Δημητριάδος Ιγνάτιος: «κρατήστε ζωντανές τις παραδόσεις της πατρίδας μας»

Στην Εκδήλωση για τα 140 Χρόνια Ιστορίας του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Φυλάκης 1884 – 2024, της αρχιερατικής περιφέρειας Αλμυρού, η οποία διοργανώθηκε από το Ιεραποστολικό Κέντρο του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Αλμυρού «ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ, βρέθηκε χθες 2/12, ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, παρουσία του Δημάρχου Αλμυρού κ. Δημητρίου Εσερίδη.
Στην εκδήλωση κύριος ομιλητής ήταν ο κ. Ιωάννης Καραπατάκης, ένας από τους εναπομείναντες κατοίκους του χωριού, ο οποίος αναφέρθηκε στην ανάγκη των κατοίκων οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στη περιοχή “KITIKI” μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας το 1881, οι πρώτοι κάτοικοι τότε απηυθύναν το αίτημα στον τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος και Ζαγοράς κ.Γρηγόριο το οποίο έγινε δεκτό. Ο κ.Καραπατάκης τόνισε ότι οι πηγές που έχουμε στη διάθεση μας για την ιστορία του ναού είναι ελλιπείς, διασώζεται όμως ότι ο πρώτος ναός φτιάχτηκε προς τιμήν του Αγίου Νικολάου Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας, την περίοδο 1883-1884. Το έργο της ανοικοδόμησης ανέλαβαν οι αδελφοί Ζήσης, Ανδρέας και Θεόδωρος Ράπτης οι οποίοι συνέβαλαν και οικονομικά εργαζόμενοι αφιλοκερδώς, αλλά και με προσωπική εργασία των ίδιων των κατοίκων του χωριού μεταφέροντας πέτρες και υλικά με τα άλογά τους. Η πάλαι ποτέ ιστορική εκκλησία του Αγίου Νικολάου Φυλάκης ήταν μονόκλιτη βασιλική. Από τα κειμήλια του ιερού ναού διασώζονται μία εικόνα του Αγίου Νικολάου στο τέμπλο της εκκλησίας η οποία χρονολογείται 28 Απριλίου 1884 ενώ ξεχωριστό είναι και το πέτρινο καμπαναριό το οποίο χτίστηκε από τους ίδιους το 1930. Η εκκλησία λειτουργήθηκε για πρώτη φορά στις 9 Μαΐου το 1884. Η θεμελίωση έγινε το 1974 από τον Μητροπολίτη Δημητριάδος Χριστόδουλο ενώ ιερέας εκείνη την περίοδο ήταν ο π.Κωνσταντίνος Σερμέτης.
Στην σύντομη ομιλία του ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας τόνισε ότι «αυτό που διέσωσε αυτή την πατρίδα 400 και πλέον χρόνια είναι η Θεία Λειτουργία… Γιατί δεν σταμάτησε ποτέ. Δεν σταμάτησε ποτέ να υπάρχει παπάς, να λειτουργεί καλόγερος, να χτυπάει η καμπάνα στα μοναστήρια. Όπου χρειάστηκε, στα χωριά ιδιαίτερα που δεν υπήρχε σχολείο μάθαιναν τα παιδιά γράμματα μαζί με τον ψάλτη, για να είναι διάδοχοι του παπά και του ψάλτη. Απλό είναι. Αυτό είναι το κρυφό σχολειό που λέμε… Δεν είχε πάρει ποτέ τον τίτλο. Λειτουργούσε όμως κάτω από τον Τούρκο. Έτσι κρατήσαμε με τη Θεία Λειτουργία τη γλώσσα, την Ορθοδοξία και μέσα απ αυτό την ιστορία και την παράδοση. Και κάθε φορά που γιόρταζαν οι Έλληνες γιόρταζαν το Πάσχα βγάζανε τα κουμπούρια από τις κασέλες, δήθεν για την Ανάσταση του Χριστού, αλλά στο μυαλό τους είχαν την Ανάσταση της πατρίδας. Έτσι κρατήθηκε η φλόγα μέχρι που ήρθε το Πατροκοσμάς και οι άλλοι, οι οποία άνοιξαν σχολές κατάφεραν και μόρφωσαν τους Έλληνες, δημιούργησαν υποδομές και την επανάσταση του 21′.Γίναμε σίγα – σιγά ένα ελεύθερο κράτος που άντεξε τη σκλαβιά.»
Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στον κίνδυνο που διατρέχει η σημερινή εποχή τονίζοντας ότι «τώρα κινδυνεύουμε αλλιώς…δυστυχώς θα χάσουμε αυτό που τότε μας κράτησε ζωντανούς. Η σημερινή εποχή θέλει να αποδυναμώσει τη γλώσσα, την πίστη, την ενότητα. Να μας αποδυναμώσει για να έρθει μια άλλη σκλαβιά πολιτιστική, διεθνιστική, μια σκλαβιά που παίρνει σύγχρονη μορφή με την τεχνολογία…Αν ξεχαστούμε, τότε υπάρχει κίνδυνος μετά από εκατό χρόνια να μη βρεθεί κανείς να πει για την ιστορία αυτού του λαού, γι αυτό προσπαθούμε να κρατήσουμε ζωντανές τις ενορίες μας και τα χωριά μας. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος σήμερα είναι η υπογεννητικότητα, πρέπει να συνεχίσουμε να προσπαθούμε. Δοξάζω τον Θεό γιατί οι νέοι ιερείς στον Αλμυρό είναι δώρο Του, Δεν ήταν αυτονόητο αυτό, καταφέραμε και κατοχυρώσαμε τους ιερείς μας ώστε να έχουμε μια επάρκεια εξυπηρετώντας και το τελευταίο χωριό. Γι αυτό η καταγραφή και η ιστορία είναι πολύ σημαντική, την οποία όμως πρέπει να την μάθουν και τα παιδιά και τα εγγόνια σας. Πρέπει να καταλάβουν τι παράδοση υπάρχει, ποιοι κράτησαν ζωντανή την πατρίδα αυτή. Αυτοί που χτίσανε την Εκκλησία, αυτοί που λειτούργησαν την Εκκλησία, αυτοί που φτιάξανε την καινούργια Εκκλησία και εσείς που συνεχίζετε να κρατάτε ζωντανό ένα πανηγύρι.. Σας ευχαριστώ, γιατί παίρνουμε κουράγιο και εμείς από εσάς, μαθαίνουμε από τις παλαιότερες εποχές, κρατήστε ζωντανές τις παραδόσεις της πατρίδας μας. Πρέπει να συνεχίσουμε να υπάρχουμε όλοι μαζί.»