Σήμερα 30ή Ἰουνίου 2024, Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος, χοροστάτησε στόν Ὄρθρο, λειτούργησε καί κήρυξε τόν θεῖον λόγο, στήν Ἱ. Μονή Ταξιάρχου Μιχαήλ τοῦ Πανορμίτου μέ συλλειτουργούς του τόν Πανοσιολ. Καθηγούμενον, Ἀρχιμανδρίτη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου π. Ἀντώνιο Πατρό καί τόν Ἱεροδιάκονο καί ἀδελφό τῆς Μονῆς π. Παῦλο Τερεζάκη, ἐνῶ τό ἱερό ἀναλόγιο διηκόνησαν ὁ Πρωτοψάλτης τῆς Ἱ. Μονῆς κ. Σταῦρος Πήλιουρας, ὁ κ. Κύριλλος Κονδύλης καί ὁ κ. Ἐλευθέριος Ξηράκης.
Ὁ Σεβασμιώτατος δραττόμενος τῆς εὐλογημένης αὐτῆς εὐκαιρίας, ὁμίλησε πρός τούς πολυπληθεῖς πιστούς περί τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Πάντων, μέ τήν ὁποία κατακλείεται ὁ κινητός κύκλος τῶν ἑορτῶν πού ἄρχισε μέ τό κατανυκτικό Τριῴδιο καί ὁλοκληρώθηκε μέ τό χαρμόσυνο Πεντηκοστάριο, καί ἐμπεριέχει ὅλο τό ἔργο τῆς Θείας Οἰκονομίας μέ κέντρο τήν μεγάλη ἑορτή τοῦ Πάσχα.
Ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων Πάντων, ἀποτελεῖ τήν ἀπόδειξη τοῦ σωτηριώδους ἔργου τῆς Ἐκκλησίας ἀνά τούς αἰώνας καί προπαντός τό ἔργο τῆς παντοδυνάμου ἐνεργείας τοῦ ἁγίου Πνεύματος στόν κόσμο. Ὅπως παρατηρεῖ λίαν εὐστόχως ὁ Νικηφόρος Ξανθόπουλος, ὑπομνηματίζων τό συναξάριο τῆς ἡμέρας, «Οἱ θειότατοι Πατέρες ἐθέσπισαν τήν ἑορτή αὐτή μετά τήν κάθοδο τοῦ ἁγίου Πνεύματος γιά νά δείξουν ὅτι ἡ παρουσία τοῦ παναγίου Πνεύματος διά τῶν ἀποστόλων ἐπέτυχε νά ἁγιάσῃ καί νά σοφίσῃ τό ἀνθρώπινο φύραμα καί νά ἀποκαταστήσῃ τούς ἀνθρώπους στήν θέσι τῶν ἀγγέλων διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἴτε μέ τήν προσφορά τοῦ μαρτυρικοῦ των αἵματος, εἴτε μέ τήν ἐνάρετο πολιτεία καί διαγωγή των. Καί ἔργο ὑπερφυσικό διαπράττεται. Κατεβαίνει τό Πνεῦμα, ὁ Θεός, καί ἀνεβαίνει ὁ χοῦς, ὁ ἄνθρωπος».
Ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἅγιοι, οἱ ἅγιοι Πάντες εἶναι οἱ προσωπικότητες ἐκεῖνες ποὺ ἀγάπησαν τὸν Θεὸ καὶ ὁ Θεὸς τοὺς ἀγάπησε καὶ τούς χαρίτωσε. Ἔτσι ἔχουν ἀποκτήσει τὰ μείζονα χαρίσματα καὶ τὰ ἅγια λείψανά τους, οἱ εἰκόνες τους μεταδίδουν εὐλογία καὶ χάρη στοὺς πιστεύοντες. Οἱ ἅγιοι, εἶναι τὰ ἄνθη τοῦ Παραδείσου, οἱ φίλοι του Θεοῦ, οἱ καρποὶ τοῦ Πνεύματος, ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ Εὐαγγελίου στὴ πράξη, ἡ δόξα τῆς Ἐκκλησίας, τὰ «σιωπῶντα κηρύγματα», ὅπως λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος.
Τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς της τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καὶ ἐπὶ 20 αἰῶνες μέχρι σήμερα συνεχῶς ἀναδεικνύει ἁγίους καὶ μάρτυρες καὶ ὁμολογητὲς καὶ ὁσίους, ἀποδεικνύει τὴν συνεχῆ παρουσία τοῦ ἁγίου Πνεύματος σ’ αὐτήν. Καὶ τοῦτο, διότι οἱ ἅγιοι δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ οἱ καρποί, τὰ «προϊόντα» τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μ’ ἄλλα λόγια, ὅπου ὑπάρχουν ἅγιοι, ἐκεῖ ὑπάρχει καὶ τὸ ἅγιο Πνεῦμα καὶ ἀντιστρόφως. Καθίστανται, ἔτσι, ὁδοδεῖκτες στὴν ζωή μας. Μᾶς δείχνουν τὸν δρόμο πρὸς τὴν ἐν Χριστῷ ζωή, μᾶς ἀποκαλύπτουν τὴν μόνη κατεύθυνση, ἐκείνη τῆς ἁγιότητος, ὅπως ἀκριβῶς καί ὁ Ἱερός Χρυσόστομος παροτρύνει, «Τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος».
