Μην έρχεσθε βιαστικά στο Μοναστήρι, πριν ξεμπλέξετε τα κοσμικά σας κουβάρια, εάν θέλετε να πλεχτείτε ομαλά στην Αδελφότητα.
Πριν αναχωρήσεις από τον κόσμο, κάνε μία καρδιακή προσευχή στον Χριστό και εμπιστέψου τους γονείς και τα αδέρφια σου στον Θεό, και εις το εξής μην τους θυμάσαι, γιατί τότε είναι υποχρεωμένος ο Χριστός να τους βοηθήσει.
Ο αρχάριος που θυμάται τους γονείς και τα αδέρφια του, εμποδίζει την θεία βοήθεια. Εάν θυμάται και τον κόσμο, πιο γρήγορα ξέχασε τι τράβηξε, για να ξεγαντζωθεί από τον κόσμο.
Εάν δεν μπορείς να ξεγαντζωθείς από τον κόσμο, αγωνίσου τουλάχιστον να ξεριζώσεις το κοσμικό φρόνημα από μέσα σου.
Δύσκολα ξεριζώνεται από μέσα μας ο κόσμος, εάν δεν ξεριζωθούμε εμείς πρώτα από τον κόσμο, τις αφορμές.
Δύσκολο είναι να αποκτήσει κανείς θεϊκή αγάπη, εάν δεν βγάλει την αγάπη του από την μικρή του οικογένεια για να μπει στην μεγάλη μας οικογένεια, του Αδάμ – του Θεού.
Ο αρχάριος δεν πρέπει να ρουφήξει κοσμικό φρόνημα στην αρχή της καλογερικής, γιατί θα τσιτσιρίζει συνέχεια, σαν το κερί που παίρνει νερό στο φιτίλι στο πρώτο βούτηγμα.
Ο νέος, που έχει ζωηράδα και εγωισμό, δεν πρέπει να ταπεινώνεται απότομα από τον Γέροντα, γιατί θα πετάει παραφυάδες, όπως το δέντρο το νέο, που έχει πολλούς χυμούς όταν κλαδεύεται πολύ. Ενώ το πνευματικό σου δέντρο είναι μικρό και τα κλωνάρια του χαμηλά, δέξου το πνευματικό φράξιμο και το δέσιμο του περιορισμού με χαρά, για να μην κουτσουρευτείς και αχρηστευθείς από τα κατσίκια. Κάνε υπομονή, να μεγαλώσεις πνευματικά, για να τρέφεις με τους καρπούς σου και να δροσίζεις με την σκιά σου.
Το δεντράκι δένεται απαλά με χόρτο και όχι με σύρμα, γιατί πληγώνεται ο φλοιός και κατσιάζει. Και ο περιορισμός του αρχάριου να είναι απαλός, με καλοσύνη, για να μην κατσιάσει πνευματικά.
Το πνευματικό παιδί δεν πρέπει να δίνει δικαιώματα πνευματικά σε κανέναν άλλον εκτός από τον Γέροντά του, ούτε να λέει λογισμούς του σε κοσμικούς και να ταπεινώνεται, διότι θα βλαφτεί ψυχικά από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν την μεγάλη αρετή της ταπεινοφροσύνης.
