Λειτουργία στη «μακεδονική γλώσσα» ζητά από το Φανάρι η «Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία» -Ουράνιο Τόξο!Το συγκεκριμένο μόρφωμα με επιστολή του προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο κάνει λόγο για διωγμούς από Κράτος, παρακράτος και τοπική Εκκλησία και μιλά ευθέως για «μειονότητα των εθνικά Μακεδόνων στην Ελλάδα».
Με επιστολή του στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο εκτός του εκκλησιασμού θέτει έμμεσα ένα συγκεκριμένο πλαίσιο διεκδικήσεων αρχής γενομένης από τα «θρησκευτικά δικαιώματα της μειονότητας».
Συγκεκριμένα, στην επιστολή αναφέρονται τα εξής:
«Παναγιώτατε,
Με αυτή μας την επιστολή επιθυμούμε να θέσουμε υπόψη Σας σημαντικά ζητήματα καιταυτόχρονα, αιτήματα που αφορούν εμάς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς της μειονότητας των εθνικά Μακεδόνων στην Ελλάδα.
Ζητούμε να έχουμε εκκλησιασμό στη μητρική μας Σύγχρονη Μακεδονική γλώσσα η οποία ανήκει στην ευρύτερη οικογένεια των νοτιοσλαβικών γλωσσών το αλφάβητο των οποίων επινόησαν από τον 9ο μ.Χ. αιώνα οι εκ Θεσσαλονίκης καταγόμενοι Ισαπόστολοι Αγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος.
Συγκεκριμένα, επιθυμούμε η Θεία Λειτουργία να γίνεται και στη Σύγχρονη Μακεδονική γλώσσα, έστω κάποιες Κυριακές στις περιοχές της Ελλάδας όπου διαβιούμε μακεδονόφωνοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί εθνικά Μακεδόνες Ελληνες πολίτες.
Επιτρέψτε μας να Σας ενημερώσουμε αναλυτικότερα:
Δυστυχώςεμείς οι ντόπιοι γηγενείς μακεδονόφωνοι εθνικά Μακεδόνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί των Νέων Χωρών μετά το 1913 αναγκαστήκαμε λόγω διωγμών και απαγορεύσεων να περιορίσουμε από το δημόσιο βίο πολλά ανθρώπινα δικαιώματά μας για να επιβιώσουμε.
Aπό την αρχή του περασμένου αιώνα Εκκλησία, Κράτος και παρακράτος στην Ελλάδα, άλλοτε με σιωπηρή κι άλλοτε με φανερή βία, απειλές και εκφοβισμό άλλαξαν τη γλώσσα μας, τα ονόματά μας και την εθνική ταυτότητά μας.
Κατά το παρελθόν Μητροπολίτες στη Βόρεια Ελλάδα πρωτοστάτησαν στο γκρέμισμα παλαιών Μακεδονικών Ορθόδοξων Ναών με αγιογραφίες και επιγραφές στο κυριλλικό αλφάβητο με το πρόσχημα ότι ήταν ετοιμόρροπες.
Ακόμη και σήμερα είμαστε θύματα σιωπηρής εχθρότητας και μισαλλοδοξίας σημαντικής μερίδας κληρικών των Μητροπόλεων των Νέων Χωρών κι αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που απευθυνόμαστε απευθείας σε Εσάς μέσω του πολιτικού μας φορέα Ουράνιο Τόξο.
Γνωρίζοντας ότι οι Μητροπόλεις των Νέων Χωρών της Βόρειας Ελλάδας υπάγονται Ποιμενικά στη δική Σας δικαιοδοσία παρακαλούμε να ασχοληθείτε και να κάνετε δεκτά τα αιτήματά μας.
Μετά την επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας, πιστεύουμε ότι ήρθε ο καιρός να υπάρξει ένα τέλος στην αδικία προς εμάς τους ντόπιους μειονοτικούς μακεδονόφωνους Ορθοδόξους Χριστιανούς εθνικά Μακεδόνες της Ελληνικής επικράτειας, που υπαγόμαστε στις Μητροπόλεις των Νέων Χωρών και να βρεθεί λύση στα θρησκευτικά μας καθήκοντα σε ό,τι αφορά τη γλώσσα μας μέσω ενός ειλικρινούς διαλόγου από όλες τις πλευρές.
Επιθυμούμε να μας αγκαλιάσετε με την ίδια θέρμη όπως αγκαλιάζετε και τους μειονοτικούς Ρωμιούς της Κωνσταντινούπολης. Δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς ανοχή στις μειονότητες.
Είναι κάτι που κι Εσείς Παναγιώτατε σε κάθε ευκαιρία τονίζετε προς κάθε κατεύθυνση.
Ζητούμε από Εσάς τον Ανώτατο επί της γης θρησκευτικό μας Ποιμένα να συμβάλετε με κατανόηση στα θρησκευτικά μας δικαιώματα ως μειονότητα, να ψάλλουμε και να ακούμε τις προσευχές στη μητρική μας Σύγχρονη Μακεδονική γλώσσα και να βαφτίζουμε τα παιδιά μας με τα παραδοσιακά μας ονόματα.
Ευχής έργο θα ήταν μια συνάντηση για να Σας ενημερώσουμε σε ποιες Ενορίες των Μητροπόλεων των Νέων Χωρών διαβιούμε Ορθόδοξοι Χριστιανοί εθνικά Μακεδόνες που επιθυμούμε να πραγματοποιείται η Θεία Λειτουργία μαζί με την Ελληνική γλώσσα και στη Σύγχρονη Μακεδονική γλώσσα, με εναλλαγή στην ψαλμωδία των προσευχών πότε στη μια γλώσσα και πότε στην άλλη, έστω κάποιες Κυριακές του χρόνου.
Επίσης, Σας παρακαλούμε να επιτρέψετε -γι αυτό Σας ζητούμε να ενημερώσετε τους Ιερείς των Μητροπόλεων των Νέων Χωρών- τόσο την Βάπτιση όσο και την μετά θάνατο Μνημόνευση των Ορθοδόξων Χριστιανών εθνικά Μακεδόνων με τα παραδοσιακά μακεδονικά μας ονόματα: Ζόρα, Σόφκα, Στογιάνκα, Μπόρις, Ζλάτα, Ντόρε, Στόικο, Τόμε, Ντόρκα, Γκότσε, Βελίκα, Κύριλ, Σλάβα, Τράικο, Σπάσε, Κόλιο, Κίτκα, Στόγιαν, Πέτκο, Μήτρε, Σφέτα, Τράιτσε, Τραγιάνκα, Σφέτκο, Ρίστο, Πέτκα, Βάσκα…
Προς επίρρωση των αιτημάτων μας Σας επισυνάπτουμε την αφήγηση ενός Ψάλτη που η στρατιωτική θητεία τον είχε φέρει στα μέρη μας πριν 15 περίπου χρόνια.
Αυτή η αφήγηση που θα διαβάσετε αποτυπώνει γλαφυρά αφενός τη δυσαρέσκεια των μακεδονόφωνων πιστών Ορθοδόξων Χριστιανών των Νέων Χωρών και αφετέρου την αμήχανα δύσκολη θέση των Ιερέων όταν αναγκάζονται να αναφέρουν αλλαγμένα τα ονόματα των πιστών κατά την τέλεση των Μυστηρίων, τη στιγμή που και οι ίδιοι οι Ιερείς γνωρίζουν ότι αλλιώς είναι τα πραγματικά ονόματα με τα οποία τους αποκαλούν όλοι στην τοπική κοινωνία.
Είναι τουλάχιστον ασέβεια προς τους νεκρούς όταν, για παράδειγμα, ο Ιερέας είναι αναγκασμένος σε ένα Μνημόσυνο ή ένα Τρισάγιο κάποια μακαρίτισσα που στο χωριό όλοι τη γνώριζαν και τη λέγανε Ζόρα να την μνημονεύει με το εξελληνισμένο όνομα Αυγή που δεν την ήξερε κανείς έτσι. Ούτε ο Θεός την ήξερε έτσι, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην αφήγηση του Ψάλτη».
