Επέρασαν τα Ονομαστήρια του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερώνυμου και έσπευσαν αρχιερείς να ευχηθούν διά ζώσης στον άγοντα την εορτή…! Δεν πειράζει που οι μισοί, για να μην πω περισσότεροι, σιγοψιθύριζαν “άντε να τελειώνουμε, να έλθει άλλος…”, όχι! Ανθρώπινα, ουχί όμως και ανεπαίσθητα!
Συνηθίζεται όταν αναλαμβάνει μια θέση κάποιος, οπουδήποτε, για να κάνει αισθητή την απαρχή της παρουσίας του, χωρίς υπερβολή, να σταματά όσα έπραξε ή σχεδίασε να γίνουν ο προηγούμενος! Έτσι, χωρίς λόγο, είναι θέμα “γοήτρου”!!! Και, αναμφισβήτητα, ο κ. Ιερώνυμος, όταν ανέλαβε τη θέση του αρχιεπισκοπικού Μεγάρου των Αθηνών… έκανε άκρως αισθητή την αρχική παρουσία του…
Να ευχηθώ έτη πολλά στον κ. Ιερώνυμο, από καρδιάς. Τι και αν δεν ακούγεται “φωνή” στη Σύνοδο και δεν επιτρέπεται αντίλογος, έστω εκ του μακρόθεν, ας έχει μακροημέρευση ο άνθρωπος και υγεία έως ότου απέλθει, θελημένα ή μη, εκ του αρχιεπισκοπικού θώκου. Άλλωστε, οι “δελφίνοι” πολλοί, έσπευσαν και στα Ονομαστήριά του να ευχηθούν…!
Άλλα λέγει η καρδιά και άλλα ξεστομούν τα χείλη!!! Αχ αυτός ο νους του ανθρώπου, πώς τρέχει έτσι και άλλα εννοεί, αλλά υπέρ ετέρων σκοπιμοτήτων απεργάζεται…
Και για να μην ξεχνιόμαστε και, επειδή μού άρεσαν και μού αρέσουν οι λαϊκές ρήσεις…«το μυαλό μας/τους και μια (;) λίρα…»! Σαν την ταινία με τη “χαμένη” λίρα…
Άλλα ο νους είπαμε, άλλα η καρδιά…
Ο νους εύχεται έτη πολλά και ειρηνικά. Η δε καρδιά…
Αλήθεια, μιας και είπα “δελφίνοι”, το “δελφινάριο” λειτουργεί και εφέτος;
Με εκτίμηση,
Ο ΠΥΛΩΡΟΣ
