Κύριε «Τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;»
Ἡ ἀπάντηση τοῦ Κυρίου στὸ ἐρώτημα τοῦ νομομαθῆ Ἰουδαίου, «ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται» δὲν ἐνδιέφερε μόνο ἐκεῖνον. Ἐνδιαφέρει ὅλους τούς ἀνθρώπους.
Δὲν ἀρκεῖ βέβαια ὁποιαδήποτε γνώση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ. Πρέπει νὰ εἶναι σωστὴ καὶ πλήρης. Τὸ στηρίζει καὶ ἡ δήλωση τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος «δὲν ἦλθε νὰ καταργήσει τὸ μωσαϊκὸ νόμο καὶ ὅσα προανήγγειλαν οἱ Προφῆτες, ἄλλα νὰ τὰ συμπληρώσει».
Ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ ἐκφράζει τὸ θέλημά Του καὶ εἶναι ὁδηγός, χρήσιμος καὶ ἀναγκαῖος στὸν ἄνθρωπο. Καθορίζει τὸν τρόπο τῆς ἐπίγειας πορείας καὶ ἀναστροφῆς του. Ρυθμίζει τὶς σχέσεις του μὲ τὸν Θεὸ καὶ μὲ τοὺς συνανθρώπους του. Ὑπαγορεύει τὸ χρέος καὶ τὰ καθήκοντα τοῦ ἀνθρώπου πρὸς Ἐκεῖνον, πρὸς τὸν ἑαυτό του καὶ πρὸς τὸν πλησίον. Βοηθάει νὰ γνωρίσουμε τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό, τί εἶναι ἀρετή καὶ τί εἶναι ἁμαρτία. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἀκόμη καὶ ἐκεῖνοι ποὺ δὲν τοὺς δόθηκε ὡς γραπτὸς ἤ δὲν τὸν πληροφορήθηκαν, ἔχουν «γραμμένο μέσα τους, στὶς καρδιές τους, τὸ νόμο, τὸν ὅποιο μαρτυρεῖ ἡ συνείδησή τους».
Ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ δὲν ἔχει θέση ἑνὸς σπουδαίου ἐνθυμίου ἡ κειμηλίου. Δόθηκε στὸν ἄνθρωπο γιὰ τὴ δαιδαλώδη πορεία του στὴν ἐπίγεια ζωή. Εἶναι ἡ πυξίδα ποὺ ὀφείλει νὰ συμβουλεύεται πάντοτε, ἐφόσον θέλει τὴν προστασία, τὴ βοήθεια καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ καλεῖται νὰ ἀκολουθεῖ θεληματικὰ τὰ μηνύματά του καὶ μάλιστα μὲ ἀκρίβεια καὶ μὲ συνέπεια. Ὅσοι πιστεύουν στὸ Θεὸ καὶ θέλουν οὐσιαστικὴ σχέση μαζί Του, ἔχουν ὑποχρέωση νὰ ἐφαρμόζουν πάντοτε τὸ νόμο, τὸ θέλημά Του. Γιὰ τὴ σημασία τῆς ἐφαρμογῆς αὐτή μᾶς διαβεβαιώνει ὁ λόγος τοῦ Κυρίου: «Ὃς ἂν ποιήση καὶ διδάξη, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν».Ὁ Θεὸς δὲν βραβεύει τὴν ἱκανοποίηση τοῦ ἐγώ μας, ἀλλὰ ἐμπνέει καὶ ζητεῖ ἀπὸ ὅλους οὐσιαστικὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὸν πλησίον.
Ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ συνυφαίνεται μὲ τὴν ἔμπρακτη προσφορὰ τῆς ἀγάπης. Τὸ μήνυμα αὐτὸ θέλησε νὰ δώσει ὁ Κύριος στὸν προβληματισμένο νομικὸ μὲ τὴν παραβολὴ τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτη. Ὁ Κύριος στὴ διδασκαλία Του ἀναφέρθηκε στὴ δεύτερη ἐντολὴ τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου: «Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν». Πλησίον μας εἶναι ὁ κάθε ἄνθρωπος ἀνεξάρτητα ἀν ζεῖ κοντά μας ἤ μακρυά Πρόσφερε ὅμως ἀμέσως ὁ Χριστός τὸ στοιχεῖο τοῦ τελειότερου τύπου τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης μὲ τὴν προσθήκη: «Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισούσιν ὑμᾶς».
