Η πιο κρίσιμη μέρα για την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος από το 1950 και μετά, είναι η σημερινή (16/11). Οι αρχιερείς χωρισμένοι σε τρεις ομάδες, με τους απλούς κληρικούς απέναντί τους, θα αποφανθούν υπέρ ή κατά της συμφωνίας Τσίπρα-Ιερώνυμου, η οποία στην ουσία εμπλέκει την Εκκλησία σε προεκλογικά παιχνίδια, ενώ προωθεί την εμπορευματοποίηση της πίστης, αφού το μεγαλύτερο μέρος της «καλής επικοινωνίας» στηρίζεται στην αξιοποίηση ορισμένων περιουσιακών στοιχείων.
Αυτή τη στιγμή, όπως καταγράφονται οι συσχετισμοί μέσα στην Ιεραρχία, τρεις είναι οι τάσεις οι οποίες διαμορφώνουν το νέο περιβάλλον στο οποίο θα πρέπει να κινηθεί η Εκκλησία:
-Ο αρχιεπίσκοπος και τουλάχιστον 20 ιεράρχες, όπως για παράδειγμα ο Νέας Ιωνίας Γαβριήλ και ο Ιωαννίνων Μάξιμος, τάσσονται υπέρ της συμφωνίας.
-Μία σημαντική ομάδα (Δημητριάδος, Θεσσαλονίκης, Σπάρτης, Καισαριανής κ.λπ.) έχει εκφραστεί αρνητικά.
-Υπάρχει βεβαίως και μια τρίτη ομάδα, η οποία επιμένει στην ενημέρωση για το τι έχει συμφωνηθεί και επιδιώκει να ξεκαθαρίσει το τοπίο άμεσα, όπως για παράδειγμα ο μητροπολίτης Μεσσηνίας,ο Νέας Σμύρνης, ο Αλεξανδρουπόλεως κ.λπ.
Ωστόσο, για πρώτη φορά η Σύνοδος θα βρεθεί αντιμέτωπη με τη συνολική αντίδραση των ιερέων, οι οποίοι σε περίπτωση που ισχύσει η συμφωνία, θα εξαιρεθούν από την Ενιαία Αρχή Πληρωμής.Οι ιερείς σε όλους τους τόνους χαρακτηρίζουν απαράδεκτη τη συμφωνία και ζητούν εξηγήσεις, στρεφόμενοι κατά κύριο λόγο εναντίον του Αρχιεπισκόπου κ.Ιερώνυμου.
Παρά τις όποιες διαψεύσεις από το Φανάρι, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο υπάρχει έντονη αντίδραση για τη συμφωνία.Ηδη η Εκκλησία της Κρήτης έχει αντιδράσει, όπως και πολλοί μητροπολίτες των Δωδεκανήσων.
Σε δίλημμα βρίσκονται και οι αρχιερείς των Νέων Χωρών, οι οποίοι θα πρέπει να ισορροπήσουν μεταξύ Ιερώνυμου και Βαρθολομαίου.
Στο μεταξύ, το θέμα της αξιοποίησης,το οποίο προβλήθηκε για να χρυσώσει το χάπι, μοιάζει θολό, καθώς οι αμφισβητούμενες εκτάσεις είναι πολλές.
Ο κ.Ιερώνυμος θα ήθελε για παράδειγμα να προχωρήσει σε συνεργασία με ιδιώτες στην εξόρυξη μαρμάρων, με το λεγόμενο ιταλικό σύστημα (αποκατάσταση περιβάλλοντος κλπ) ή την τοποθέτηση φωτοβολταϊκών, επενδύσεις για τις οποίες αντιδρούν οι τοπικές κοινωνίες και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις.
Επενδύσεις θέλει να κάνει και σε εκτάσεις σε Καβούρι, Βούλα, Βουλιαγμένη, για τις οποίες υπάρχουν πολλές ενστάσεις.Υπάρχουν πάντα αμφισβητούμενες εκτάσεις σε βουνά και λαγκάδια, οι οποίες δεν γίνεται να ενταχθούν σε κάποιο σχέδιο ανάπτυξης.
Το γεγονός ότι η κυβέρνηση εκτιμά ότι σε δέκα χρόνια η μισθοδοσία του κλήρου θα «βγαίνει» από την αξιοποίηση της περιουσίας, δικαιολογεί τους φόβουςτων ιερέων ότι κάποια στιγμή δε θα υπάρχουν χρήματα για την καταβολή μισθών, συντάξεων και ασφαλιστικών εισφορών.
Η συμφωνία Τσίπρα-Ιερώνυμου εκτός των άλλων προκάλεσε και σοβαρές πολιτικές αντιδράσεις, με το σύνολο της αντιπολίτευσης να κάνει λόγο για μια ανίερη συμφωνία, η οποία στην ουσία εμπλέκει την Εκκλησία σε προεκλογικά παιχνίδια με απρόβλεπτες συνέπειες για την ίδια τη Σύνοδο.
Ενας άλλος λόγος που πυροδότησε αντιδράσεις, είναι και ο τρόπος με τον οποίο ο κ. Ιερώνυμος χειρίστηκε το θέμα. Ο Αρχιεπίσκοπος αγνόησε το σύνολο των ιεραρχών, προκειμένου να μην υπάρχουν διαρροές οι οποίες θα εξουδετέρωναν τη συμφωνία, διαπραγματευόμενος στα κρυφά.
Αυτή η τακτική προκάλεσε την οργή των περισσότερων μητροπολιτών,όχι μόνο γιατί τους αγνόησε ο κ.Ιερώνυμος, αλλά γιατί δέχτηκε ως Αρχιεπίσκοπος να εμπλέξει την Εκκλησία σε πολιτικά παιχνίδια, λειτουργώντας έξω από τους κανόνες της Συνόδου.
Ολα αναμένεται να ξεκαθαρίσουν σήμερα ως προς την στάση των μητροπολιτών, με τον Ιερώνυμο να υπεραμύνεται της συνεργασίας του με την κυβέρνηση και να επιχειρεί να εμφανίσει τη συμφωνία ως τη μεγάλη ευκαιρία για να γυρίσει σελίδα η Εκκλησία, ώστε να υπηρετήσει το λαό με μεγαλύτερη άνεση.
Ο κ.Ιερώνυμος σαφώς και δεν συμμερίζεται τους φόβους των απλών ιερέων για τη μισθοδοσία ή και τις άλλες παροχές, γεγονός που δεν βρίσκει σύμφωνους και τους υπόλοιπους αρχιερείς.
Ο Αρχιεπίσκοπος παίζει και θα παίξει το χαρτί της αξιοποίησης της περιουσίας, εκμεταλλευόμενος τις ανάγκες πολλών μητροπόλεων να αποκτήσουν νέες πηγές εσόδων από εκτάσεις, οι οποίες είναι αμφισβητούμενες. Το πρόβλημα όμως θα λυνόταν έτσι και αλλιώς με το κτηματολόγιο, οπότε δεν συντρέχει κανένας λόγος πανηγυρισμού ή απόρριψης της πρότασης όπως αυτή καταγράφηκε στο σχέδιο προς συμφωνία.
Ανεξάρτητα απ’ όλα αυτά, οποιαδήποτε και να είναι η σημερινή απόφαση της Συνόδου, είναι δεδομένο πλέον ότι από εδώ και στο εξής οι σχέσεις κράτους-Εκκλησίας δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδιες.
