Πως μπορεί να ενταχθεί ένας ιερός ναός στο περιβάλλον του; Σε αυτό το ερώτημα επιχειρεί να απαντήσει ένα σχέδιο του ελληνικού αρχιτεκτονικού γραφείου ΟΡΑ (μια ανοιχτή πλατφόρμα για την αρχιτεκτονική) που προτείνει ένα παρεκκλήσι, ειδικά σχεδιασμένη για τη Σέριφο όπου προτείνεται μια ενιαία πρόσοψη με τον βράχο που αντικρίζει το Αιγαίο Πέλαγος.
Το παρεκκλήσι του Τίμιου Σταυρού όπως το ονόμασαν (για προφανείς λόγους καθώς όλο το κτήριο είναι ένας σταυρός) είναι το αποτέλεσμα μιας μελέτης της αισθητικής, της δομής, καθώς η οπτική επίδραση του κτίσματος στο τοπίο είναι ελάχιστη και πολύ αρμονική.
Το εκκλησάκι ορίζεται κυρίως από το σχήμα του, έναν σταυρό που δημιουργεί ένα χώρο οργανωμένο σε τρία επίπεδα. Η ιδέα της ενσωμάτωσης αυτού του θρησκευτικού συμβόλου στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά ποτέ στο παρελθόν δεν έχει πραγματοποιηθεί σε κατακόρυφο προσανατολισμό. Τη νύχτα, το φωτισμένο εκκλησάκι είναι ορατό από μεγάλη απόσταση και μπορεί να λειτουργεί και ως φάρος. Το τραχύ του τελείωμα με γυμνές επιφάνειες σκυροδέματος ταιριάζει με το άγονο τοπίο γύρω.
Σύμφωνα με το σχέδιο, το ανατολικό φως εισχωρεί στο εκκλησάκι μέσα από την μπροστινή πρόσοψη και το βιτρό φωτίζοντας το χώρο και είναι εμπνευσμένο από την εκκλησία «Ronchamp» του Le Corbusier όπως και την «Εκκλησία του φωτός» του Tadao Ando.
