Ενας νέο κύκλος συζητήσεων άνοιξε για το αν είναι ή όχι ενάντια στις θέσεις της Εκκλησίας «μόδες γυμναστικής» όπως η γιόγκα, το πιλάτες, ο διαλογισμός, αλλά και άλλες «εναλλακτικές πρακτικές», με αφορμή εκδήλωση της μητρόπολης Αργολίδος σε συνεργασία με την Πανελλήνια Ενωση Γονέων «Για την προστασία του ελληνορθόδοξου πολιτισμού, της οικογένειας και του ατόμου» και την Κοινωφελή Επιχείρηση Αργους – Μυκηνών.
Με αφορμή τον θόρυβο που έχει ξεσπάσει, ο μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος σε δήλωσή του τόνισε: «Είναι μία εκδήλωση για να ενημερωθούν οι άνθρωποι γύρω από αυτά τα θέματα, για τα οποία δυστυχώς έχουμε πολύ μεγάλη άγνοια. Βέβαια εγώ έχω εκπλαγεί με την τόση αντίδραση. Οποιος έχει αντίρρηση ας έρθει να ακούσει την άλλη άποψη και ας πει τις δικές του διαφωνίες. Πάντως για την εκκλησία δεν είναι τωρινό το θέμα. Χρόνια μιλάμε γι’ αυτά τα θέματα, έχουμε βγάλει και φυλλάδια, έχουν γίνει συνέδρια και υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν. Εχουν άγνοια γύρω από αυτά τα θέματα και κάνουμε αυτή την εκδήλωση για να ενημερωθούν. Από κει και πέρα ο καθένας είναι ελεύθερος να ακολουθήσει αυτό που θέλει».
Αλλωστε και η Ιερά Σύνοδος πριν από λίγα χρόνια αντιδρώντας στον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Γιόγκα που έχει καθιερώσει ο ΟΗΕ, προειδοποιούσε ότι η γιόγκα «δεν είναι γυμναστική» αλλά θεμελιώδες κεφάλαιο του ινδουισμού, και επομένως «δεν έχει καμία θέση στη ζωή των χριστιανών». Στην ανακοίνωση που είχε εκδώσει τότε ανέφερε:
«Στο πλαίσιο του σεβασμού της θρησκευτικής ελευθερίας, η οποία στην Ελλάδα είναι συνταγματικώς κατοχυρωμένη και σεβαστή, αλλά και της ποιμαντικής της ευθύνης, με αφορμή την πρόσφατη καθιέρωση από τον ΟΗΕ της 21ης Ιουνίου ως “Παγκόσμιας Ημέρας Γιόγκα”, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος υπενθυμίζει στο χριστεπώνυμο πλήρωμα ότι: η “Γιόγκα” αποτελεί θεμελιώδες κεφάλαιο της θρησκείας του Ινδουισμού, έχει ποικιλομορφία σχολών, κλάδων, εφαρμογών και τάσεων και δεν αποτελεί “είδος γυμναστικής”.
Ως εκ τούτου η “Γιόγκα” τυγχάνει απολύτως ασυμβίβαστη με την ορθόδοξη χριστιανική πίστη μας και δεν έχει καμία θέση στη ζωή των χριστιανών».
Ο Χίου Μάρκος για τη γιόγκα
Για το θέμα με εγκύκλιό του είχε απευθυνθεί στους πιστούς και ο μητροπολίτης Χίου κ. Μάρκος.
Ο μητροπολίτης χαρακτηρίζει επικίνδυνη και ασυμβίβαστη τη χρήση ινδουιστικών θρησκευτικών πρακτικών σε οποιαδήποτε πτυχή της ζωής των χριστιανών ορθοδόξων.
«Βασικό γνώρισμα της εποχής μας, είναι η σύγχυση που παρατηρείται για μία ποικιλία πτυχών της ανθρώπινης ζωής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα πνευματικής και υπαρξιακής σύγχυσης είναι και το γεγονός ότι και η γιόγκα, ένα θεμελιώδες θρησκευτικό σύστημα θεωρίας και τεχνικής του Ινδουισμού, διαφημίζεται στη χώρα μας, στην Ευρώπη και στις Η.Π.Α. ως ασκήσεις γυμναστικής που προσφέρουν λύση σε πλήθος προβλημάτων, τα οποία προέρχονται από τον αγχώδη τρόπο ζωής», αναφέρει.
Ο κ. Μάρκος εξηγεί στην εγκύκλιό του τι είναι η γιόγκα:
«Τι είναι όμως η γιόγκα; Η λέξη γιόγκα προέρχεται από το σανσκριτικό yuj = συνενώνω, και σημαίνει ένωση της ατομικής ψυχής με το απρόσωπο Απόλυτο Ενα τού Ινδουισμού (Βλ. P.Schreiner, Yoga,Wörterbuch des Christen tums,1995, σελ 1376). Η ένωση αυτή θεωρείται απελευθέρωση και λύτρωση του ανθρώπου από το κάρμα του, από τις συνέπειες δηλαδή και τα αποτελέσματα των επιλογών του και των πράξεών του σε προηγούμενες δήθεν ζωές του.
Επιπλέον, σχετικά με τον όρο γιόγκα, πρέπει να επισημάνουμε ότι χρησιμοποιείται ως προσδιοριστικός όρος ενός από τα έξι κλασικά ορθόδοξα σχοσυστηματακατευθύνσεις του Ινδουισμού. (Βλ. H.Baer, Yoga, στο Lexikon der Sekten, Sohdergruppen und Weltanschauungen, 7η έκδ , 2001, στ. 11661174).
Γιατί οι διάφορες τεχνικές της γιόγκας είναι επικίνδυνες; Την απάντηση μας τη δίνει το άρθρο περί γιόγκα της έγκυρης εγκυκλοπαίδειας “Δομή”. Αναφέρεται λοιπόν εκεί: «Είναι γνωστό ότι η πρακτική άσκηση της γιόγκα δημιουργεί στο άτομο όχι απόλυτα φυσιολογικές ιδιότητες και παραψυχολογικές γιατί αντιστρέφονται ορισμένες σωματικές και διανοητικές λειτουργίες». (Δομή, τόμ. 4, σ. 188). Ολοκληρώνοντας τη μικρή αναφορά μας στο ότι η γιόγκα δεν είναι γυμναστική, πρέπει για μία ακόμη φορά να υπενθυμίσουμε το αυτονόητο. Η πολύτιμη ιδιότητά μας ως χριστιανών ορθοδόξων καθιστά ασυμβίβαστη τη χρήση ινδουιστικών θρησκευτικών πρακτικών σε οποιαδήποτε πτυχή της ζωής μας.
Η σωτηρία την οποία ο άνθρωπος ελευθέρως οικειώνεται εντός της Εκκλησίας, είναι έργο και προσφορά της αγάπης και της χάριτος τού Χριστού μας. Για μας ισχύει στο ακέραιο ο Παύλειος λόγος με όλη τη βαρύτητά του: «Πάντες γάρ υιοί Θεού εστε διά της πίστεως εν Χριστώ Ιησού· όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε» (Γαλ. 3, 2627), και «τις κοινωνία φωτί προς σκότος; τις δε συμφώνησις Χριστού προς Βελίαρ, ή τις μερίς πιστώ μετά απίστου»; ( 2 Κορ. 6, 1415).
