Υποδοχή Ιερού Λειψάνου του Αγίου Κοσμά στη Νάουσα

Η υποδοχή Ιερού Λειψάνου του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και του Σταυρού του Αγίου πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας, 18 Ιουνίου στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ναούσης, στο πλαίσιο των ΚΔ’ Παυλείων 2018, που αφιερώθηκε από τη Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας στον Ιεραπόστολο Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό.

Το Ιερό Λείψανο μετέφερε απο την Ιερά Μονή Παναγίας Δοβράς ο Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος στη συνέχεια χοροστάτησε στον εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο.

Μετά το πέρας του εσπερινού στο Μητροπολιτικό Κέντρο Πολιτισμού «ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑ» έλαβε χώρα η εκδήλωση «Ο Ιεραπόστολος και Διδάσκαλος του Γένους Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός».

Στην αρχή χαιρετισμό απηύθυνε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων, ενώ κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο καθηγητής της Θεολογικής του ΑΠΘ κ. Μιχαήλ Τρίτος ο οποίος μίλησε για το Ιεραποστολικό έργο του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την Ενωμένη Ρωμιοσύνη.

Tην εκδήλωση παρουσίασε ο Αρχιμ. Αρσένιος Χαλδαιόπουλος.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό 

«Κόσμον ηὔγασας Πνεύματι θεί­ῳ, κόσμον ἤνεγκας τῇ Ἐκ­κλη­σίᾳ, κόσμημα θεῖον,… Κοσμᾶ ­ἅγιε».

Αὐτό τό θεῖο κόσμημα πού κό­σμη­σε τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μέ τή ζωή του, μέ τό ἔργο του καί μέ τό μαρτύριό του, τιμοῦμε σή­με­ρα, ὑποδεχόμενοι τό ἱερό καί χα­ριτόβρυτο λείψανο τοῦ ἁγίου ἱε­ρο­μάρτυρος καί ἰσαποστόλου Κο­­σμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ καί τόν Σταυρό του, τά ὁποῖα με­ταφέραμε ἀπό τήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ στό πλαίσιο τῶν ἑορταστικῶν ἐκ­δηλώσεων τῶν ΚΔ´ Παυλείων.

Καί τά μεταφέραμε ἐδῶ, στόν ἱε­ρό ναό τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεο­τό­κου Ναούσης, ὅπου θη­σαυ­ρί­ζε­ται ἕνα ἄλλο ἱερό καί διαρκῶς εὐ­ω­διάζον τίμιο λείψανο, τό σεπτό καί χαριτόβρυτο λείψανο, τοῦ πολιού­χου τῆς ἡρωικῆς πόλεως τῆς Να­ούσης, τοῦ ὁσίου Θεοφάνους.

Μπορεῖ νά χωρίζει τούς δύο ὁσί­ους ἕνας αἰῶνας περίπου ἀλλά οἱ δύο ὅσιοι ἔχουν μία κοινή δια­δρο­μή, μία κοινή ἀφετηρία. Ἡ κοινή τους ἀφετηρία εἶναι τό ἅγιο Ὄ­ρος, ὅπου ἀσκήτευσαν καί οἱ δύο ἀρ­χι­κά καί πρίν νά ἀφήσουν καί οἱ δύο τή ζωή τῆς μονώσεως καί τῆς ἀσκήσεως στό ἅγιο Ὄρος, γιά νά ἀκολουθήσουν τήν κλήση τοῦ Θεοῦ καί νά διακονήσουν ὁ καθέ­νας μέ τόν δικό του τρόπο τόν λαό τοῦ Θεοῦ, γιά νά διακονήσουν τόν Ἑλ­ληνισμό πού ὑπέφερε καί στέ­να­ζε κάτω ἀπό τόν βαρύ καί δυσ­βά­στακτο ζυγό τοῦ ἀλλοθρήσκου δυνάστου.

Βγῆκαν στόν κόσμο, ὄχι γιά νά ἀπολαύσουν τόν κόσμο καί τίς ὅποιες χαρές καί ἀνέσεις αὐτός προσφέρει, ἀλλά γιά νά στη­ρίξουν τούς ἀνθρώπους στήν ὀρθόδοξη πίστη, γιά νά τούς ἐμ­πνεύσουν τήν αἰσιoδoξία καί τήν ἐλ­πίδα στόν Θεό, ὥστε νά μπορέσουν νά διατηρή­σουν μαζί μέ τήν πίστη καί τή ἑλ­ληνική γλώσσα καί τήν ἐθνική τους συνείδηση καί νά ὀνει­ρεύ­ο­νται τήν ἡμέρα τῆς ἐλευ­θερίας καί τῆς ἀπαλλαγῆς τους ἀπό τή σκλα­βιά.

Βγῆκαν ἀπό τό ἅγιο Ὄρος ὄχι γιατί ἤθελαν νά ἐγκαταλείψουν τήν ἄσκηση καί τήν ὑπακοή, ἀλλά ἀπό μεγάλη ὑπακοή, γιατί εἶναι πιό δύσκολο νά ζεῖς τήν ἀσκητική ζωή μέσα στόν κό­σμο καί συγχρό­νως νά ἐργάζεσαι ἱεραποστολικά γιά τούς ἀνθρώπους, ὅπως ἔκαναν οἱ δύο ὅσιοί μας, ὅπως ἔκανε ἰδι­αι­τέρως ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰ­τω­λός, ὁ ὁποῖος γύρισε ὅλη τή Μα­κεδο­νία καί τήν Ἤπειρο προκειμέ­νου νά ἀφυ­πνί­σει τούς Ἕλληνες, νά τούς ὑπεν­θυμίσει τήν πίστη τους, νά τούς προτρέψει νά κτί­σουν σχο­λεῖα γιά νά μαθαίνουν τά παιδιά τους γράμ­ματα καί νά μήν παρα­σύ­­ρο­νται οὔτε ἀπό ἐκείνους πού προ­σπαθοῦσαν νά τά ἀφελ­λη­νί­σουν οὔτε ἀπό ἐκείνους πού ἐπε­δίω­καν νά τούς παρασύρουν σέ ἄλλα δόγματα ἤ στό νά ἀρνη­θοῦν τήν πίστη στόν Χριστό.

Καί, ὅπως γνωρίζετε, ὁ ἅγιος Κο­σμᾶς ὁ Αἰτωλός πέρασε καί ἀπό τήν ἐπαρχία μας, ἀπό τήν Ἠμαθία, γύρω στό 1775. Τήν ἐποχή ἐκείνη μία μεταδοτική ἀσθένεια ταλαι­πω­ροῦσε ὅλη τήν περιοχή. Γι᾽ αὐτό καί οἱ προύχοντες τοῦ χω­ριοῦ Πο­λυδένδρι ἀποφάσισαν νά παρακα­λέσουν τόν ἅγιο Κοσμᾶ νά ἔρθει στό χωριό τους καί νά κά­νουν λι­τα­νεία γιά νά προστα­τευ­θοῦν ἀπό τήν ἀσθένεια.

Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς πῆγε στό Πο­λυ­δένδρι καί ἀφοῦ τέλεσε ἀ­γρυ­πνία καί κήρυξε σταύ­ρω­σε τό χω­ριό καί τοποθέτησε, ὅπως συνή­θι­ζε ὅπου μιλοῦσε, σέ τέσσε­ρα δέν­δρα περι­με­τρικά τοῦ χωριοῦ ἀπό ἕνα Σταυρό.

Τά χρόνια πέρασαν, τά δένδρα με­γάλωσαν καί οἱ Σταυροί χάθη­καν μέσα στούς κορμούς τῶν δέν­δρων καί ξεχάσθηκαν.

Πρίν ἀπό με­ρικά χρόνια ἕνα ἀπό τά δένδρα ξεράθηκε καί τά ἔκο­ψαν. Τά ξύλα πουλήθηκαν, ἀλλά μέ­σα σέ ἕνα ἀπό αὐτά ἦταν ὁ Σταυ­ρός τοῦ ἁ­γίου Κοσμᾶ. Ὁ ἄν­θρω­πος πού τά ἀγόρασε, τόν διέ­κρινε εὐτυχῶς μέ­σα στά κάρβουνα τοῦ τζακιοῦ του καί τόν ἔφερε στήν Ἱερά μας Μη­τρόπολη, ὅπου φυ­λάσσεται ὡς ἱε­ρό κειμήλιο τῆς διελεύσεως καί τοῦ κηρύγματος τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, στόν ὁποῖο ἡ Ἱερά Μη­­τρόπολή μας ἔχει ἀφιερώσει εὐ­λα­βῶς τό τρέχον ἔτος.

Αὐτόν τόν Σταυρό τοῦ ἁγίου Κο­σμᾶ μαζί μέ τό εὐωδιάζον ἱερό λεί­ψανό του μεταφέραμε σήμερα ἐδῶ στή Νάουσα πρός προσκύνηση καί εὐλογία, ἀλλά καί πρός ἐνί­σχυση ὅλων μας στίς δύσκολες αὐ­τές ἡμέ­­­­ρες τίς ὁποῖες διέρχεται ἡ πα­τρίδα μας καί ἡ Μακεδονία μας, στήν ὁποία κήρυξε καί τήν ὁποία ἁγίασε μέ τήν παρουσία του ὁ ἅγι­ος Κοσμᾶς, ἀλλά καί τήν ὁποία ἔ­χουν ἁγιάσει μέ τήν ἄσκηση καί τό μαρτύριό τους ἀναρίθμητοι ἅ­γιοι τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἔ­χουν πο­τίσει μέ τό αἷμα τους χι­λιά­­δες νεο­μάρτυρες καί ἥρωες πού ἀγωνί­σθη­καν ὑπέρ πίστεως καί πατρί­δος.

Γι᾽ αὐτό ἀκριβῶς καί ἔχουμε χρέ­ος νά ὑπερασπιζόμεθα μέ ὅλες τίς δυνάμεις αὐτόν τόν τόπο, τή Μα­κε­δονία μας, τήν ἐθνική μας ταυ­τότητα, τήν ἱστορία μας, καί ὄχι νά τήν ξεπουλᾶμε μέ ἀπροκά­λυ­πτο τρόπο, γιατί κάποιοι μᾶς πιέ­­ζουν καί κάποιοι μᾶς ὑπόσχο­νται δῆθεν ἀνταλλάγματα.

Δέν εἶναι δυνατόν νά ἀνεχόμεθα νά ὀνομάζονται ἄλλοι Μακεδόνες, ἐπειδή κάποιοι θέλησαν νά βά­λουν τήν ὑπογραφή τους στήν πα­ραχώρηση τοῦ ὀνόματος καί τῆς ἐθνικῆς μας ταυτότητας, νομί­ζο­ντας μάλιστα ὅτι μέ αὐτή τή συμ­φωνία, πού ὀνό­μασαν πατριω­τική καί πού δῆθεν προα­σπί­ζεται τά συμ­φέροντα τοῦ Ἔθνους, ἔγρα­ψαν Ἱστορία.

Ναί, ἔγραψαν Ἱστο­ρία, ἀλλά μία μαύρη σελίδα της. Γιατί ἡ Ἱστορία δέν γράφει μόνο τούς ἥρωες, γρά­φει καί τούς Ἐφιάλτες, γράφει καί αὐτούς πού ἀνοίγουν τήν κερκό­πορτα καί ἀφή­­νουν τή χώρα ἔκθε­τη σέ ὅσους τήν ἐπιβουλεύο­νται.

Ἐμεῖς ὅμως πρέπει νά ἀγρυπνοῦ­με καί νά ἀγωνιζόμασθε γιά τή Μα­κεδονία μας, γι᾽ αὐτόν τόν τό­πο στόν ὁποῖο κήρυξε καί ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, καί εἶναι ποτι­σμένος μέ αἵματα ἡρώων καί ἁγίων. Πρέπει νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά μήν βρεθεῖ μιά ἡμέρα στά χέρια ὅσων ἀνέκαθεν ἐπεδίωκαν νά τήν κατέχουν, καί γιά νά μήν βρε­θοῦ­με καί ἐμεῖς νά ἀπολογούμεθα για­­τί εἴμεθα Μακεδόνες, γιατί μι­λοῦμε τήν ἑλληνική γλώσσα, γιατί προασπιζόμεθα τά δίκαια τῆς ἱστορίας μας.

Καί ἄς παρακαλοῦμε, ἀδελφοί τόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, καί σή­μερα προσκυνώντας καί ἀσπα­ζόμενοι τό ἱερό λείψανο καί τόν Σταυρό του, ἀλλά καί πάντοτε, ἄς τόν παρακαλοῦμε νά πρεσβεύει γιά τήν πατρίδα μας, νά προ­στα­τεύει τή Μακεδονία μας καί νά μᾶς προφυλάττει διά τῶν εὐχῶν του ἀπό πάσης ἐπιβουλῆς ὁρατῶν καί ἀοράτων ἐχθρῶν, ἀπό ὅλους ἐκείνους πού διεκδικοῦν τήν ταυ­τότητά μας, τήν ἱστορία μας καί τή γῆ μας.