Στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας» μίλησε ο μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος, αναφορικά με το δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας και που είναι ακόμη εντονότερο στις ηπειρωτικές και νησιωτικές περιοχές και δη τη Μακεδονία και τη Θράκη.
Ο κ. Άνθιμος δεν έκρυψε την έντονη ανησυχία του για την κατάσταση που επικρατεί στην ευρύτερη περιοχή της μητροπολιτικής του περιφέρειας, κάνοντας λόγο για “ελεύθερη πτώση” που, πλέον, δεν μπορεί να αναχαιτιστεί με ευχολόγια και ημίμετρες υποσχέσεις.
«Ο μητροπολιτικός ελληνισμός συνεχίζει να συρρικνώνεται και να σβήνει. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι πλέον και μη αναστρέψιμοι. Στο λεκανοπέδιο θα αργήσει να διαπιστωθεί, αλλά όταν κι εκεί φανεί, τότε το τέλος θα είναι πλέον δεδομένο. Όταν η ύπαιθρος δεν θα έχει πια να τροφοδοτήσει την αττική χοάνη, τότε, το άλλοτε “κλεινόν άστυ” θα πνιγεί μέσα στη μπόχα του, “ανίδεο και χορτάτο”. Ήδη, είναι ένα τέρας, που μη έχοντας τι να φάει, τρώει τα παιδιά του.
Στην ύπαιθρο, οι πόλεις γίνονται χωριά και τα χωριά διαγράφονται από τον χάρτη. Παντού τραγικά λιγοστεύουν οι ειδικοί επιστήμονες ακόμα και οι ανειδίκευτοι εργάτες. Οι φιλότιμοι ήρωες που απέμειναν, συχνά πυκνά, υποδέχονται ευκαιριακούς καιροσκόπους της πρωτευούσης «donaferentis». Ένα απέραντο γηροκομείο, η περιφέρεια, περιμένει απλώς τη μοιραία πληθυσμιακή ερημοποίηση. Ακούμε τις πρωινάδικες εκπομπές και μας αφήνουν παγερά αδιάφορους, επειδή σ’ εμάς δεν έχουν να πουν τίποτε απολύτως. Υποδεχόμαστε πολιτικούς παράγοντες, που έρχονται για να μας αποδείξουν περίτρανα ότι είναι τόσο, μα τόσο αιθεροβάμονες, αν δεν είναι συνειδητά ψεύτες. Μας τάζουν λαγούς με πετραχήλια κι έπειτα εκείνοι γίνονται λαγοί και μένουν σ’εμάς τα πετραχήλια. Κάποτε, επειδή μας χτυπούν συμπαθητικά στην πλάτη, υποπτευόμαστε ότι έρχονται για να μας συλλυπηθούν, πριν υπογράψουν και τυπικά το πιστοποιητικό θανάτου της ελληνικής επαρχίας. Ακούμε για τις ευρωεκλογές και χαμογελάμε πικρόχολα “από την πίττα που δεν τρως…”, τονίζει ο κ. Άνθιμος.
Ο μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως που επισκέπτεται τα σχεδόν ερειπωμένα χωριά για ποιμαντικούς και λειτουργικούς λόγους, κάνει λόγο για μια κατάσταση που ήδη ανήκει στο παρελθόν, με το προσδόκιμο της ζωής των κατοίκων αυτών των περιοχών να αγγίζει και να ξεπερνά τα 75 χρόνια.
«Παντού διάσπαρτα κτίρια, κουφάρια ερειπωμένα, λείψανα άθαφτα, πτώματα που κακοφόρμισαν και ακόμα πυορροούν, αποδιώχνοντας κάθε ελπίδα για ανάκαμψη. Τα χωριά και οι κωμοπόλεις, πνιγμένα στην εγκατάλειψη, χορταριασμένα παρελθόντα, μετρούν το προσδόκιμο ζωής των τελευταίων 75άρηδων κατοίκων τους. Σε ελάχιστο χρόνο δεν θα υπάρχουν πια. Σχολεία, που καταρρέοντας άδεια πια, μαζεύουν μέσα τους (σαν μνημόσυνο) ασπρόμαυρες φωτογραφίες από σεντούκια που αρνούνται να πεθάνουν με τους εικονιζόμενους νέους των προηγούμενων εποχών. Ένα θλιμμένο καφενείο, ανοιχτό κάπου κάπου, είναι η μόνη κοινωνική δραστηριότητα των χωριών και των απισχνασμένων οικονομικά και πολιτιστικά πόλεων κάποτε και κωμοπόλεων. Οι πλατείες χορταριασμένες, δεν έχουν κόσμο να συγκεντρώσουν επάνω τους, οπότε δεν έχει νόημα να τις περιποιηθεί κανείς, έγιναν σκουπιδότοποι», αναφέρει ο κ. Άνθιμος.
Μια κατάσταση που πλήττει σαφέστατα και τους Ναούς, πολλοί εκ των οποίων στέκουν, για όσο ακόμη είναι δυνατόν, στέκουν εκεί αγέρωχοι να θυμίζουν πως κάποτε πρωτοστατούσαν στην κοινωνική ζωή των κατοίκων τους.
«Από τους Ναούς, ήδη μαζεύουμε τις εικόνες και τα σκεύη, τα αρχεία και τα κειμήλια για να τα αποθηκεύσουμε στα κέντρα, όσο θα υπάρχουν κι αυτά. Ίσως… αν βρεθεί πρόγραμμα… να τα ψηφιοποιήσουμε κιόλας, για να τα μελετούν στο μέλλον οι ερευνητές χαμένων πολιτισμών», σημειώνει ο μητροπολίτης.
Στην ερώτησή μας αν οικονομικοί παράγοντες επενδύουν τα τελευταία χρόνια στην περιοχή, ώστε αργά αλλά σταθερά οι πάλαι ποτέ κοινωνίες να επαναδραστηριοποιηθούν, ο κ. Άνθιμος εξηγεί: «Στα αθηναϊκά μμε οι ποικίλοι αριθμοί ευημερούν, οι ελληνικές τράπεζες δηλώνουν εκρήξεις κερδών. Για να μην είμαι άδικος, ελάχιστοι από τους επενδυτές που έρχονται στη Θράκη, δένονται με τον τόπο. Οι περισσότεροι, φευγαλέα και μίζερα εκπληρώνουν την εταιρική τους ευθύνη, όπως οι πρόσκοποι την καλή πράξη της ημέρας (πάντως εμείς εδώ, πολίτες και στρατιωτικοί, εξυπηρετούμεθα και δανειοδοτούμεθα από την Ziraat). Οι τιμές των ακινήτων εκτοξεύονται στα ύψη και μόνο ξένοι αγοράζουν, όσο-όσο και χτίζουν. Στο μεταξύ, γύρω μας άλλοι λαοί νέοι, ζωντανοί, με λαχτάρα για ζωή και δημιουργία, έρχονται ενισχυμένοι από τις γειτονικές χώρες τους (ως οικειακοί βοηθοί στην αρχή, τουρίστες τώρα, μικροεπενδυτές αύριο και αυτοδιοικητικοί μεθαύριο), αγοράζουν γη, σπίτια, παραλίες και ό,τι ἀλλο πουλιέται (τα συμβολαιογραφεία το ομολογούν). Και οι ντόπιοι, πουλάμε ευχαρίστως και γρήγορα, πριν εκπέσουν κι άλλο οι τιμές τους και μείνουν τα κάποτε σπίτια και χωράφια τους: αζήτητα. Είναι και οι πρέσβεις, πρόξενοι και διπλωματικοί ακόλουθοι, από τις πλέον απίθανες χώρες του πλανήτη, που έρχονται και ξανάρχονται και η απορία μας είναι… γιατί άραγε; Πηγαίνουν και σε άλλες πόλεις της χώρας και σε άλλες Περιφέρειες; Α! λησμόνησα! Ίσως έρχονται για να ζήσουν τα δικά μας αμερικάνικα drems «που όλο τα περιμένουμε κι όλο κινούν για να΄ρθουν…».
Κατακλείοντας τις σκέψεις του, ο κ. Άνθιμος εκφράζει και πάλι την απογοήτευσή του για όσες βαρύγδουπες υποσχέσεις φθάνουν και δεν αγγίζουν στο ελάχιστο το δημογραφικό πρόβλημα και την ερήμωση της ελληνικής επαρχίας, ζητώντας από την Πολιτεία να εξαγγείλει ειδικά μέτρα που θα σκοπεύσουν στην περιφέρεια ιδιαιτέρως και όχι τα ίδια που θα εφαρμοστούν στο λεκανοπέδιο.
“Όπου μιλάμε και εξηγούμε την βιούμενη τραγωδία και το διαφαινόμενο «finisgraeciae» στην περιοχή, δεχόμαστε βαρύγδουπες απαντήσεις για απαγορεύσεις της ΕΕ, για το φάντασμα του Ταμείου Ανάκαμψης, για το θρυλικό ΕΣΠΑ και άλλα παρόμοια. Το βέβαιο είναι ότι: εθνική πολιτική για την αναβίωση της επαρχίας με φιλί ζωής δεν υπάρχει. Τα πάντα πορεύονται με αυτόματο πιλότο… κατ΄ευθείαν για ελεύθερη πτώση σε βουνό. Η συνεδριακή δραστηριότητα του Υπ. Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας καθώς και οι εξαγγελίες των ημερών αυτών, αποτελούν ελπίδα, που όμως, πρέπει να σκοπεύσουν με ειδικά μέτρα στην περιφέρεια και όχι με τα ίδια που θα εφαρμοστούν στο λεκανοπέδιο”, κατέληξε ο Ποιμενάρχης της Αλεξανδρούπολης.
Πηγή: Κιβωτός της Ορθοδοξίας
