Η Μονή Οδηγήτριας βρίσκεται πάνω στον ορεινό όγκο των Αστερουσίων Ορέων που αποτελούν το «Άγιον Όρος» της Κρήτης, αφού υπήρξαν η κοιτίδα του Χριστιανισμού (Καλοί Λιμένες) και σ’ αυτά αναπτύχθηκε πλούσια μοναστική – ασκητική παράδοση με κέντρο το Αγιοφάραγγο.
Ιδρύθηκε τον 14ο αιώνα και σχετίζεται με την οικογένεια των Καλλέργηδων στους οποίους ανήκε.
Στη Μονή υπάγονται και πλήθος ερημητηρίων, αλλά και εξωκκλησίων με αξιόλογες τοιχογραφίες.
Η εθνική αντιστασιακή ιστορία της Μονής αρχίζει ήδη από τον 17ο αιώνα επί ηγουμενίας Ιωσήφ, όταν εισέβαλαν οι Τούρκοι στην Κρήτη.
Πριν από την επανάσταση του 1821, η Μονή ήταν καταφύγιο των Χαΐνηδων. Μάλιστα ο γνωστός Ξωπατέρας ήταν χαΐνης, αδελφός της Μονής με το όνομα Ιωάσαφ. Το 1884 γίνεται με Πατριαρχικό Σιγίλλιο Σταυροπηγιακή Μονή. Το 1866 κατά την επανάσταση και επί ηγουμενίας Γερασίμου Μανιδάκη, η Μονή ανέπτυξε μεγάλη εθνική δραστηριότητα.
Σ’ αυτή τη Μονή υπάγεται και το προγενέστερο αυτής μοναστικό κέντρο των Αγίων Ευτυχιανών, όπου κατά την παράδοση ετάφησαν οι Αγιοι Ευτύχιος, Ευτυχιανός και Κασσιανή οι αυτάδελφοι.
Αδελφοί της Μονής υπήρξαν και οι Αγιοι αυτάδελφοι Παρθένιος και Ευμένιος, οι κτήτορες της Ιεράς Μονής Κουδουμά.
Το καθολικό της Μονής τιμάται στην Παναγία και τους Αγίους Αποστόλους.
