Μια νέα κοπέλα πήγε να χειρουργηθεί σε νοσοκομείο της Συμφερούπολης. Η κατάστασή της ήταν πολύ σοβαρή και η εγχείρηση δύσκολη κι επικίνδυνη. Η γιατρός που θα τη χειρουργούσε κάλεσε τη μητέρα της ασθενούς και της είπε.
– Η εγχείρηση είναι πολύ δύσκολη κι επικίνδυνη. Δεν μπορώ να σας εγγυηθώ τίποτα. Δεν ξέρω αν η κόρη σας βγει ζωντανή.
Δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Η νέα οδηγήθηκε στο χειρουργείο. Σ’ όλη τη διάρκεια της εγχείρησης η μητέρα καθόταν στην αυλή του νοσοκομείου και με δάκρυα στα μάτια προσευχόταν στον άγιο Λουκά [τον Ιατρό, Αρχιεπίσκοπο Συμφερουπόλεως] και στον άγιο Παντελεήμονα να βοηθήσουν.
Σε κάποια στιγμή μπροστά στα μάτια της μητέρας εκτυλίχθηκε ένα καταπληκτικό γεγονός: ο τοίχος του νοσοκομείου έγινε διάφανος σαν τζάμι. Φάνηκε η αίθουσα του χειρουργείου.
Στο χειρουργικό κρεβάτι ήταν η κόρη της και γύρω η γιατρός που τη χειρουργούσε με τους συναδέλφούς της. Δίπλα της στεκόταν η νοσοκόμα-εργαλειοδότρια που κρατούσε τα χειρουργικά εργαλεία.
Και το ακόμα θαυμαστότερο: Δίπλα στη γιατρό είδε και τους δύο αγίους γιατρούς στους οποίους η ίδια προσευχόταν. Αριστερά στεκόταν ο άγιος Παντελεήμονας με μια λαμπάδα αναμμένη. Δεξιά στεκόταν ο άγιος Λουκάς, ο οποίος έπαιρνε κάθε τόσο τα εργαλεία από τη νοσοκόμα και τα έδινε στη γιατρό!
Η μητέρα έπεφτε από έκπληξη σε έκπληξη. Ένιωσε ότι η προσευχή της εισακούστηκε. Όταν τελείωσε η εγχείρηση, η γιατρός βγήκε χαρούμενη και ενθουσιασμένη. Φώναξε τη μητέρα και της είπε:
– Πήγαμε πολύ καλά, ανέλπιστα καλά!
Τότε η μητέρα της διηγήθηκε το θαυμαστό γεγονός που έζησε. Η γιατρός έμεινε αποσβολωμένη. Έκανε το σταυρό της και ομολόγησε:
– Τώρα κατάλαβα. Όση ώρα χειρουργούσα και ήθελα κάποιο χειρουργικό εργαλείο, δεν προλάβαινα να το πω στη νοσοκόμα. Με το που σκεφτόμουν ποιο εργαλείο θέλω, το είχα στα χέρια μου.
Από το βιβλίο «Ταχύς εις βοήθειαν… Τα θαύματα του Αγίου Λουκά σήμερα» του Καθηγουμένου π. Νεκταρίου Αντωνοπούλου – νυν Μητροπολίτη Αργολίδoς
