Εσπερινός Αγίας Παρασκευής στη Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος

Με τη δέουσα λαμπρότητα τελέσθηκε την Πέμπτη 25 Ιουλίου 2024 ο Πανηγυρικός Εσπερινός επί τη σεπτή μνήμη της Αγίας ενδόξου Οσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευής της Αθληφόρου στον ομώνυμο Ιερό Ναό Σοφάδων, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Τιμοθέου. Μετά το τέλος της ακολουθίας του Εσπερινού, προέστη της λιτανεύσεως της ιεράς Εικόνος της Αγίας Παρασκευής.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος ανέφερε:
“Στεκόμαστε απόψε, αδελφοί, μπροστά στην προσωπικότητα μιας πολύ μεγάλης, πολύ αγαπητής και λαοφιλούς Αγίας, Μάρτυρος και Οσίας της πίστεώς μας, η οποία επήρε το όνομά της από την ημέρα που εγεννήθηκε, γιατί εγεννήθηκε εξ’ επαγγελίας. Η στείρα μητέρα της δηλαδή, τη γέννησε μετά από πάρα πολύ προσευχή, πάρα πολύ προσπάθεια, με τις δυνατότητες της εποχής εκείνης, όταν η ζωή της Αγίας μας φέρνει πίσω στο δεύτερο αιώνα μετά Χριστόν. Όταν ακόμη η Εκκλησία του Χριστού ήταν στις κατακόμβες. Εδιώκετο. Είχαμε μάρτυρες της πίστεως, οι οποίοι εσφάζοντο, οδηγούντο στους χώρους των μαρτυρίων και στα άγρια ζώα και εμαρτυρούσαν χύνοντας το αίμα τους για την πίστη τους στον Ιησού Χριστό. Και η Αγία Παρασκευή, την οποίαν οι γονείς της, ο Αγάθων και η Πολιτεία, την έφεραν εις τον κόσμο, όπως είπαμε, με τη βοήθεια του Θεού εξ’ επαγγελίας, θαύμα δηλαδή τους έκανε ο Θεός για να γεννήσουν την κόρη τους, ήταν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα από την πολύ νεαρή ηλικία της. Ευγενής στην καταγωγή, πλουσία, όμορφη πολύ, η οποία όμως ακολούθησε τον Χριστό. Γιατί; Γιατί έτσι έμαθε από τους γονείς της. Γιατί εβίωσε την παρουσία του Θεού στη ζωή της, όπως τη βίωναν οι γονείς της, οι οποίοι ζούσαν μέσα στην χάρη του Θεού και στην Εκκλησία και περίμεναν αυτήν την επαγγελία του Θεού, για να τους στείλει το παιδί, το οποίον εμείς με κοσμικό φρόνημα, θεωρούμε ότι ικανοποιήθηκε και ολοκληρώθηκε η οικογένεια, ή η περιουσία θα μείνει πλέον στο παιδί, ή άλλα πράγματα πολλά και διάφορα, τα οποία τα κουβαλάμε δυστυχώς μέσα μας και γίνονται τα βαρίδιά μας και γι’ αυτό καθιστάμεθα ανελεύθεροι στη ζωή μας, με όλα αυτά τα οποία πιστεύουμε και τα οποία είναι λανθασμένα. Ο Αγάθων και η Πολιτεία, δεν ζητούσαν ούτε να ικανοποιηθούν για να έχουν ένα παιδί και να έχουν χαρά στο σπίτι τους, ούτε για να έχουν κληρονόμο στη ζωή τους, αλλά για να πραγματοποιηθεί το θέλημα του Θεού μέσα στην ζωή τους, για να επιβεβαιωθεί αυτή η κλίση του Θεού που κάνει σε κάθε έναν άνθρωπο, άνδρα ή γυναίκα, ερχόμενος στον κόσμο για να επιβεβαιώσει την παρουσία του Θεού και την παρουσία των ανθρώπων και να γευθούν οι άνθρωποι μιας νέας προσωπικότητος, η οποία αυτή προσωπικότητα δεν γνωρίζει κανείς τί μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία και τί μπορεί να εισαγάγει ως τίμιο και ουσιαστικό μέλος της κοινωνίας των ανθρώπων.
Μέσα σε αυτήν λοιπόν την διάσταση έρχεται ο Ιερός Συναξαριστής και θα το ακούσουμε αύριο το πρωί κατά την ακολουθία του Όρθρου, εκεί που διαβάζουμε το συναξάριον της ημέρας. Συναξάριον γιατί συναζόμαστε. Είναι από το Σύναξις. Το διαβάζουμε λοιπόν για να διδαχθούμε και δυστυχώς εκείνη την ώρα οι εκκλησίες είναι άδειες. Συναζόμαστε λοιπόν για να διαβάσουμε το συναξάριο της ημέρας για τη μνήμη του Αγίου και τί λέγει ο υπομνηματιστής; Λέγει ότι, η Παρασκευή έκανε τον εαυτό της «ναόν του Θεού. Δόμων». Αν το ακούσουμε έτσι, εδόμησε δηλαδή τον εαυτό της με όλα εκείνα τα χαρίσματα και τις αρετές όπου την περιφρουρούσαν, παρότι είχε πάρα πολλές προκλήσεις στη ζωή της να αντισταθεί και να επιβεβαιώσει την πίστη της στον Ιησού Χριστό, με την ταπείνωσή της, με την εγκράτεια της, με τη νηστεία της, με την προσευχή της και κυρίως ως αποτέλεσμα όλων αυτών, με το ιεραποστολικό της φρόνημα. Για σκεφτείτε τώρα, τον 2^ο αιώνα που διώκονταν χριστιανοί, μια νεαρή κοπέλα να γυρίζει μέσα στην Ρώμη, γιατί εκεί γεννήθηκε, εξ’ ευγενικής όπως είπαμε γενιάς και καταγωγής, να γυρίζει μέσα στους δρόμους της Ρώμης και να ομιλεί περί του Ιησού Χριστού.
Και βέβαια πολύ εύκολα έγινε γνωστό στα αυτιά του αυτοκράτορος του Αντωνίου του Πίου του Ευσεβούς, ο οποίος ήταν φιλόσοφος, πεπαιδευμένος άνθρωπος, πολύ σπουδαίος αυτοκράτορας, γι’ αυτό και η πορεία του μέσα σ’ αυτά τα χρόνια που βασίλευσε στην Ρώμη και σε ολόκληρη την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, στέφθηκε από πολύ επιτυχία και ο οποίος μεταστράφη στον Χριστιανισμό και πίστεψε και βαπτίστηκε εξαιτίας της Παρασκευής. Εξαιτίας της Παρασκευής που όταν την έριξε μέσα στο μεγάλο καζάνι με το λάδι και με την πίσσα και με το θειάφι και έβλεπε που η Παρασκευή δεν επάθαινε κάτι, της είπε να πιάσει με τις χούφτες της και να του ρίξει για να δει αν καίει ή αν δεν καίει. Και βέβαια το έκανε η Παρασκευή. Παρέμεινε αλώβητη, αλλά εκείνος τυφλώθηκε, γιατί έκαιγε, ενώ οι άγγελοι του Θεού εδρόσιζον την Παρασκευή. Ζούσε δηλαδή μέσα στην επαγγελία του θαύματος, αυτό τον οποίο εμείς δεν μπορούμε να το συλλάβουμε και δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε γιατί δεν πιστεύουμε. Η πίστη μας είναι επιφανειακή. Η πίστη μας είναι χωρίς βάθος και ουσιαστικότητα. Κι έτσι η Παρασκευή λοιπόν, έριξε στον αυτοκράτορα το καυτό λάδι και την πίσσα και το θειάφι και αυτός τυφλώθηκε. Και βέβαια ομολόγησε, λέγοντας και παρακαλώντας την Παρασκευή, «δούλη του Ιησού Χριστού», την αποκάλεσε, να τον θεραπεύσει κι εκείνη τον θεράπευσε. Γι’ αυτό και στις εικόνες της βλέπουμε κι ένα δίσκο με δύο μάτια. Γιατί θεράπευσε τα μάτια του αυτοκράτορος με την προσευχή της και με την παρρησία της. Και βέβαια ο αυτοκράτορας απέκτησε τα αισθητά του μάτια και αποκτώντας τα αισθητά του μάτια, απέκτησε και πνευματικά μάτια. Έναντι των δικών μας ματιών που είναι τυφλά. Δεν έχουμε πνευματικότητα εις στην ζωή μας. Δεν έχουμε προσπάθεια πνευματική και αγάπη ουσιαστική. Δεν παραμένουμε τηρητές του νόμου του Θεού. Δεν βιώνουμε την παρουσία του Θεού εις στην ζωή μας. Και το βλέπουμε αυτό, από τους υψηλότερους μέσα στο κράτος μας και στις κυβερνήσεις μας, μέχρι τον τελευταίο πολίτη. Αναθεματίζει και βλασφημεί το όνομα του Θεού. Με τις πράξεις, με τους νόμους, με τα έργα.
Και μετά; Και μετά, διαλύεται η οικογένεια. Μα πώς να μη διαλυθεί η οικογένεια; Εγκρατεύεσαι; Νηστεύεις; Προσεύχεσαι; Βιώνεις την παρουσία του Θεού εν μετανοία στη ζωή σου; Επιβεβαιώνεις ότι είσαι επιβράβευση του Θεού και θαύμα του Θεού και εσύ και η γυναίκα σου και ο σύζυγος σου και τα παιδιά σου και η εργασία σου; Βιώνεις αυτή την παρουσία του Θεού δυναμικά εις την ζωή σου για να την ομολογείς; Και μετά βέβαια στεναχωρούμαστε και λέμε, θεομηνίες, πνιγήκαμε λέει, μέσα στο ορθόδοξο λεξιλόγιο δεν υπάρχει η λέξη «θεομηνία». Διαβάζω τί γράφει ο καθένας στις εφημερίδες. Ό,τι θέλουν γράφουν για να πουν ότι κάτι κάνουν. Θεομηνία δεν υπάρχει στο Ορθόδοξο λεξικό. Γιατί θεομηνία σημαίνει μήνιν Θεού κι αν είχαμε μήνιν Θεού, δεν θα έμενε τίποτε. Γιατί ο Θεός μας, είναι Θεός ελέους, φιλανθρωπίας, αγάπης και οικτιρμών. Αλλά τί γίνεται. Αποστρέψαμε το πρόσωπό μας από τον Θεό με τα έργα μας, με τις αναισχυντίες μας! Με όλα αυτά τα οποία πρέπει να κάνουμε και δεν κάνουμε και βέβαια αφού αποστρέψαμε το πρόσωπό μας από τον Θεό, ο Θεός δεν μπορεί να κάνει κάτι, γιατί είμαστε ελεύθεροι, ακόμη και σε αυτό.
Αποδεχόμαστε ή δεν αποδεχόμαστε τον Θεό; Άρα λοιπόν πληρώνουμε αυτά τα οποία ο κάθε ένας από εμάς και η κάθε μία κάνει στην ζωή του, συμπληγώμενοι αλλήλους και προσπαθώντας στη συνέχεια να ρίξουμε κροκοδείλια δάκρυα και να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε ξανά από την αρχή τον κόσμο.
Αυτό είναι το κατάντημά μας.
Αυτή είναι η πτώση μας η πνευματική.
Γι’ αυτό και ο άνθρωπος που αν ορθός είναι, κοιτάζει και λίγο προς τα επάνω, επιβεβαιώνει το μυστήριο της παρουσίας του Θεού στη ζωήν του, αγαπάει τον εαυτό του πραγματικά, όχι με εγωισμό, αγαπάει τον άλλον και του προσφέρεται εξ’ ολοκλήρου και αγαπάει και τον Θεό. Σέβεται το δημιούργημα του Θεού.
Η Αγία Παρασκευή αδελφοί, για να μην σας κουράσω περισσότερο, επίστευσε εις τον Θεό. Ομολόγησε τον Θεό. Εδίδαξε τον Θεό εις την ζωή της με τα έργα της και κυρίως με την πίστη της και με το μαρτύριό της.
Γι’ αυτό και από τον 2^ο αιώνα μ.Χ. μέχρι σήμερα, πιστεύουμε σε αυτήν και προσευχόμαστε στα Ιερά της Εικονίσματα και στα Ιερά της Λείψανα για να της καταθέσουμε την προσκύνηση, τον σεβασμό μας, την προσευχή μας, την ελπίδα μας, τον πόνο μας και την θλίψη μας. Και την επιζητούμε να είναι παρούσα εις τη ζωή μας. Εύχομαι και προσεύχομαι λοιπόν και ομοίως κι εσείς να κάνετε αδελφοί και με τη ζωή σας και με τα έργα σας, η Αγία Παρασκευή να είναι παρούσα εις τη ζωή μας, να κατευθύνει τη ζωή μας, να μας ανοίγει τα μάτια μας τα πνευματικά για να ζούμε κατά Χριστόν και να επιβεβαιώνουμε το μαρτύριο της συνειδήσεώς μας, μέσα στην πίστη μας και μέσα στην Εκκλησία”.