ ὁποῖος καί προέστη τῆς πολυαρχιερατικῆς θείας Λειτουργίας πού ἀκολούθησε.
Ὁ Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως ξεκίνησε λέγοντας πώς ἔνιωσε τήν ἀνάγκη νά εὐχαριστήσει τόν Μητροπολίτη Νέας Σμύρνης γιά τήν πρόσκληση πού τοῦ ἀπηύθυνε γιά νά συμμετέχει στήν πανήγυρη τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς καί νά ὁμιλήσει στούς πιστούς της.
«Τί ἔχει νά μᾶς πεῖ ὅμως σήμερα ὁ διάλογος τοῦ κουρασμένου καί ἱδρωμένου Χριστοῦ μέ τή Σαμαρείτιδα 2000 χρόνια μετά; Πολλοί θεολόγοι πιστεύουν ὅτι ὁ διάλογος αὐτός εἶναι τό σημαντικότερο διαλογικό κείμενο πού ὑπάρχει στήν Καινή Διαθήκη καί πού μπορεῖ νά σταθεῖ καί ἀπό μόνο του, χωρίς νά ὑπάρχει κάποια ἄλλη περικοπή, καθώς ὁ Θεός ἀποκαλύπτεται στόν ἄνθρωπο λέγοντας λόγια πού οὔτε στούς μαθητές Του δέν εἶχε ποτέ πεῖ. Ἡ περικοπή καταλήγει στό συμπέρασμα ὅτι στή Σαμαρείτιδα δέν φάνηκε καθόλου περίεργο ὅτι Αὐτός πού εἶχε ἀπέναντί της μπορεῖ νά εἶναι ὁ Μεσσίας, καθώς τῆς ἀποκάλυψε ὅλο τό παρελθόν της.
Ἡ σχέση τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωπο πέρασε μέσα ἀπό διάφορες διακυμάνσεις μέχρι σήμερα. Ἡ διαρκής ἀναζήτηση ἦταν μόνιμη ἐνασχόληση τοῦ ἀνθρώπου, ὅμως μέ ἕνα τρόπο μονοδιάστατο. Ὁ Θεός πάντοτε ἦταν κάτι τό μακρινό καί ἀπόμακρο τό ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος χρειαζόταν νά ἐξευμενίζει κάθε φορά. Ὁ ἄνθρωπος ἐνεργεῖ, ἐπειδή τό ζήτησε ὁ Θεός. «Τά καπρίτσια τῶν θεῶν τά πληρώνουν οἱ θνητοί», ὅπως ἔλεγε καί ὁ Ὅμηρος.
Τώρα ὁ ἴδιος ὁ Θεός βρίσκει καί ἀνοίγει δρόμους καί διαδρόμους γιά νά συναντήσει τόν ἄνθρωπο. Καί ἄν τό πρῶτο σημεῖο εἶναι νά συναντηθοῦν Θεός καί ἄνθρωπος, τό δεύτερο σημεῖο εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο μιλᾶ ὁ Θεός στήν Σαμαρείτιδα. Ὁ λόγος Του γεμάτος ἀπό λεπτότητα, τρυφερότητα, εὐγένεια καί διακριτικότητα γιά τό παρελθόν της. Λόγος ὅμως πού προσπαθεῖ νά τήν ἀφυπνίσει.
Πῶς μποροῦμε νά ὡφεληθοῦμε ἀπό τόν λόγο τοῦ Κυρίου; Χτίζουμε γέφυρες μέ τούς ἄλλους ἤ μιλᾶμε ἄσχημα γι’ αὐτούς, ἐπειδή δέν εἶναι ὅπως ἐμεῖς θέλουμε; Ἤ μήπως χρησιμοποιοῦμε δύο πρόσωπα στούς ἀνθρώπους καί ἔτσι μᾶς φοβοῦνται; Μέσα στήν Ἐκκλησία ὕφος πρᾶο καί δῆθεν ἤρεμο καί ἔξω, στά μαγαζιά, στίς ὑπηρεσίες, παντοῦ, στό σπίτι, στήν οἰκογένειά μας, ὀργισμένοι, ἀγανακτισμένοι, φωνάζοντας καί μήν ὑπολογίζοντας τίποτε;
Γιατί ἀπομονώνουμε τή λογική ἀπό τή λατρεία; Μέ τή λογική μας πίστη προσεγγίζουμε τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας καί μέ τή λογική λατρεία πλησιάζουμε τούς δρόμους πού μάς ἄνοιξε ὁ Θεός. Μέ τή λογική θά προσεγγίζουμε καί τήν πραγματικότητα καί ὄχι νά ἀσχολούμαστε μέ μία ἀκατάσχετη προφητολογία, ὅπου ἀναζητοῦμε ἐναγωνίως προφῆτες γιά νά παρερμηνεύουμε τά λόγια τους; Δέν γνωρίζουμε ὅτι τελευταῖος Προφήτης ἦταν ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος; Αὐτά εἶναι ἀστεῖα.
Ποιά εἶναι ἡ πνευματικότητά μας; Τά λόγια εἶναι εὔκολα. Εἶναι ὅμως καί φωτιά. Καί ὄταν θά ἔλθει ἡ ὥρα νά τά ἐφαρμόσουμε καί νά δοκιμαστοῦμε, τότε θά δοῦμε κατά πόσον ἀγαποῦμε τόν Χριστό.
Πρέπει νά πάρουμε τό Εὐαγγέλιο στά σοβαρά καί νά ἀφήσουμε τή Σαμαρείτιδα νά μιλήσει στήν καρδιά μας. Ἡ γαλλική ἐφημερίδα Le Monde τό 1981, ὅταν ἡ Ἑλλάδα εἰσῆλθε στήν Εὐρώπη, ἔγραψε : «Ἡ Εὐρώπη καλωσορίζει τήν χώρα τῆς φιλοκαλίας». Νομίζω πώς ἀποτύχαμε νά μεταδώσουμε αὐτό τό πνεῦμα. Στήν πατρίδα μας ἔρχονται πολλοί μετανάστες μέ διαφορετικό πολιτισμικό ὑπόβαθρο. Εἶναι μουσουλμάνοι. Ἐμεῖς ἔχουμε μία παράδοση πλούσια. Ὅταν σταματήσουμε νά κουνᾶμε τό δάκτυλο στούς ἄλλους, τότε θά μπορέσουμε νά τούς μεταδώσουμε τίς βασικές μας ἀρχές τοῦ χριστιανισμοῦ καί νά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι θά τίς σεβαστοῦν καί θά τίς ἀσπαστοῦν.
Ὁ Σεβασμ. εὐχαρίστησε γιά μία ἀκόμη φορά τόν Μητροπολίτη N.Σμύρνης, ὁ ὁποῖος συγκεντρώνει στό πρόσωπό του πατερική γνώση, πίστη, παράδοση καί πνευματικό πολιτισμό».
