Το 2020 είναι μία χρονιά ορόσημο για την Εκκλησία της Ελλάδος αφού για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια θα μπορεί να συνεργαστεί με μία κυβέρνηση η οποία επιθυμεί τη συνεργασία της…
Ωστόσο ο κ. Ιερώνυμος μέσα σε αυτή τη χρονιά και ανεξάρτητα από το φιλικό… περιβάλλον θα κληθεί να αντιμετωπίσει χρόνια αλλά και δύσκολα προβλήματα:
-Το ουκρανικό είναι από τα θέματα που θα δοκιμάσουν την ενότητα της Ορθοδοξίας η οποία έχει χωριστεί στα δύο. Θα πρέπει να αποκρούσει τις ρωσικές επιθέσεις, θα πρέπει να λειτουργήσει ως ασπίδα για τον άσπονδο φίλο του κ. Βαρθολομαίο και να παίξει ξεχωριστό ρόλο για να επέλθει ηρεμία στις τάξεις της Εκκλησίας.
-Η αξιοποίηση της περιουσίας για μία ακόμη χρονιά θα απασχολήσει τον αρχιεπίσκοπο και τη Σύνοδο. Μέχρι τώρα, κάθε φορά υπογράφονταν μνημόνια, γίνονταν βαρύγδουπες δηλώσεις, η κοινωνία περίμενε πολλά αλλά ως διά μαγείας δεν προχωρούσε τίποτε.
Και δεν προχωρούσε γιατί το θέμα της περιουσίας δεν είναι απλό. Και δεν λύνεται εάν δεν γίνει μία επιτροπή από την Εκκλησία η οποία θα επισκεφτεί κάθε δήμο ή κοινότητα ή υπουργείο για να λύσει το ιδιοκτησιακό, αλλά και να εξετάσει το όποιο επενδυτικό σχέδιο με όραμα, πριν αρχίσει να μοιράζει τα έσοδα που δεν έρχονται ποτέ.
-Εχει να διαχειριστεί το προσφυγικό-μεταναστευτικό το οποίο δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε απλό. Χρειάζονται μεγάλα ποσά, εγκαταστάσεις και κυρίως ψύχραιμες φωνές εντός και εκτός της Εκκλησίας και “εκπαίδευση” των τοπικών κοινωνιών από άμβωνος ώστε οι πρόσφυγες να γίνουν αποδεκτοί, αφού οι περισσότεροι που αντιδρούν δηλώνουν χριστιανοί οι οποίοι νοιάζονται για την πατρίδα.
-Η αποστροφή του κ. Ιερώνυμου περί παραιτήσεως μπορεί να ήταν έτσι για… επικοινωνία αλλά υπάρχουν πολλά θέματα με κάποιους αρχιερείς οι οποίοι θα πρέπει να καταλάβουν ότι το ισόβιο δεν είναι πάντα καλή λύση…
-Καλώς ή κακώς το τελευταίο διάστημα μέσα στην Ιεραρχία έχουν διαμορφωθεί κάποιες τάσεις που μερικοί τις αποδίδουν σε προσωπικές φιλοδοξίες και κάποιοι στον διαφορετικό τρόπο σκέψης… Οπως και να έχει ο κ. Ιερώνυμος θα πρέπει να κρατήσει ισορροπίες και να εμφανίσει μία Εκκλησία μακριά από κοσμικές λογικές.
-Ηρθε η ώρα για τον αρχιεπίσκοπο και την Ιεραρχία να σταθούν απέναντι σε πρακτικές κληρικών -μεγαλόσχημων και μη- που έχουν αναγάγει την επικοινωνία σε επιστήμη· που ντύνονται φανταχτερά και καθήμενοι στον θρόνο τους δεν βλέπουν τα νέα παιδιά και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν. Είναι αυστηροί με όλους και δεν κατανοούν τα προβλήματα της κοινωνίας. Με ξύλινο και απόλυτο λόγο υψώνουν τείχη και παραμένουν εντός αυτών χωρίς να κατανοούν τους άλλους…
-Επιτέλους αυτή τη χρονιά, θα πρέπει η ηγεσία της Εκκλησίας να βάλει ένα φρένο σε όλα εκείνα τα φαινόμενα που εξυπηρετούν ανάγκες για έσοδα… Αλλο λείψανα και εικόνες για προσκύνηση και άλλο η λύση οικονομικών προβλημάτων…
Αυτή η χρονιά είναι η κατάλληλη για να αντιστραφεί το κλίμα. Η Εκκλησία έχει υποχωρήσει στις δημοσκοπήσεις, στη μέτρηση της αποδοχή της ως πυλώνα στήριξης της κοινωνίας. Και σε αυτό δεν έχουν ευθύνη μόνο οι πολίτες αλλά και πολλοί κληρικοί και αρχιερείς που αρνούνται να δουν την πραγματικότητα. Το “πατρίς, θρησκεία, οικογένεια” παλιά ήταν ένα ιδιαίτερα βεβαρημένο σύνθημα… Σήμερα προβάλλεται ως ανάγκη για τη σωτηρία της χώρας που δοκιμάζεται σε όλα τα επίπεδα. Και για να εμπεδωθεί αυτό από την κοινωνία χρειάζεται πολλή δουλειά από την Εκκλησία και την ηγεσία της. Και κυρίως χρειάζονται φωτεινά παραδείγματα ώστε να πειστούν.
Για όλα αυτά θα πρέπει η Εκκλησία να ξεφύγει από τα τυπικά. Να αφήσει χώρο στους νέους, τους καινοτόμους κληρικούς αλλά και σε όλους εκείνους που έχουν το χάρισμα να έρχονται πιο κοντά στα παιδιά. Και αυτή τη χρονιά μπορεί να γίνει το πρώτο μεγάλο βήμα για να έρθει η Εκκλησία πιο κοντά στους πιστούς και την κοινωνία με καθαρό λόγο και πράξεις ουσίας…
