Βεροίας Παντελεήμων: Nα γίνουμε κι εμείς «θεράποντες» του Χρι­στού

Τη Δευτέρα 14 Μαΐου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Θεράποντος στη Συκιά Ημαθίας.

Η ομιλία του Mητροπολίτη

«Τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος».
Ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας καί τιμᾶ ἰδιαιτέρως ἡ ἐνορία σας ἕναν ἅγιο ἱερομάρτυρα, τόν ἅγιο ἱερομάρτυρα Θεράποντα. Ἑορτάζει καί τιμᾶ ἕναν ἀπό τούς πολλούς ἐ­κεί­νους ἱερεῖς καί κληρικούς πού ὄχι μόνο ἀφιέρωσαν τή ζωή τους στή διακονία τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας του, ἀλλά ἔδωσαν καί τή ζωή τους γιά τήν πίστη καί τήν ἀγάπη του, μένοντας πιστοί στήν ὁμολογία τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυ­ρίου.

Μπορεῖ οἱ μαρτυρίες πού ἔχουμε γιά τή ζωή τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Θεράποντος νά εἶναι ἐλάχιστες καί μερικές φορές καί ἀποκλίνουσες μεταξύ τους, ἀλλά ἕνα εἶναι βέ­βαιο: ἡ ὑπόσχεση τοῦ Χριστοῦ ὅτι ὅποιος τόν ὁμολογήσει ἐνώ­πιον τῶν ἀνθρώπων, θά τόν ὁμο­λο­γή­σει καί Ἐκεῖνος ἐνώπιον τοῦ Πα­τρός του τοῦ ἐν οὐρανοῖς.

Καί ἡ ὁμολογία αὐτή τοῦ Χριστοῦ γιά τόν ἅγιο ἱερομάρτυρα Θερά­πο­ντα ἀποδεικνύεται ἀληθινή, γιατί δια­φορετικά δέν θά ἦταν δυνατόν νά μνημονεύεται καί νά τιμᾶται ἕνας ἅγιος γιά τόν ὁποῖο γνω­ρί­ζου­με ἐλάχιστα στοιχεῖα, ὅταν ξε­χνοῦμε καί λησμονοῦμε σπουδαῖες προσωπικότητες, πρόσωπα μέ ὑψη­λά ἀξιώματα καί θέσεις στήν κοι­νωνία μας, πού ἔζησαν μερικές μό­λις δεκαετίες πρίν ἀπό τήν ἐπο­χή μας.

Γιατί, μπορεῖ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ξε­­χνοῦμε καί νά μή θυμόμαστε ἀκό­μη καί ἐκείνους στούς ὁποίους ὀφεί­λου­με τήν τιμή καί τή μνήμη, ὁ Θεός ὅμως δέν ξεχνᾶ, ἀλ­λά βρί­σκει τρόπους νά ἀναδει­κνύει καί νά τιμᾶ τούς ἁγίους του· νά ἀνα­δει­κνύει καί νά τιμᾶ ἐκεί­νους πού ὁμολόγησαν τό ὄνομά του «ἔμπρο­σθεν τῶν ἀνθρώπων» καί τόν τί­μη­σαν θυσιάζοντας τή ζωή τους γιά τήν ἀγάπη του, θυσιά­ζο­ντας τήν ἐπίγεια ζωή γιά νά μήν χωρι­σθοῦν ἀπό κοντά του ἀλλά γιά νά ζοῦν καί νά εὐφραίνονται αἰ­ώνια μαζί του στή βασιλεία τῶν οὐρα­νῶν.

Ἔτσι, λοιπόν, ἀνέδειξε ὁ Θεός καί τόν ἅγιο Θεράποντα καί τόν κρά­τησε ζωντανό στή μνήμη καί τίς ψυ­χές τῶν ἀνθρώπων μέ τά θαύ­ματά του, μέ τά θαύματα πού ἐπι­τελοῦσε καί ἐπιτελεῖ ὁ ἑορταζό­με­νος ἅγιος χάριν ἐκεί­νων πού ἐπι­κα­λοῦνται τή βοήθεια καί τή μεσι­τεία του.

Τόν τίμησε ὁ Θεός μέ αὐτή τή χάρη, ἡ ὁποία εἶναι ἀπόδειξη τῆς θείας χάριτος πού ἐνοικοῦσε στήν ψυχή του, ἀπόδειξη τῆς θείας χά­ριτος τήν ὁποία ἔλαβε ἀπό τόν Θεό, γιατί ἡ ζωή του ἦταν ἕνας διαρκής ἀγώνας νά εἶναι «θεράπων» τοῦ Χρι­στοῦ, ὅπως ἦταν καί τό ὄνομά του, νά εἶναι δηλαδή δοῦλος πι­στός τοῦ Κυρίου.

Καί τί σημαίνει νά εἶναι κανείς δοῦλος τοῦ Κυρίου; Σημαίνει αὐτό πού δηλώνει καί ἡ δεύτερη ση­μα­σία τοῦ ὀνόματος τοῦ ἑορτα­ζομέ­νου ἁγίου. Θεράπων εἶναι αὐτός πού λατρεύει καί τιμᾶ κάποιον. Αὐτό σημαίνει, ἑπομένως, νά εἶναι κανείς δοῦλος τοῦ Χριστοῦ: νά τόν τιμᾶ καί νά τόν λατρεύει, καί νά μήν θέλει νά κάνει ὁτιδήποτε ἄλλο παρά νά προσπαθεῖ νά τηρεῖ τό θέ­λημα καί τίς ἐντολές του, γιά νά εἶναι εὐάρεστος στόν Χριστό.

Γιατί ἡ ἔκφραση τιμῆς καί λα­τρεί­ας πρός τόν Χριστό δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν του, ὅπως ὁ ἴδιος μᾶς διδάσκει λέγο­ντας: «ὁ τηρῶν τάς ἐντολάς μου, ἐκεῖνος ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με».

Ἄν, λοιπόν, ἀδελφοί μου, θέλου­με καί ἐμεῖς νά τιμήσουμε πραγ­μα­τι­κά τόν ἅγιο Θεράποντα, τόν ὁ­ποῖο τίμησε ὁ Θεός, δέν ἔχουμε πα­ρά νά ἀκολουθήσουμε τό παρά­δειγ­­μα τῆς ζωῆς του, νά γίνουμε καί ἐμεῖς «θεράποντες» τοῦ Χρι­στοῦ. Νά γίνουμε ἄνθρωποι πού θά ρυθμίζουμε τή ζωή μας­ ὄχι σύμ­φω­να μέ τίς ἐπιθυμίες μας καί τίς ἀδυ­ναμίες μας, ὄχι σύμφωνα μέ ὅ,τι μᾶς εἶναι εὐχάριστο καί ἄνετο, ὄχι σύμφωνα μέ ὅ,τι δέν ἀντιτίθεται στόν ἐγωισμό μας, στή φιλαυτία μας, στή φιλαρέσκειά μας ἤ στό συμ­φέρον μας, ἀλλά σύμφωνα μέ αὐτά πού ἀρέσουν στόν Χριστό, σύμ­φωνα μέ αὐτά πού μᾶς διδά­σκει καί ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς μέ τό Εὐαγγέλιό του.

Γιατί ὁ Χριστός δέν μᾶς ἔδωσε τίς ἐντολές του γιά νά ἱκανοποιεῖται ὁ ἴδιος ἀπό τήν ὑπακοή μας. Μᾶς τίς ἔδωσε γιά νά μᾶς βοηθήσει νά ἐπι­τύχουμε τόν σκοπό τῆς ζωῆς μας, πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τό νά φθά­­σουμε κοντά του, νά τόν πλη­σιά­σουμε καί νά τόν οἰκειωθοῦμε. Νά ἔχουμε τήν παρουσία του ζω­ντανή στήν ψυχή μας καί τή ζωή μας καί νά τόν ἀκολουθοῦμε πά­ντο­τε.

Αὐτή εἶναι, ἀδελφοί μου, ἀληθινή τιμή καί ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ· αὐτή πού τοῦ ὀφείλουμε καί ἐμεῖς, ἐάν θέλουμε νά εἴμεθα θεράποντές του, ἐάν θέλουμε νά εἴμεθα δοῦλοι του, ὅπως ὁ Χριστός ὁρίζει τούς δού­λους του, ὅτι εἶναι αὐτοί πού εἶναι πάντοτε μαζί του καί γνωρίζουν ποῦ πηγαίνει καί πού εἶναι φίλοι του, ὅπως δηλαδή ἦταν καί ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Θεράπων.

Ἄς ζητήσουμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς σήμερα, ἀδελφοί μου, τιμώντας τόν ἅγιο Θεράποντα, ἄς τοῦ ζητή­σουμε τίς πρεσβεῖες του καί τή με­σι­τεία του γιά νά ἀξιωθοῦμε νά γίνουμε γνήσιοι θεράποντες καί φίλοι τοῦ Χριστοῦ καί νά ἀπολαύ­σουμε μαζί του καί τά ἀγαθά τῆς ἐπουρανίου βασιλείας του στήν ὁποία μᾶς ἀναμένει.