Στήν τελετή ἔναρξης τῶν ὀλυμπιακῶν ἀγώνων 2024, στό Παρίσι, περιλαμβανόταν ἕνα θλιβερό σκηνικό μέ μιά προκλητική ἀνακατασκευή τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, γελοιοποιῶντας ἔτσι τή χριστιανική πίστη καί τό Ἱερό Εὐαγγέλιο.
Πραγματικά καί ἡ ντροπή ντροπιάστηκε ἀπό τόν πειρασμικό εὐτελισμό τῆς Ἐκκλησίας. Τί σχέση μπορεῖ νά ἔχει τό πνεῦμα τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν ὀλυμπιακῶν ἀγώνων μέ τή χλεύη τῆς παρωδίας τοῦ ὡς ἄνω δρώμενου, πού πραγματοποιήθηκε στήν πόλη τοῦ «φωτός», τό Παρίσι;
Δέν εἶναι, βέβαια, ἡ πρώτη φορά ὅπου ἀπό τόν εὐρωπαϊκό χῶρο ἐκδηλώνεται ἡ ἀπαξίωση τῆς χριστιανικῆς πίστης, ἡ περιφρόνηση τοῦ χριστιανικοῦ πολιτισμοῦ, ἡ χριστιανοφοβία καί ὁ ἐμπαιγμός τῶν ἱερῶν συμβόλων της.
Ἡ Εὐρώπη ὅλο καί περισσότερο ἀποστρέφεται τίς χριστιανικές ρίζες τοῦ πολιτισμοῦ της. Τώρα, στό Παρίσι, ξεπεράστηκαν τά ἐσκαμμένα. Ἔφθασαν στή διακωμώδηση τοῦ κέντρου τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας, τόν Μυστικό Δεῖπνο, δηλαδή τή Θεία Εὐχαριστία.
Ἡ Ἱερά Ἐπαρχιακή Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, ἀπό τήν Κρήτη, τόν τόπο ὅπου κατά τήν ἑλληνική μυθολογία γεννήθηκε ἡ Εὐρώπη, καταθέτει τήν ἔντονη διαμαρτυρία της σέ ὅλους ὅσοι εὐθύνονται γιά τό παραπάνω γεγονός, σέ αὐτούς πού λένε ὅτι πᾶνε μπροστά τή ζωή χωρίς διακρίσεις, ἀλλά νά πού στήν πράξη ἐνεργοῦν μέ βλάσφημες διακρίσεις εἰς βάρος τῶν Χριστιανῶν.
Ἡ Εὐρώπη, ἀρνεῖται πεισματικά τόν χριστιανικό πολιτισμό της. Τή θέση του παίρνουν νέα ἀνθρωπολογικά πρότυπα μέ τά συστατικά καί τά γνωρίσματα μιᾶς κηρυγμένης ἀθεΐας, πολύυλης οὐδετερότητας καί παγανιστικοῦ σχετικισμοῦ ἤ συμπερίληψης, ὅπως λέγεται μέ τό λεξιλόγιο τῶν νέων εἰσαγόμενων ἠθῶν τοῦ σύγχρονου δικαιωματισμοῦ.
Τά θλιβερά ἀποτελέσματα τῶν καταστάσεων αὐτῶν εἶναι ὁρατά παντοῦ. Οἱ ἄθεες κοσμοθεωρίες κατακερματίζουν δραματικά τήν ἀνθρώπινη συμφυΐα ψυχῆς καί σώματος, ὅπως ὁ Θεός τήν ἔπλασε. Ἡ χριστιανική ἀνθρωπολογία ἀπαξιώνεται. Ἡ ἀνθρώπινη ὕπαρξη στενάζει. Μέ τόν ἀνθρωπισμό χάσαμε τόν ἄνθρωπο καί πολεμοῦμε τόν ἐν Χριστῷ θεούμενο ἄνθρωπο.
Ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανική Κρήτη, κλῆρος καί πιστός λαός, προσευχητικῶς, ἐκζητεῖ ἀπό τόν Θεό, τόν φωτισμό, καρδιᾶς καί νοῦ, τῆς σημερινῆς εὐρωπαϊκῆς ἐλίτ καί τῶν περί αὐτῆς γιά νά αἰσθανθοῦν τίς εὐθύνες τους. Γιά νά μή θεωρητικολογοῦμε γιά τό φίδι καί γιά νά μή ζήσουμε μοιραία, αὔριο καί μεθαύριο, μέ τά αὐγά πού ἐπωάζει.
