Ο Οσιος Φιλόθεος ο εν Πάρω, κατά κόσμον Κωνσταντίνος Ζερβάκος, γεννήθηκε στους Μολάους της Λακωνίας το έτος 1884, από γονείς που ήταν κοντά στην Εκκλησία.
Σύμφωνα με τους βιογράφους, από την παιδική του ηλικία φάνηκε μία έμφυτη κλίση του προς τον μοναχισμό. Εκκλησιαζόταν τακτικά, προσευχόταν κατά μόνας και μελετούσε τα ιερά κείμενα. Την Αγία Γραφή, τους Βίους των Αγίων και άλλα ψυχωφελή βιβλία, τα οποία τον βοήθησαν σημαντικά στην πορεία του.
Εξ αιτίας και αυτών των βιβλίων και όσο μεγάλωνε, αυξανόταν και ο πόθος του να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον Θεό. Επειδή αγαπούσε τα γράμματα, οταν τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο, οι γονείς του τον εστειλαν στο Διδασκαλείο. Μετά την περάτωση των σπουδών του, διορίσθηκε διδάσκαλος στα δεκαεπτά του χρόνια. Αυτό ήταν που τον έκανε να ξεχωρίζει. Ανταποκρινόταν μάλιστα πολύ καλά στα καθήκοντά του, οπως και σε ολη τη μετέπειτα ζωή του, στην οποία διακρίθηκε πάντα για το υψηλό αίσθημα ευθύνης πού τον συνείχε και τη συνέπεια στις υποχρεώσεις του.
Ομως ο νεαρός Κωνσταντίνος, δεν δενόταν με τα εγκόσμια. Είχε άλλες επιθυμίες. Ο ίδιος ήθελε να εγκαταλείψει τη ζωή που έκανε και να ακολουθήσει τον μοναχισμό. Οι γονείς του ωστόσο επιθυμούσαν να μείνει κοντά τους. Νόμιζαν πώς έπρεπε να αξιοποιήσει τις σπουδές του και να διαπρέψει στον κόσμο. Προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να τον πείσουν ότι το μέλλον του θα ήταν λαμπρό στην κοινωνία. Ο ίδιος όμως ήθελε άλλα και αφιέρωσε χρόνο πολύ, ώστε να απαλλαχτεί από μια καθημερινότητα που δεν ήθελε.
Πέρα από τον προσωπικό του αγώνα, προσπάθησε να βρεί ενάρετους ανθρώπους και έμπειρους πνευματικούς, ώστε να τον καθοδηγήσουν σωστά. Σε κάθε του απόφαση έπρεπε να είχε την σύμφωνη γνώμη του πνευματικού του.
Κάνοντας υπακοή υπηρέτησε πρώτα στον στρατό ως υπαξιωματικός. Υπηρετώντας την πατρίδα, δεν αμέλησε καθόλου και τα προς τον Θεόν καθήκοντά του. Βρήκε τον τρόπο να συμμετέχει έντονα στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας. Είχε τη μεγάλη ευλογία να βρεθεί κοντά στον Αγιο Νικόλαο τον Πλανά. Στον Ναό του Προφήτου Ελισσαίου πήρε μέρος σε πολλές αγρυπνίες. Εψαλλε με τους πιστούς χριστιανούς και φημισμένους λογοτέχνες Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και Αλέξανδρο Μωραϊτίδη.
Οταν τελείωσε η υπηρεσία του, ήταν πιά ελεύθερος να υπηρετήσει τον Θεό. Η απόφασή του να γίνει μοναχός, ήταν πλέον αμετάκλητη και έτσι βρέθηκε κοντά στον Αγιο Νεκτάριο. Ο Αγιος χάρηκε για την απόφασή του. Τον συμβούλεψε μάλιστα να αφιερωθεί στην ξακουστή Μονή Λογγοβάρδας. Ο Κωνσταντίνος φανέρωσε την έντονη επιθυμία του να μονάσει στο Αγιο Ορος. Ο Αγιος Νεκτάριος δεν του έκλεισε αυτό τον δρόμο. Τον προειδοποίησε όμως, ότι όπου και να πάει, θα καταλήξει στην Λογγοβάρδα.
Προσπάθησε να μεταβεί στο «Περιβόλι της Παναγίας», μα στάθηκε αδύνατον. Βρέθηκε μπροστά σε ανυπέρβλητα εμπόδια. Κινδύνεψε η ζωή του από τους Τούρκους, που τότε κατείχαν τη Θεσσαλονίκη. Σώθηκε κατόπιν θαυματουργικής επεμβάσεως του πολιούχου της Αγίου Δημητρίου. Ετσι κατάλαβε ότι το θέλημα του Θεού ήταν να μονάσει στην Λογγοβάρδα και όχι στον Αθωνα.
Το έτος 1907 έγινε μοναχός και ονομάσθηκε Φιλόθεος. Μετά από λίγο, κάνοντας υπακοή στον Γέροντά του, δέχθηκε τον πρώτο βαθμό της ιερωσύνης. Ως διάκονος αξιώθηκε να εκπληρώσει την έντονη επιθυμία του να προσκυνήσει στο Αγιο Ορος.
Το 1912 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και ακολούθησε η χειροθεσία του σε πνευματικό και αρχιμανδρίτη. Ταυτόχρονα εξελίχθηκε σε έναν πολύ έμπειρο και φωτισμένο πνευματικό. Χιλιάδες ψυχές από ολόκληρη σχεδόν την Ελλάδα και από το εξωτερικό ακόμη, εμπιστεύθηκαν τη σωτηρία τους στη διακριτική του καθοδήγηση, καθώς ενεργούσε με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος.
Το 1924 εκπλήρωσε και έναν άλλο πόθο του. Προσκύνησε τους Αγίους Τόπους και το Θεοβάδιστο Ορος Σινά.
Το 1930 κοιμήθηκε ο ηγούμενος της Μονής της Μετανοίας του και Γέροντάς του Ιερόθεος Βοσυνιώτης. Με διαθήκη του τον όρισε διάδοχό του. Οι Πατέρες της Λογγοβάρδας με μεγάλη χαρά τον δέχθηκαν ως νέο τους ηγούμενο. Του έκαναν απεριόριστη υπακοή και με κάθε τρόπο του έδειχναν τον σεβασμό τους.
Ο Οσιος Φιλόθεος συνάντησε αρκετές δυσκολίες. Πικράθηκε και λυπήθηκε κατά τη διάρκεια της διαποίμανσης της Μονής. Είδε μερικά από τα παιδιά του να φεύγουν. Αλλοι επειδή δεν άντεξαν το υγρό κλίμα της Λογγοβάρδας. Αλλοι γιατί δυσκολεύθηκαν να προσαρμοστούν στην ασκητική ζωή του Μοναστηριού. Κάποιοι ακολούθησαν το παλαιό εορτολόγιο και άλλοι έφυγαν για άλλους λόγους.
Δεν κάμφθηκε όμως από τις δυσκολίες. Βάδιζε σταθερά και αταλάντευτα, ακολουθώντας την γραμμή των προκατόχων του και τηρώντας τις αρχές του αναγεννητικού κινήματος των Κολλυβάδων. Επί των ημερών του η Λογγοβάρδα αναδείχθηκε σε έναν φωτεινό φάρο της Ορθοδοξίας. Το Μοναστήρι συνέχισε το θαυμάσιο πνευματικό και κοινωνικό του έργο. Κάτω από την εμπνευσμένη καθοδήγησή του όλοι οι Πατέρες φρόντιζαν με επιμέλεια όσους ζητούσαν υλική και πνευματική ενίσχυση.
Παράλληλα με το έργο του ηγουμένου, ο Οσιος Φιλόθεος επιτελεί και ένα εξαιρετικό ιεραποστολικό έργο στον κόσμο. Κάνει πολλές και κοπιαστικές περιοδείες σε αρκετά μέρη της πατρίδας μας. Εχει την ευλογία να αποκτήσει πολλά και εκλεκτά πνευματικά παιδιά. Αρκετά από αυτά αναγεννώνται πνευματικά με τα φλογερά του κηρύγματα, καλλιεργούνται ψυχικά και αφιερώνονται στον μοναχισμό. Ο Οσιος Φιλόθεος διακόνησε με επιτυχία την Εκκλησία και το Εθνος.
Πλήρης ημερών κοιμήθηκε οσιακά στην Ιερά Μονή Θαψανών στις 8 Μαΐου του έτους 1980.
