Αρχική » Φθιώτιδος Συμεών: Ο χριστιανισμός απειλείται από τους υποκριτές χριστιανούς

Φθιώτιδος Συμεών: Ο χριστιανισμός απειλείται από τους υποκριτές χριστιανούς

από christina

«Ο χριστιανισμός απειλείται τόσο από τους μη χριστιανούς όσο και κυρίως από τους κακούς, τους ασυνεπείς και τους υποκριτές χριστιανούς». Τη δήλωση αυτή έκανε ο νέος μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών σχολιάζοντας, εκτός των άλλων, το προσφυγικό και το μεταναστευτικό.

Σε συνέντευξή του που παραχώρησε στον «Ελ. Τύπο», απαντώντας σε ερώτηση για πιθανούς κινδύνους από τους πρόσφυγες αναφέρει: «Ο χριστιανισμός πάντοτε απειλείται τόσο από τους μη χριστιανούς όσο και κυρίως από τους κακούς χριστιανούς, τους ασυνεπείς χριστιανούς, τους υποκριτές χριστιανούς. Συνεπώς, συμφωνώ ότι ο χριστιανισμός είναι υπό απειλή. Οταν πάντως υπάρχουν αληθινοί χριστιανοί, συνεπείς χριστιανοί, ταπεινοί χριστιανοί, άνθρωποι με φόβο Θεού, με σταυρικό φρόνημα και με αγάπη προς όλους, τότε ο χριστιανισμός δεν απειλείται όσο και αν καταδιώκεται. Ο χριστιανισμός δοξάζεται πολλές φορές και με το αίμα των μαρτύρων της Πίστεως. Οι μάρτυρες είναι η δόξα της Εκκλησίας. Και σήμερα υπάρχουν χριστιανοί που δίνουν ακόμη και το αίμα τους για την αγάπη του Χριστού, που θυσιάζονται και σφαγιάζονται λόγω της Πίστεως. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα συγκλονιστικό δώρο του Θεού σε εποχές σαν τις σημερινές. Η αγωνία μου είναι αν εμείς, οι σημερινοί χριστιανοί, είμαστε πράγματι άξιοι του χαρίσματος του χριστιανικού μαρτυρίου, αν είμαστε αληθινοί χριστιανοί, ή απλώς θρησκευόμενοι άνθρωποι του τύπου, χωρίς ουσία και βάθος. Και επειδή δεν το κρύβω, βλέπω ότι δεν είμαστε ως χριστιανοί, όπως θα έπρεπε να είμαστε· πράγματι και εγώ ανησυχώ από την εισβολή στη ζωή μας, συνανθρώπων μας οι οποίοι προέρχονται από άλλες θρησκευτικές παραδόσεις, μερικές εκ των οποίων σφόδρα αντίθετες με το ευαγγέλιο της ειρήνης, της αγάπης και της δικαιοσύνης. Η τρομοκρατία, ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός και άλλες παθογένειες είναι απειλή για τον χριστιανισμό και συνάμα απειλή για όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση και επαγρύπνηση».

Αναφερόμενος στη στάση της Εκκλησίας και της Πολιτείας στο προσφυγικό, επισημαίνει: «Νομίζω ότι η Εκκλησία μας γενικότερα σε αυτό το θέμα, τόσο με την ευαγγελική της διδασκαλία όσο και κυρίως με την έμπρακτή της αγάπη, απέδειξε ότι αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη από συμπαράσταση, ανεξαρτήτως του τρόπου που βρέθηκαν στον δρόμο της. Ο καλός Σαμαρείτης της ευαγγελικής παραβολής είναι η πυξίδα και ο πλοηγός της Εκκλησίας μας. Αυτό ήταν πάντοτε, αυτό είναι και τώρα. Αυτό θα είναι και πάντοτε στο μέλλον. Είναι αδύνατο για την Εκκλησία να μην αγαπά. Τόσο απλά. Από κει και πέρα όμως το προσφυγικό, όπως είπατε πρόβλημα, είναι ένα σοβαρότατο θέμα, το οποίο όμως έχει να κάνει με τη θέση της χώρας μας στο διεθνές στερέωμα, στους διαφόρους διεθνείς συσχετισμούς και τη διαχείριση του ζητήματος από τις υπεύθυνες κυβερνήσεις του τόπου και τους λοιπούς πολιτειακούς παράγοντες. Για όλα αυτά λοιπόν τα θέματα, διαχρονικά αποφασίζει αλλά και πολύ πρόσφατα αποφάσισε δημοκρατικά ο κυρίαρχος ελληνικός λαός, οπότε οποιαδήποτε περαιτέρω δική μου τοποθέτηση στο θέμα, πλην αυτής της διδαχής του Ιερού Ευαγγελίου, θα ήταν αντίθετη με τον ρόλο μου και τη διακονία μου. Ο ελληνικός λαός πολύ πρόσφατα επέλεξε τους αντιπροσώπους του τόσο στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, τόσο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όσο και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση όλων των βαθμών, εν γνώσει των θέσεων και προτάσεων όλων των υποψηφίων σχημάτων και προσώπων για όλα τα θέματα, μεταξύ των οποίων και το προσφυγικό. Δεν έχω κανένα λόγο λοιπόν να μην έχω εμπιστοσύνη στην πρόσφατη κρίση του λαού μας, αλλά και στη διαχείριση του θέματος από τα αρμόδια όργανα της συντεταγμένης Πολιτείας μας».

Για το έργο στη μητρόπολη Φθιώτιδος  και κυρίως αυτό του εθελοντισμού τονίζει: «Οι άνθρωποι της Φθιώτιδος είναι καλοπροαίρετοι άνθρωποι. Καθημερινά διαπιστώνω ότι κρύβουν μέσα τους θησαυρούς χαρισμάτων και καλής διαθέσεως. Πολλοί όμως εκ των αδελφών μας αυτών δεν έχουν βρει ως τώρα τον τρόπο να εκδηλώσουν, να ενεργοποιήσουν αυτήν τους τη διάθεση. Ερχεται λοιπόν η Εκκλησία μας, με το προσκλητήριό της, και δημιουργεί χώρο και τρόπο για να δημιουργηθούν κοινωνικές ζυμώσεις, συναινέσεις και συνθέσεις χαρισμάτων για το κοινό καλό όλων μας. Αυτή η δυναμική που δημιουργείται, μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, έχει φέρει ήδη ένα κλίμα διαλειτουργικότητας και συνεργασίας μεταξύ των διαφόρων ήδη υπαρχόντων κινημάτων αγάπης και προσφοράς και αυτό φυσικά έχει ως άμεσο πρακτικό αποτέλεσμα τη διεύρυνση τόσο σε ποσοτικό αριθμό των ωφελούμενων προσώπων, όσο και τη διεύρυνση σε ποιοτικό επίπεδο της παρεχόμενης βοήθειας και συμπαράστασης. Κάτι νέο γεννιέται, το οποίο έχει ιδιαίτερη δυναμική και νομίζω ότι τα εμφανή αποτελέσματα θα έλθουν πολύ πιο σύντομα από ό,τι θα ανέμενε κανείς.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ