«Ο κάθε άνθρωπος σηκώνει τον σταυρό του. Ενας άνθρωπος, μη μπορώντας ή μη θέλοντας να κάνει υπομονή στη άρση του σταυρού του, παρακάλεσε τον Θεό να του δώσει άλλο σταυρό, πιο κατάλληλο γι’ αυτόν. Του εμφανίζεται λοιπόν άγγελος Κυρίου και του δείχνει έναν απέραντο κάμπο με τους σταυρούς των ανθρώπων και με το δικαίωμα να διαλέξει έναν. Διαλέγει πρώτα έναν μικρό, αλλά καθώς τον έβαλε στην πλάτη του τον ενοχλούσε, διαλέγει δεύτερο, που φαινόταν ελαφρύς και ωραίος, αλλά και αυτός δεν τον ευκόλυνε, τέλος βρίσκει κάποιον που μπορούσε να τον βαστάξει και ο άγγελος του δηλώνει ότι αυτός είναι ο ίδιος, ο δικός του, που είχε από την αρχή, αφού έφερε τ’ όνομά του. Ο Γέροντας ευχαριστώντας και δοξολογώντας τον άγιο Θεό σήκωνε από τη νεότητά του τον σταυρό του».
«Προσευχή από καρδίας, όχι προσευχή με χασμουρητά»… «Προσευχή όπως ο Πέτρος, όταν βυθιζόταν στη θάλασσα…»…«Η προσευχή που γίνεται νυσταλέα δεν είναι ευάρεστη στον Θεό».
«Ο Κύριος βλέπει τη διάθεση του ανθρώπου και δεν αγαπά να κάνουμε κάτι από “αγγαρεία”…».
Αναφέροντας την παραβολή του πρώτου και τελευταίου εργάτη, έλεγε: «Ο Θεός είναι ο νοικοκύρης, μην ανακατεύεστε στις δουλειές του Θεού».
«Ο Κύριος θέλει τη σωτηρία μας, έχυσε το αίμα Του δι’ αυτήν. Γι’ αυτό δεν πρέπει να διστάζουμε να ζητούμε την βοήθειά Του, ούτε ν’ αδιαφορούμε».
«Να είσθε σύμφωνοι με τις εντολές του Θεού».
«Ο σπείρων εν τη σαρκί εκ της σαρκός θερίσει φθοράν, ο σπείρων εν τω πνεύματι εκ του πνεύματος θερίζει ζωήν αιώνιον».
Η μεγάλη μοναξιά της ζωής τα τελευταία χρόνια, με τις παντός είδους φοβερές ασθένειες και δυσκολίες, αποτελούν τη μεγάλη προετοιμασία του ανθρώπου για την έξοδό του από αυτή τη ζωή προς συνάντηση του Δεσπότου Χριστού. Οι δυσκολίες και οι ασθένειες αποτελούν «λουτρόν παλιγγενεσίας» και αποτελούν ένα «ηλεκτροσόκ», για να φύγουν και οι τελευταίες αμαρτίες.
Τόνιζε πολύ και συχνά να μην είναι οι άνθρωποι ποτέ αχάριστοι. Τελικά στη ζωή πρέπει ν’ αφήνουμε να γίνεται το θέλημα του Θεού. Ερχονται τα πράγματα έτσι που δεν έχουμε μερικές φορές άλλη επιλογή και αυτό γίνεται από υπόδειξη και αγαθότητα του Θεού, για να ταπεινωθούμε στο κραταιό θέλημά Του, για το δικό μας καλό.
«Οι πράξεις των ανθρώπων έχουν αξία ενώπιον του Θεού, όταν είναι αποτέλεσμα υπομονής, όταν γίνονται με καθαρά κι ανιδιοτελή κίνητρα. Ο Κύριος βλέπει την καρδιά του ανθρώπου και τη διάθεσή του, αν κάτι το κάνει από «υποχρέωση» και καθήκον με βαριά καρδιά, ή από αγάπη και φιλότιμο και ελευθερία».
«Ο Θεός μου έδωσε μία μακροχρόνια αρρώστια για να σκεφθώ τις αμαρτίες μου».
Αρχιμανδρίτης Νικόλαος Πεκατώρος
