Ο Λορέντζο Ντιλέτο είναι ένας Ρωμαιοκαθολικός κληρικός, ο οποίος έχει επισκεφτεί αρκετές φορές. Μία από αυτές επισκέφτηκε και τον γέροντα Παΐσιο στο κελί του. Στο βιβλίο του «Οδοιπορία στο Άγιο Όρος» (το ημερολόγιο ενός ρωμαιοκαθολικού μοναχού, εκδόσεις Εστία). Στο οδοιπορικό του περιγράφει την συνάντηση με τον Παΐσιο:
«…Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου: στις 9.30 χτύπησα το καμπανάκι του π. Παΐσιου. Με άκουσε και μου έστειλε το κλειδί μέσω ενός σύρματος για να ανοίξω το λουκέτο της αυλόπορτας. Με υποδέχτηκε στην πόρτα του σπιτιού. Είναι αδύνατος, κοντός και δείχνει μεγαλύτερος από την ηλικία του- είναι γύρω στα εξήντα. Του λείπουνε μερικά δόντια, έχει και κάποια χρυσά. Με οδήγησε στο μικρό παρεκκλήσι όπου βρίσκονται κρεμασμένες αρκετές ωραίες εικόνες, μολονότι ζωγραφισμένες πρόσφατα. Μπήκα στην κάμαρα, την οποία χρησιμοποιεί και να προσεύχεται. Στον ίδιο χώρο εργάζεται αναπαύεται και δέχεται επισκέψεις. Είναι η μόνη κάμαρη που διαθέτει σόμπα. Υπάρχει κι ένα κρεβάτι χωρίς στρώμα, καλυμμένο με κουβέρτα. Είναι φτιαγμένο από σανίδες, σαν τα δικά μας… Του μίλησα για τη μεγάλη αγάπη του γέροντα μου προς την ορθοδοξία, μια αγάπη που έχει σπείρει σε όλη την αδελφότητα. Καθώς μιλούσα εκείνος σκάλιζε ένα κομμάτι ξύλο μ΄ ένα μικρό εργαλείο.
Πόσων ετών είναι ο γέροντάς σου και πως λέγεται;
Ορφέο ο Πτωχός».
Α, μάλιστα,πτωχός» για να γίνει πλούσιος.
Ακριβώς, πάτερ, όπως το λέτε.
Στη συνέχεια, αφού του ομολόγησα ότι αναγνωρίζουμε τις αμαρτίες και τα σφάλματα της Δύσης αναφέρθηκα στην κατάσταση της χάριτος, την οποία ζει η Εκκλησία μας με τον επίσκοπό της τους ιερείς τον λαό. Του είπα επίσης ότι ο γέροντάς μας πιστεύει ότι ζούμε το πλήρωμα της αλήθειας και ότι δεν είναι καλό να εγκαταλείψουμε την Εκκλησία μας…
« …Κοίταξε η διαφορά ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή είναι μονάχα μία: η λογική. Η Δύση πιστεύει στη λογική ενώ η Ανατολή στο Άγιο Πνεύμα. Δεν είναι στο πιστεύω ή στο filioque το πρόβλημα -γιατί και το Filioque μπορεί να κατανοηθεί. Το Άγιο Πνεύμα είναι που μετράει. Και η Ένωση των Εκκλησιών μας μόνο μ΄ έναν τρόπο μπορεί να επιτευχθεί, αν γίνουμε άνθρωποι του θεού, αν αποκτήσουμε το Άγιο Πνεύμα. Τότε θα γίνουμε ένα. Η Ένωση μπορεί να επιτευχθεί μονάχα μέσω αυτής της οδού, όχι μέσω άλλων δρόμων που τελικά είναι μια κοροϊδία, μια φάρσα. Όπως ο Πατριάρχης Αθηναγόρας που κορόιδεψε τον Παύλο τον ΣΤ’ και ο Παύλος ο ΣΤ που κορόιδεψε τον Αθηναγόρα. Κοίταξε, εγώ μόνο δημοτικό τελείωσα, δεν σπούδασα θεολογία. Εκτός από την Αγία Γραφή έχω διαβάσει μόνο τον Ευεργετινό, τους πατέρες της ερήμου, τον Αββά Ισαάκ τον Σύρο, και τον Συναξαριστή. Στη ζωή μου πάντοτε επιζητούσα μέρα και νύχτα το φως του Αγίου Πνεύματος. Τα υπόλοιπα δεν με ενδιέφεραν. Και στην Ανατολή, τώρα αρχίζει να εισβάλλει η λογική στην Εκκλησία και υπάρχει μεγάλη σύγχυση. Η πλειονότητα των επισκόπων ΄ έχει τη συμπεριφορά και τη νοοτροπία δημάρχου. Το Άγιο Πνεύμα είναι αυτό που θα μας κάνει ένα… Στο ξαναλέω: η λογική φταίει για όλα, η σκέψη… Στη Θεσσαλονίκη υπάρχει μια θεολογική σχολή αρκετά καλή, ενώ στην Αθήνα… Τα πιο παράλογα πράγματα από κει προέρχονται. Ευτυχώς στην Ορθοδοξία υπάρχει πολύ αλάτι, αλλά και οι δικοί μας προσκυνάνε το επιστημονικό κατεστημένο, πάνε να σπουδάσουν στο εξωτερικό. Σκέψου έχουν εφεύρει και την επιστήμη της Ποιμαντικής για τους εφημέριους και βάζουνε μέσα και την ψυχολογία. Μα το Άγιο Πνεύμα που χωράει; Ας αφήσουμε τους Γερμανούς να σκέφτονται και να ξανασκέφτονται πως θα φτιάξουν αεροπλάνα και νέα βόμβες». «Άκουσα ότι στα Ιεροσόλυμα οι καθολικοί βάζουν αλάτι στον αγιασμό, Μα αυτό είναι περιφρόνηση του Αγίου Πνεύματος. Γιατί βάζουνε συντηρητικό;». «Και μείς βάζουμε αλάτι …το κείμενο της ευχής αναφέρει στον προφήτη Ελισαίο όταν έκανε το νερό γλυκό με αλάτι. Κι έπειτα ο κύριος λέει: έχετε εν εαυτοίς άλας». «Kοίταξε αυτό δείχνει ότι βάζεις τη λογική. Σίγουρα είναι μια ωραία σκέψη αυτό που λες, αλλά είναι άλλο πράγμα… Στη βίβλο όταν ο Δαυίδ μετακίνησε τη κιβωτό της Διαθήκης -θα θυμάσαι το γεγονός του Οζα- από φόβο μήπως πέσει η κιβωτός, θέλησε να τη συγκρατήσει και ο θεός τον κατακεραύνωσε. Αυτό είναι το κακός της λογικής: να πιστεύεις ότι η κιβωτός του θεού μπορεί να πέσει. Να πιστεύεις ότι ο θεός έχει ανάγκη τη δική μας στήριξη. Ακόμη και οι 11 Απόστολοι έκαναν αυτό το λάθος μετά τον θάνατό του ήταν ακόμη νεαροί, γεμάτοι δύναμη όμως κλειδώθηκαν στο υπερώο από τον φόβο των Ιουδαίων. «Όμως οι γυναίκες – ο κύριος τις έπλασε με λίγο μυαλό αλλά με μεγάλη καρδιά-αν και λιγότερες είχαν το κουράγιο να πάνε στο μνήμα, όπου βρήκαν τους αγγέλους του Κυρίου οι οποίοι τους ανήγγειλαν την ανάσταση. Οι γυναίκες έχουν μεγάλη καρδιά. Και πήγαν και είπαν σε κείνους που ήταν κλεισμένοι μέσα. »Ε! Αναστήθηκε!. Βλέπεις το Άγιο Πνεύμα. Το Άγιο πνεύμα όταν βρίσκει μια ταπεινή καρδιά τη φωτίζει… Γνώρισα έναν μοναχό που είχε πολύ ταπείνωση. Μια φορά μου είπε σαστισμένος: ξέρεις συχνά, το βράδυ δεν χρειάζεται ν ανάψω τη λάμπα, γιατί το κελί μου είναι γεμάτο φως. Σε τέτοιο σημείο είχε φτάσει ο φωτισμός του από το Άγιο Πνεύμα. Μιαν άλλη φορά του επιτέθηκε ένας δαίμονας με τη μορφή σκύλου. Τον απέκρουσε χτυπώντας τον. Όμως αυτό τον στεναχώρησε πολύ. Βγήκε αμέσως από το κελί του και έπειτα από μιάμιση ώρα δρόμο έφτασε στον πνευματικό του. »Συγχώρα με πάτερ χτύπησα τον διάβολο…». Ο ίδιος αφού μου διηγήθηκε το γεγονός σχολίασε: Το ξέρεις ο πνευματικός μου δεν έβαλε κανένα επιτίμιο και μάλιστα μου έδωσε την άδεια να κοινωνήσω μεθαύριο. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση αυτό γιατί είχα χτυπήσει το διάβολο. Καθώς κοινωνούσα το σώμα και το Αίμα του Κυρίου πρόσεξα πως έμοιαζε μ’ ένα κομμάτι κρέας που αιμορραγούσε. Κι ήταν στα αλήθεια έτσι. Κουράστηκα πολύ να το μασήσω. Αλλά ήταν τόσο γλυκό που δεν μπορώ να το περιγράψω. Αναγκάστηκα να τρέψω αμέσως στο κελί μου για να μη δουν οι άλλοι τη χαρά μου. Βλέπεις μέχρι ποίου σημείου ήταν ταπεινός αυτός ο μοναχός».
Ο Παΐσιος, γράφει ο μοναχός, εκ πρώτης όψεως μοιάζει με ένα συνηθισμένο γεροντάκι. Είναι ένας «πτωχός του θεού γεμάτος από τα πλούτη του Αγίου Πνεύματος για να χρησιμοποιήσω τα ίδια του τα λόγια. Ακόμα και τώρα που ο καιρός είναι κακός είναι συνεχώς απασχολημένος με επισκέπτες που έρχονται να τον δουν.
Την επόμενη μέρα:
«…Τις προάλλες σου έλεγα για την λογική. Υπάρχουν και εκείνοι που με την Αγία Γραφή στο χέρι λένε πως δεν μπορεί κανείς να κάνει υπακοή ούτε στον γέροντα, ούτε στον επίσκοπο, ούτε στον Χριστό, αλλά μόνο στο θεό. Και ως θεό εννοούν κάτι άπειρο. Πρέπει να επιστρέψουμε στην ευλάβεια. Εσείς έχετε τόσα λείψανα. Μα γιατί τα κρατάτε κρυμμένα; Εγώ έχω την εικόνα της σινδόνης. Με συγκινεί. Την εκθέτουν σε προσκύνημα; Τα λείψανα των Αγίων έχουν το Άγιο Πνεύμα. Πρέπει να επιστρέψουμε στον αγιασμό, στην προσκύνηση των λειψάνων… Εγώ κατάγομαι από την Καππαδοκία. Πίναμε για 36 χρόνια τον ίδιο αγιασμό και δεν χάλαγε. Μερικές φορές έρχονται σε εμένα δαιμονισμένοι. Κι εγώ τι κάνω; Δεν μπορώ τίποτε να κάνω, ούτε καν ιερέας δεν είμαι. Έχω μερικά λείψανα και μ αυτά αγγίζω τους δαιμονισμένους»… «Να γίνεται ολοένα και περισσότερο καλοί Καθολικοί και εμείς καλοί Ορθόδοξοι. Μόνο οι άνθρωποι που έχουν ενωθεί με τον θεό μπορούν να ενώσουν τις Εκκλησίες. Πρέπει να αναζητάς τους δρόμους που ανυψώνουν το πνεύμα. Σήμερα και στην πνευματική ζωή προσπαθεί να φτάσει ο άνθρωπος να φτάσει στο θεό αμέσως και χωρίς κόπο. Μα αυτό είναι αδύνατο. Χρειάζεται κόπος. Κόπος σημαντικός Τι ωραία παραδείγματα έχουμε από τη ζωή την πατέρων της Δύσης και της Ανατολής. Συγκινούμαι που τα σκέφτομαι. Σήμερα η κατάσταση των Εκκλησιών είναι πολύ δύσκολη. Δεν το καταλαβαίνουν αλλά έτσι είναι. Μας περιμένουν πολλές θλίψεις. Σε λίγα χρόνια θα έχουμε μεγάλη δοκιμασία. Οι πιστοί θα δοκιμαστούν σκληρά. Μα ευτυχώς όχι για πολύ. Μετά δεν θα υπάρχει ούτε ένας άπιστος. Η Ευρώπη θα γίνει μεγάλη δύναμη με επικεφαλής έναν Εβραίο. Κι όχι μόνον αυτό. θα αναζητήσουν και έναν πνευματικό ηγέτη για να έχουν περισσότερους κοντά του και θα βρουν τον Πάπα, οποίος θα τους φέρει όλους κοντά του, τους καθολικούς, τους προτεστάντες, τους υιούς του διαβόλου (σ.σ σέκτα αμερικανικής προέλευσης) τους μουσουλμάνους. Θα τους ενώσει όλους, αφήνοντάς τους όμως ανεξάρτητους. Ζούμε την εποχή της Αποκαλύψεως σαν τα χρόνια του Νώε που τον κορόιδευαν. Σήμερα κανείς δεν το πιστεύει αλλά βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού. Οι πιστοί θα δοκιμαστούν αλλά για λίγο χρόνο. Αυτά τα πράγματα προφήτευαν με σαφήνεια ο Ιεζεκιήλ και ο Ζαχαρίας…».
Πάτερ εσείς πιστεύετε ότι ο Πάπας μπορεί να φτάσει σ΄ αυτό το σημείο;
Βέβαια θα συμβεί αυτό. Θα γίνει μεγάλη καταστροφή αλλά μετά θα έρθουνε μέρες ειρήνης. Και κανείς άπιστος δεν θα υπάρχει αλλά πια ακόμη και οι Εβραίοι θα πιστέψουν στο Χριστό. Σε λίγο καιρό θα συμβούν αυτά. Εσείς πως θα αντιδράσετε όταν ο πάπας ενεργήσει έτσι;
Ο γέροντάς μας λέει ότι, αν ο Πάπας δεν ακολουθεί το Ευαγγέλιο δεν είμαστε υποχρεωμένοι να τον υπακούμε.
Η Ένωση θα έρθει αλλά θα προηγηθούν δοκιμασίες και καταστροφές. Εμείς ωστόσο πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα μας ψηλά… στο έλεος του θεού… η γραφή λέει ότι τα οστά του νεκρού Ελισαίου μόλις άγγιξαν ένα άλλο κουφάρι το έκαναν να αναστηθεί. Γιατί λοιπόν εμείς προσκυνούμε τα λείψανα των αγίων; Μα γιατί αγαπώντας τους αγίους δείχνουμε την αγάπη μας προς τον θεό. Οι άγιοι μας οδηγούν στον Χριστό. Οι άγιοι είναι ο ίδιος ο Χτιστός. Μερικοί ορθόδοξοι θεολόγοι αρνούνται την προσκύνηση των αγίων και της Θεοτόκου γιατί, όπως λένε, μας αποσπά από τη λατρεία της θεότητος του Χριστού. Μα εγώ αγαπώντας τη Μητέρα αγαπώ τον Υιό…
«Κατόπιν αναφέρθηκε στο ράσο…Κι εδώ στην Ελλάδα μερικοί ιερείς θέλουν να ντύνονται σαν τους κοσμικούς η οι μοναχές να φοράνε πιο κοντά ενδύματα η κοντομάνικα. Μια φορά το συζητούσα αυτό με έναν ιερέα. Τον οδήγησα έξω κοντά σε μια ελιά. Της αφαίρεσα μερικά φύλλα και του είπα: «Κοίταξε τώρα να δεις τι θα πάθει αυτή η ελιά. Είναι σαν να βγάζεις ένα τούβλο από ένα σπίτι. Εκείνη τη στιγμή δεν συμβαίνει τίποτα. Αλλά σιγά – σιγά μπαίνουν νερά, βγαίνει το ένα τούβλο μετά το άλλο και στο τέλος το σπίτι γίνεται ερείπιο».
Δευτέρα 7 Μαρτίου. Έφτασα στις 9.15 ο γέροντας έκοβε ξύλα στο δάσος δίπλα στο σπίτι του. «Έλα να κάτσεις εδώ, μου φώναξε μόλις με είδε». Έκοβε μια μικρή βελανιδιά που ο κορμός της είχε διάμετρο είκοσι πέντε περίπου εκατοστά. Χειριζόταν το τσεκούρι με επιδεξιότητα και δύναμη. Δεν θα μπορούσα να πιστέψω ότι έχει τέτοια δύναμη.
« Δεν έχω πολλή αντοχή μου λείπει σχεδόν ολόκληρος ο πνεύμονας. Τα χέρια μου όμως είναι δυνατά… Μια δύο ώρες χειρονακτικής δουλειάς κάνει καλό στο σώμα. Διαφορετικά ένας μοναχός δεν μπορεί αν κάνει μετάνοιες και να στέκεται όρθιος στην προσευχή. Πρέπει να είμαστε γυμνασμένοι, αλλιώς το σώμα εξασθενεί».
…Κατόπιν συνέχισε την συζήτηση της προηγούμενης μέρας. «Η Αποκάλυψη μιλάει ξεκάθαρα. Μιλάει για το ν Αντίχριστο, και για τη Βαβυλωνία που είναι η Ρώμη…Σχετικά με τον Πάπα εσείς πιστεύετε ότι θα φτάσει σ αυτό το σημείο. Ο γέροντάς μας λέει ότι παρά τα λάθη του, ο πάπας παραμένει επίσκοπος της Ρώμης. Εμείς πιστεύομε στην ευλογία του…Είναι επικεφαλής βέβαια, είναι επίσκοπος δεν σας λέω να εξεγερθείτε εναντίον του. Όμως κανείς δεν μπορεί να κρύψει την αλήθεια. Αν ο πατέρας μου είναι μέθυσος ή μοιχός, εγώ δεν μπορώ να το αποδεχτώ αυτό αδιαμαρτύρητα. Πρέπει να ψάξω τους πνευματικούς τρόπους…. Δεν είναι δυνατόν να αποσιωπηθεί το γεγονός ότι στη Ρώμη υπάρχει πολλή μασονία και σιωνισμός ότι υπάρχει μεγάλη διαφθορά και κοσμικό πνεύμα…Η ναύς της εκκλησίας δεν είναι ιδιοκτησία κανενός ούτε του πάπα ούτε του Πατριάρχη ούτε κανενός επισκόπου… Την ένωση (των εκκλησιών) την κάνουν οι άνθρωποι ενωμένοι με τον θεό. Στην Εκκλησία και την ορθόδοξη -και στο μοναχισμό ακόμα έχει εισχωρήσει βαθιά το κοσμικό πνεύμα. Όμως η λογική δεν συμφωνεί με το πνεύμα και το μυστήριο. Και στο Άγιο Όρος ανοίγουν καινούργιους δρόμους. Τώρα ασφαλτοστρώνουν τη διαδρομή Δάφνη-Καρυές. Ακόμη και δω γύρω έχει πολύ θόρυβο από ηλεκτρικά πριόνια. Λένε πως εκμεταλλεύονται το δάσος για να κάνουν φιλανθρωπίες. Επιπλέον υπάρχουν μοναχοί που κάνουν ιεραποστολή ή αποκτούν αξιώματα. Μα τότε γιατί έγινες μοναχός. Θα μπορούσες να γίνεις ιερέας ή να παντρευτείς. Ή… πάλι άλλοι μοναχοί γίνονται καθηγητές στα σχολεία, παίρνοντας και τη θέση κάποιου που την έχει ανάγκη. Η δουλειά του μοναχού είναι να ιδρώνει να καταπονεί το σώμα του, να παλεύει στο κελί του…
Η προσευχή είναι το πιο δυνατό όπλο απ΄ όλα. Αν βοηθάω ή ελευθερώνω έναν φυλακισμένο, δεν κάνω και πολλά πράγματα. Η προσευχή τον σώζει όχι μόνο γι αυτήν τη ζωή αλλά και για την αιώνια. Δεν είναι η δουλειά του μοναχού να επισκέπτεται τους αρρώστους, αλλά να προσεύχεται για την ψυχή τους. Στην Εκκλησία υπάρχουν και κείνοι που φροντίζουν τους αρρώστους αλλά και εκείνοι που τους συμπαραστέκονται. Ο μοναχός όμως είναι διαφορετικό πράγμα. Μα ποιος είναι περισσότερο φυλακισμένος απ τους νεκρούς που βρίσκονται στον Άδη και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να μετανοήσουν. Εμείς όμως μπορούμε να τους σώσουμε. Πρέπει να προσευχόμαστε και να κάνουμε μετάνοιες για τους νεκρούς. Το ίδιο και για τους ζωντανούς. Μόνο η προσευχή μπορεί να αναγκάσει τον θεό να επέμβει με το ζόρι σε μερικές καταστάσεις. Ο θεός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου. Διαφορετικά ο διάβολος θα του έλεγε: «ε, γιατί λειτουργείς μ αυτόν τον τρόπο. Αντίθετα όταν ένας χριστιανός προσεύχεται αναγκάζει τον θεό να< επέμβει με τη βία ακόμα και ενάντια στην ελευθερία αυτού του ταλαίπωρου που ζει μέσα στην αμαρτία. Μα γιατί; Γιατί εμείς οι μοναχοί να ψάχνουμε τρόπους που δεν έχουν τα αποτελέσματα και τη δύναμη της προσευχής και της μυστικής ζωής;
Ακόμη και εδώ στο Άγιο Όρος δεχόμαστε την επίδραση της Δύσης. Είναι ωραίο πράγμα να πάει κάποιος για ιεραποστολή αλλά όταν δεν έχει κοσμικούς λογισμούς, όταν έχει εγκαταλείψει το εγώ του στα χέρια του θεού. Όταν τον στέλνει ο θεός, τότε είναι διαφορετικά, γιατί Αυτός ξέρει τι κάνει… Εγώ χωρίζω την προσευχή μου σε τρία μέρη. Ένα για τους νεκρούς, ένα για τους ζωντανούς, και ένα για τον εαυτό μου… Κοίτα ένας μοναχός προσεύχεται αποκλειστικά για την σωτηρία της ψυχής του με την πεποίθηση ότι είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός και γι αυτό ανάξιος να προσευχηθεί για άλλους. τότε ακόμη και ένα «Κύριε ελέησον» που θα μπει μέσα στην ταπείνωσή του για τον κόσμο μπορεί να σώσει ολόκληρη την ανθρωπότητα».
…Πέμπτη10 Μαρτίου. Έφτασα στο κελί κατά τις 8.30. Εκεί βρίσκονταν ήδη τρείς επισκέπτες και σε διάστημα μισής ώρας ήρθαν άλλοι τέσσερις ανάμεσα τους και ένας μοναχός. Ο π. Παΐσιος μας κέρασε λουκούμι και νερό. Αργότερα μας μοίρασε πορτοκάλια. Ο π. Χριστόδουλος (ηγούμενος της μονής Κουτλουμουσίου) μου έλεγε πως από δω και στο εξής στο κελί του π. Παΐσιου θα συρρέει πλήθος επισκεπτών. Το καλοκαίρι τον επισκέπτονται καθημερινά ογδόντα με ενενήντα άτομα. Δέχεται επίσης πολλές επιστολές αλλά δεν απαντά σε κανέναν. Σήμερα του ζήτησα να μου μιλήσει για το πρόγραμμα της προσευχής…
«…Αυτά που κάνω εσάς δε σας ωφελεί. Εγώ ζω μόνος μου είναι διαφορετικό αυτό από τον δικό σας τρόπο ζωής δεν σας ωφελεί. Πριν από χρόνια διάβαζα τους κανόνες, τα τροπάρια της ημέρας, τώρα όμως ούτε αυτά. Κοιτάζω ποιος είναι ο άγιος της ημέρας, μετά λέω μόνο την ευχή του Ιησού με μετάνοιες μικρές και μεγάλες. Κοινωνώ συνήθως δύο φορές την εβδομάδα. Η ουσία είναι ότι αυτό που σου είπα την περασμένη εβδομάδα: ο μοναχός δεν πρέπει να πηγαίνει στο νοσοκομείο για προσφέρει δύο πορτοκάλια σε έναν άρρωστο, αλλά να προσεύχεται ώστε ο άρρωστος να γίνει καλά κα να πάει σπίτι του. Η να προσεύχεται μια γυναίκα που είναι στείρα να κάνει παιδί και μου ανέφερε πολλές τέτοιες περιπτώσεις γυναικών που γέννησαν δια της προσευχής ή γιατί δέθηκαν μένα; Κορδόνι που έχει ευλογηθεί πάνω σε λείψανα αγίων…
«… Ο μοναχός δεν πρέπει να νοιάζεται για την αύξηση της παραγωγής. Αλλά όταν πέσει ανομβρία να προσευχηθεί για να βρέξει, ώστε να είναι καλή η σοδιά. Μια φορά που είχε πέσει μεγάλη ανομβρία είπα σ΄ έναν μοναχό που ερχόταν σ΄ εμένα: να κλειστείς στο κελί σου και να προσευχηθείς για να βρέξει και μην ξαναρθείς εδώ αν πρώτα δεν βρέξει…Από παιδί μελετούσα πολύ την Καινή Διαθήκη. Συχνά τη διάβαζα στο φως του φεγγαριού. Αργότερα πιο μεγάλος διάβασα την Παλαιά και τότε κατάλαβα καλύτερα την καινή. Μα όταν διαβάζεις την Παλιά πρέπει να έχεις καθαρή καρδιά για να την καταλάβεις».
Πάτερ για να νιώσουμε την πληρότητα της αληθείας του Χριστού πρέπει να βαπτισθούμε Ορθόδοξοι;
Ναι. Τώρα εσείς βρίσκεστε σε μια κατάσταση ανησυχίας…. Η Εκκλησία στη Δύση είναι οργανωμένη με πρότυπο το κράτος. Έχει κόψει ακόμη και νόμισμα. Το μυαλό έχει αντικαταστήσει το πνεύμα».
Το θαύμα είναι σημάδι της χάριτος και της υπερφυσικής ενέργειας του θεού. Δεν μπορείς να ανακηρύξεις κάποιον άγιο βασισμένος στα έργα του ή τις δραστηριότητές του, όπως μου λένε ότι συμβαίνει στη Δύση τελευταία.
Ο π. Παΐσιος κάθε τόσο σκάλιζε το ξύλο. Βλέποντας το μποστάνι του γεμάτο κρεμμύδια, λαχανικά και αγκινάρες τον ρώτησα για το διαιτολόγιο των μοναχών κατά τις περιόδους της νηστείας.
«Συνήθως τρώμε φασόλια, φακές, και ρεβίθια. Μα δεν μπορούν όλοι να τα στομάχι δεν φάνε γιατί είναι δύσπεπτα. Όταν ήμουν σε κοινόβιο έτρωγα τα φασόλια αμάσητα, τα κατάπινα ολόκληρα, νομίζοντας ότι έτσι θα με κρατούσαν περισσότερο γιατί δουλεύαμε πολύ και φοβόμουν ότι δεν θα άντεχα. Τώρα πια δεν μπορώ να τα φάω, δυσκολεύομαι να τα χωνέψω και με βαρύ στομάχι δεν μπορεί κανείς να προσευχηθεί. Όμως ο θεός έχει ετοιμάσει ένα μεγάλο τραπέζι για όλους. Έχει τα πάντα για όλα τα γούστα. Πατάτες, κρεμμύδια, σαλάτες, λάχανα βραστά και ωμά γι αυτούς που έχουνε γερό στομάχι. Το καλοκαίρι τρώω πολλές ντομάτες και ψωμί. Οι καλύτερες τροφές για τη χώνεψη είναι οι στεγνές και το ψωμί. Μα κοίτα ο καθένας μαθαίνει από την εμπειρία και σύμφωνα με τις φυσικές του δυνάμεις».
