Ιερά Μονή Βλοχού
Από τα μεγαλοπρεπέστερα φρούρια που υψώνονται πάνω από την πεδιάδα του Αγρινίου είναι το φρούριο του Βλοχού. Ο τόπος είναι γεμάτος από προϊστορικές, αρχαίες, βυζαντινές και νεότερες ιστορικές και καλλιτεχνικές μνήμες. Η προϊστορική ακρόπολη των Θεστιέων βρίσκεται στην κορυφή πυραμίδας επτακοσίων περίπου μέτρων. Κάτω από την ακρόπολη σε πλάτωμα που σχηματίζεται νότια, υψώνεται το μοναστήρι του Βλοχού, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Εκεί φυλάσσεται και η εικόνα της «Παναγίας της Ωραιοτάτης».
Στο κέντρο της αυλής που περιστοιχίζεται από παλαιότερα και νεότερα κελλιά βρίσκεται το καθολικό, το οποίο μαζί με τα κελλιά της νότιας αυλής και την τοξωτή μεγάλη είσοδο με το διαβατικό στα δυτικά, είναι του 18ου αι. Χτίστηκε στα θεμέλια παλαιότερου ναού, που με τη σειρά του είχε χτιστεί πάνω στα ερείπια βυζαντινού.
Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Ελληνικών
Τρία χιλιόμετρα βορειοδυτικά του χωριού Σιβίστα (Ελληνικά) στην καταπράσινη πλαγιά του Ζυγού, ανάμεσα σε πυκνό δάσος από καστανιές και βελανιδιές, βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου. Το καθολικό είναι λιθόχτιστο και ο ανατολικός τοίχος του ιερού είναι του 1696. Στη θέση του υπήρχε παλαιότερος που καταστράφηκε. Τα σωζόμενα κελλιά, ανατολικά και δυτικά της περιμαντρωμένης αυλής, αποτελούν νεότερες κατασκευές. Μόνο στην ανατολική πλευρά του ιερού σώζονται οι τοιχογραφίες με το γνωστό στιλιζαρισμένο ύφος του δευτέρου μισού του 18ου αιώνα, οι οποίες είναι χωρισμένες σε τέσσερις επάλληλες ζώνες.
Ιερά Μονή Παναγίας Ρόμβης
Στη δυτική πλευρά των Ακαρνανικών, ανάμεσα σε δάση και γκρεμούς, βρίσκεται το μοναστήρι της Ρόμβης, που είναι αφιερωμένο στο Γενέσιο της Θεοτόκου. Το μοναστήρι είναι φημισμένο στην περιοχή για τον πλούτο του και για τον ρόλο που διαδραμάτισε στην Ελληνική Επανάσταση. Είχε πλούσια βιβλιοθήκη χειρογράφων και παλαιοτύπων, που διασκορπίστηκε μετά το 1930. Τελευταίοι ονομαστοί ηγούμενοι που υπηρέτησαν το μοναστήρι αναφέρονται οι Βαρθολομαίος Ζαβογιάννης και Μελέτιος Σαρδέλης.
Ιερά Μονή Παναγίας Λεσινιωτίσσης
Στο μεγάλο κτήμα του Λεσινίου, νοτιοδυτικά χαμηλού λόφου στην κορυφή του οποίου σώζονται ερείπια αρχαίου φρουρίου και σε αρκετή απόσταση δυτικά της Παλαιοκατούνας (Λεσίνι), βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγίας της Λεσινιώτισσας. Το καθολικό γνώρισε πολλές οικοδομικές φάσεις. Η παλαιότερη γνωστή χρονολογία οικοδόμησης είναι το 1595. Η νότια πλευρά και το νότιο μέρος της τρίπλευρης αψίδας ανήκουν στην οικοδομική φάση του 1781, ίσως όμως και σε παλαιότερη. Αυτό φανερώνει η διακοσμητική ταινία που επεκτείνεται στο μήκος της νότιας πλευράς και στο νότιο τμήμα της ανατολικής.
Πάνω από τα τρία παράθυρα του τοίχου η ταινία διαγράφει τόξο και ακόμη μεγαλύτερο και μάλιστα οξυκόρυφο πάνω από τη νότια τοξωτή θύρα. Της ίδιας εποχής είναι και το διακοσμητικό σκάλισμα στο υπέρθυρο της ίδιας θύρας· σταυρός που στηρίζεται στο κεφάλι χερουβείμ και πλαισιώνεται από δύο σχηματοποιημένους κλάδους με άνθη. Στο εσωτερικό ο ναός είναι μονόχωρη μακρόστενη αίθουσα που χωρίζεται στο ιερό, στον κύριο ναό και στο νάρθηκα. Στεγάζεται με δίριχτη στέγη.
Η λατρευτική εικόνα του μοναστηριού, του 1709, φυλάσσεται σήμερα σε άλλο Ναό.
