Την ίδρυση θρησκευτικής υπηρεσίας μέσα στα νοσοκομεία επιδιώκει η Εκκλησία, σε μια προσπάθεια να στηρίξει τους ασθενείς, τους συγγενείς και, βεβαίως, το προσωπικό. Αν και κάτι τέτοιο στη χώρα μας δεν έχει μπει ποτέ στο τραπέζι των συζητήσεων, όπως λέει στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας» ο διευθυντής του Ιδρύματος Ποιμαντικής Επιμόρφωσης της Αρχιεπισκοπής, πρωτοπρεσβύτερος Αδαμάντιος Αυγουστίδης, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και στην Αμερική η θρησκευτική υπηρεσία των νοσοκομείων είναι ενταγμένη στο εθνικό σύστημα Υγείας. Ειδικά σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Αγγλία, η Ολλανδία και το Βέλγιο δίνεται ιδιαίτερη σημασία στη συγκεκριμένη υπηρεσία, η οποία στηρίζει τους ασθενείς πνευματικά και ηθικά και δεν περιορίζεται στον άχαρο ρόλο «της παροχής στήριξης σε πολύ δύσκολες καταστάσεις για τη ζωή του ασθενούς».
«Σε άλλες χώρες ο υπεύθυνος της θρησκευτικής υπηρεσίας είναι μέρος της θεραπευτικής ομάδας. Στην Ελλάδα, πέρα από τον ιερέα, που καλείται για να στηρίξει τους ασθενείς, σε κάποιες περιπτώσεις δεν υπάρχει κάτι θεσμοθετημένο. Πιστεύω ότι η ίδρυση της υπηρεσίας πρέπει στο εξής να μας απασχολήσει σοβαρά, προκειμένου να ενταχθεί στον νέο κανονισμό λειτουργίας των νοσοκομείων», λέει ο πατήρ Αδαμάντιος. Βεβαίως, όπως υποστηρίζει, «οι ιερείς που θα κληθούν να υπηρετήσουν σε μόνιμη βάση στα νοσοκομεία θα πρέπει να επιλεγούν με αυστηρά κριτήρια, ώστε να είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους».
Σε άλλες χώρες ο υπεύθυνος της θρησκευτικής υπηρεσίας είναι μέρος της θεραπευτικής ομάδας. Στην Ελλάδα, πέρα από τον ιερέα, που καλείται για να στηρίξει τους ασθενείς, σε κάποιες περιπτώσεις δεν υπάρχει κάτι θεσμοθετημένο
Το αν θα προχωρήσει αυτή η σκέψη της Εκκλησίας εξαρτάται από την Πολιτεία, ωστόσο στην Αρχιεπισκοπή τα τελευταία χρόνια, μέσω του Ιδρύματος Ποιμαντικής Επιμορφώσεως, γίνεται προσπάθεια οι κληρικοί να αποκτήσουν εξειδικευμένες γνώσεις σε θέματα που έχουν σχέση με:
- τα προβλήματα του γάμου και της οικογένειας, τα οποία την τελευταία πενταετία έχουν αυξηθεί λόγω της κρίσης,
- την προσέγγιση των παιδιών και των εφήβων στη σύγχρονη πραγματικότητα,
- τη συμπαράσταση στους πενθούντες, με σύγχρονους τρόπους και μεθόδους, όπως και στους ασθενείς και τους οικείους των.
Ειδικό βάρος δίνεται στην εκπαιδευτική διδασκαλία για τη δημιουργία πολιτιστικών προγραμμάτων βάσει των θεολογικών κειμένων, αλλά και προγραμμάτων με θέματα την ειρήνη και την αλληλεγγύη. Πρόκειται για πιστοποιημένα προγράμματα, τα οποία «μοριοδοτούν» όσους τα παρακολουθούν και χρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ.
Μέχρι και πριν από λίγες μέρες, σύμφωνο συνεργασίας με το Ίδρυμα Ποιμαντικής Επιμόρφωσης είχαν υπογράψει οι Μητροπόλεις Αλεξανδρουπόλεως, Αργολίδος, Άρτης, Δημητριάδος, Δράμας, Εδέσσης, Θεσσαλιώτιδος, Θήρας, Ιλίου, Ιωαννίνων, Καλαβρύτων, Κερκύρας, Κηφισίας, Λαγκαδά, Μαντινείας, Μαρωνείας, Μεσσηνίας, Μονεμβασίας, Ναυπάκτου, Νικοπόλεως, Νεαπόλεως, Νέας Ιωνίας, Ξάνθης, Πειραιώς, Σερρών και Χαλκίδος, καθώς και η Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης.
Στην πρώτη γραμμή
Για την Εκκλησία, αυτή τη δύσκολη περίοδο για τον τόπο, ιδιαίτερη σημασία έχει η στήριξη του γάμου και της οικογένειας. Υπεύθυνος για τον τομέα αυτό είναι ο πατήρ Αντώνιος Καλλιγέρης (πρώην μπασκετμπολίστας στον Ιωνικό Νίκαιας!), ο οποίος αφιερώνει πολύ χρόνο, όπως λέει στην «Κ», «για να θωρακιστούν στο μέτρο του δυνατού οι οικογένειες και να στηριχτούν οι γάμοι που δοκιμάζονται». Οπως λέει, «στόχος μας είναι η πρόληψη της πρόληψης (να μη φτάνουμε καν στην ανάγκη προληπτικής παρέμβασης) για τα προβλήματα στον γάμο. Σημαντικό είναι για όλους μας η εξασφάλιση υγειών συζυγικών σχέσεων».
Για τον λόγο αυτό, στην Αρχιεπισκοπή έχουν καταρτιστεί και καταρτίζονται προγράμματα επιμόρφωσης των ιερέων που χειρίζονται τέτοιες υποθέσεις. Ήδη σε πολλές ενορίες της Αρχιεπισκοπής, και όχι μόνο, λειτουργούν σχολές γονέων, και ειδικά τμήματα μελλονύμφων, αλλά και νεονύμφων. Στην πρωτοπορία αυτής της προσπάθειας είναι ναοί όπως του Αγίου Νικολάου Καλλιθέας, του Αγίου Ελευθερίου Αχαρνών, του Αγίου Ελευθερίου Γκύζη και του Αγίου Νικολάου Αχαρνών.
Στις σχολές αυτές, που είναι σεμιναριακού χαρακτήρα, εκτός των κληρικών, δίπλα στους ενδιαφερομένους είναι ψυχολόγοι, παιδοψυχολόγοι, γιατροί, δικηγόροι, σύμβουλοι οικογενείας, κοινωνικοί λειτουργοί, συγγραφείς και καθηγητές πανεπιστημίου.
Σύμφωνα με τον πατέρα Αντώνιο, «τα προβλήματα δεν αποτελούν άλλοθι ούτε για ενδοικογενειακή βία, ούτε για διαζύγιο. Και την περίοδο της Κατοχής υπήρχαν τεράστια προβλήματα, αλλά οι άνθρωποι συνέχιζαν και να παντρεύονται και να μην απογοητεύονται. Γι’ αυτό και χρέος μας είναι να στηρίξουμε όλους όσοι μας έχουν ανάγκη, με σεβασμό στην προσωπικότητα και τη διαφορετικότητα του καθενός και, κυρίως, με διακριτικότητα».
