Σε δημόσια παρέμβαση για τη λειτουργία του ΔΗΠΕΘΕΚ, προχωρά ο Μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνός, διατυπώνοντας τη λύπη του για το γεγονός ότι έχει γίνει αντικείμενο αντιπαραθέσεων και εκφράζοντας την ανησυχία του για το μέλλον του ΔΗΠΕΘΕΚ.
”Η Εκκλησία ως ζωντανός οργανισμός παρακολουθεί τις διεργασίες της τοπικής κοινωνίας. Η Ορθοδοξία ως Εκκλησία πού αφουγκράζεται την αγωνία των ανθρώπων ενθαρρύνει κάθε προσπάθεια αλλά ταυτόχρονα και ανησυχεί.
Η Ορθόδοξος Εκκλησία ζει και αναπνέει, μέσα στο κοινωνικό σώμα. Προτρέπει, νουθετεί, στέργει προσπαθειών, εργάζεται πνευματικώς επάνω στο θεμέλιο των ηθικών αξιών της κοινωνίας. Το θέατρο Κρήτης ως τελετουργική πράξη, ως μεθοδολογία αλλά και ως υπέρμαχο των λεπτομερειών, όταν ακολουθεί την ελληνορθόδοξη παράδοση, συνοδοιπορεί με την κοινωνία της Κρήτης και το Εκκλησιαστικό σώμα στην αποκάλυψη και εμπέδωση της αλήθειας.
Υπενθυμίζω ότι, κατά το παρελθόν, το ΔΗΠΕΘΕΚ ένας από τούς πιο ζωντανούς και παραγωγικούς οργανισμούς με ποιοτικά έργα και αξιόλογους καλλιτεχνικούς συνεργάτες, είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη και της Τοπικής Εκκλησίας. Πλήθος παρουσιάσεων, κατά τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα, με κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας, παρουσίαση λαογραφικών και παραδοσιακών ηθών και εθίμων και με την συνεργασία τόσο με τον Σύνδεσμο Ιεροψαλτών «Γεώργιος ὁ Κρής» όσο και με Ενορίες της Μητροπόλεώς μας, συμπλήρωνε το νόημα και την έννοια των εορτών προσφέροντας τον ξεχασμένο παραδοσιακό χαρακτήρα τους. Όλα αυτά γίνονταν υπό την καλλιτεχνική καθοδήγηση του κ. Μιχάλη Αεράκη. Γνωρίζω πλείστες όσες εκδηλώσεις και παρεμβάσεις όχι μόνον στην Χανιώτικη Κοινωνία αλλά και έξω από αυτήν. Οι άνθρωποι, στις αρχές του έτους 2000 και μετά, είχαν νοιώσει μία ψυχική εφορία και ανακούφιση και είχαν βιώσει το πνεύμα και το κλήμα των αγίων ημερών. Αργότερα ἡ προσπάθεια συνεχίζονταν και καρποφορούσε δημιουργικά.
Γνωρίζω πολύ καλά τον διακαή πόθο του κ. Αεράκη να παρουσιάσει εις όλα τα Μοναστήρια της Κρήτης, την ιστορία και τον ρόλο που έχουν διαδραματίσει στο πέρασμα των αιώνων. Επαινώ και ευλογώ την σκέψη του. Τέτοιες οραματικές και διεισδυτικές σκέψεις η τοπική Εκκλησία τις έχει ανάγκη. Έχουμε ανάγκη να ανοίξουμε τις πόρτες σε σωστές και προσεγμένες καλλιτεχνικές ματιές, κάτι πού συμβαίνει από την εποχή των πρώτων Χριστιανικών αιώνων. Η Εκκλησία δεν θαυμάζει πρόσωπα, εγκωμιάζει μόνον την κοινωνική συμπεριφορά. Τον τελευταίο καιρό λυπούμαι με την διαρκή διελκυστίνδα αντιπαραθέσεων πού το μόνον κέρδος πού προσφέρεται είναι ὁ τραυματισμός του ΔΗΠΕΘΕΚ.
Η τοπική Εκκλησία ανησυχεί μήπως το θέατρό μας χάσει τον πνευματικό του προσανατολισμό, το οποίον, το μόνον πού έχει ως αποστολή είναι η προσφορά. Η Εκκλησία δεν γνωρίζει ποιές πρωτοβουλίες θα αναληφθούν έως το απώτερο μέλλον. Επισημαίνει μόνον την φενάκη της στείρας υπεραπλουστεύσεως των γεγονότων πού ούτως ή άλλως έχουν καταγραφεί στην συλλογική μνήμη των Κρητικών και όχι μόνον. Εάν απολεσθεί η πνευματική τάξη τού θεσμού, τό ΔΗΠΕΘΕΚ κινδυνεύει να διολισθήσει σε άγνωστους ατραπούς.
Είμεθα πεπεισμένοι ότι θα δοθούν οι καλύτερες λύσεις «επ’ ωφελεία» του Χανιώτικου και εν γένει του Κρητικού λαού και της κοινωνικής προσφοράς της ΔΗΠΕΘΕΚ.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
ΚΥΔΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ”
