1. Ζοῦμε ὅλοι μαζί τήν ἀγωνία γιά τό θανατηφόρο κακό, τόν κορονοϊό. Ὅμως τό κακό αὐτό μᾶς ἔγινε καί «πειρασμός», γιατί ὁ καθένας μας δοκιμάζεται καί πειράζεται στήν πίστη του. Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως
1. Ζοῦμε ὅλοι μαζί τήν ἀγωνία γιά τό θανατηφόρο κακό, τόν κορονοϊό. Ὅμως τό κακό αὐτό μᾶς ἔγινε καί «πειρασμός», γιατί ὁ καθένας μας δοκιμάζεται καί πειράζεται στήν πίστη του.
Ἀλλά καί ἀπό τόν πειρασμό μας αὐτόν δυναμώνεται περισσότερο ἡ πίστη μας στόν Ἰησοῦ Χριστό. Προσωπικά, ὡς λόγο πού ἀναπαύει, ἀλλά καί δίνει ἐλπίδα, θεωρῶ αὐτά τά ἁπλᾶ λογάκια, πού εἶπε μιά γιαγιά τῆς ἐπαρχίας μας: «Ἡ Παναγία πού ἐπέτρεψε νά φθάσουμε μέχρις ἐδῶ, θά μᾶς βγάλει ἀπό ᾽δῶ»! Νά ζήσεις, γιαγιά μου, πάνω ἀπό 100 χρόνια, γιά νά μᾶς λές τέτοια σοφά λόγια, πού δέν μᾶς τά λέγουν ἄλλοι!
2. Τό χρέος τό δικό μας τώρα, χριστιανοί μου, εἶναι νά διαφυλάξουμε καί τόν ἑαυτό μας, ἀλλά καί τόν ἄλλο, ὥστε νά μήν προσβληθοῦμε ἀπό τόν κακό αὐτόν ἰό. Φύλαξέ μας Παναγία μας! Καί γιά νά μή συμβεῖ αὐτό, πρέπει νά ὑπακούουμε στίς συμβουλές τῶν ἰατρῶν. Ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς λέγει νά «τιμοῦμε τόν ἰατρόν», γιατί ὁ Θεός τοῦ ἔδωσε τήν χάρη γιά τό ἔργο πού κάνει (Σοφ. Σειρ. 38,1). Γιά τήν διαφύλαξη πού σᾶς εἶπα νά κάνουμε, λέγω ὅτι θά πρέπει ὁ καθένας μας νά νομίζει τόν ἑαυτό του, ὅτι πιθανόν νά ἔχει τόν ἰό. Ἑπομένως πρέπει νά ἀπέχουμε ἀπό τόν ἄλλο, ὅταν συναντώμεθα, γιατί, ἄν τόν πλησιάσουμε, θά τοῦ μεταδώσουμε τό κακό καί θά διαπράξουμε στήν πραγματικότητα φόνο. Ἀλλά καί ὁ ἄλλος πρέπει νά κάνει τό ἴδιο σέ ἐκεῖνον πού συναντᾶ, νά ἀπέχει, δηλαδή, ἀπ᾽ αὐτόν καί ἔτσι ὅλοι νά κρατοῦμε ἀποστάσεις. Γιατί ξέρουμε ὅτι ὁ ἰός αὐτός εἶναι μεταδοτικός. Καί οἱ ἀποστάσεις αὐτές μεταξύ μας, στήν περίπτωση αὐτή, δέν εἶναι βεβαίως ἀπό ἀποστροφή, ἀλλά εἶναι ἀπό ἀγάπη.
3. Ὅμως, ἀγαπητοί μου, ἀπό ὅλη αὐτή τήν θλιβερή ὑπόθεση τοῦ κορονοϊοῦ, ἡ μόνη μου ἱκανοποίηση καί χαρά γιά σᾶς εἶναι τό ὅτι ἐννόησα καί κατάλαβα καλά ὅτι ἀγαπᾶτε τόν Θεό καί θέλετε νά Τόν λατρεύετε στήν Ἐκκλησία. Ὅταν ἔχουμε ἔστω καί λίγο καιρό γιά νά δοῦμε ἕνα ἀγαπητό μας πρόσωπο, τοῦ παραγγέλλουμε ὅτι «μοῦ λείπεις». Πόσοι καί πόσες ἀπό σᾶς, ἀκόμη καί τά παιδιά σας, δέν ἔχετε πεῖ στούς ἱερεῖς σας καί σέ μένα ὅτι «μᾶς ἔλειψε ἡ Λειτουργία»! Ἐσεῖς αὐτό τό λέτε μέ πόνο, ἀλλά ἐγώ, ὅταν τό ἀκούω, χαίρομαι, γιατί βλέπω στόν πονετικό σας αὐτό λόγο τήν ἀγάπη σας στόν Χριστό καί στήν Ἐκκλησία Του.
Ἐκεῖνο ὅμως, ἀδελφοί, πού μέ πονᾶ πολύ, εἶναι τό ὅτι σᾶς λείπει ἡ θεία Κοινωνία. «Τί Πάσχα θά εἶναι αὐτό, χωρίς θεία Κοινωνία;», λέγουν πολλοί. Σ᾽ αὐτό, γιά παρηγοριά!, σᾶς λέγω κατά πρῶτον ἐκεῖνο πού σᾶς εἶπα καί σέ ἄλλη μου ἐπιστολή ὅτι ἀρκεῖ πού ἐπιθυμεῖτε νά κοινωνήσετε καί ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ εἶναι σάν νά κοινωνήσατε! Μέ μόνο αὐτόν τόν πόθο πού ἔχετε θά σᾶς δώσει ὁ Ἰησοῦς Χριστός μας μιά μυστική θεϊκή Χάρη καί θά νοιώθετε μέ αὐτήν τήν Χάρη τήν παρουσία Του μέσα σας. Ἔπειτα, δέν μείνατε ἀκοινώνητοι ἀπό ἀδιαφορία σας, ἀλλά γιατί τό ἔφεραν τά πράγματα ἔτσι. Ἀλλά ἀκόμη, γιά παρηγορία πάλι, ἔχω νά σᾶς πῶ ὅτι στά χρόνια τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου, ὅπως λέγει κάπου ὁ ἱερός αὐτός πατέρας, ὑπῆρχαν ἅγιοι ἀσκητές, γεροντάκια πού ἔμεναν ψηλά σέ σπηλιές, καί κοινωνοῦσαν κάθε δύο χρόνια, γιατί δέν ὑπῆρχε, ἐκεῖ μακρυά πού πῆγαν, παπᾶς νά τούς λειτουργήσει. Καί ὁ ἅγιος Χρυσόστομος λέγει ὅτι αὐτοί, πού κοινωνοῦν πολύ ἀργά, ἀνά διετία, ἀλλά μέ πόθο καί καθαρότητα, κοινωνοῦν πιστότερα καί καλύτερα ἀπό ἄλλους, πού κοινωνοῦν μέν συχνά, ἀλλά ἐπιπόλαια, χωρίς νά συμμετέχει ἡ καρδιά τους σ᾽ αὐτό πού κάνουν.
Ἀλλά, σάν Ἐπίσκοπός σας, πού πρέπει νά σκύψω στόν πόθο σας γιά τήν θεία Κοινωνία καί νά φροντίσω γι᾽ αὐτόν, τώρα ἰδιαίτερα τήν περίοδο αὐτή, σᾶς λέγω νά κάνετε τό ἑξῆς: Νά κοινωνήσετε μόνοι στό σπίτι σας μέ Μέγα Ἁγιασμό. Ὁ Μέγας Ἁγιασμός, ἀδελφοί μου, ὅπως τό λένε τά ἱερά μας βιβλία, «ἐπέχει δεύτερον τῆς θείας Κοινωνίας». Καί γιά τόν Μέγα Ἁγιασμό λέγουν οἱ εὐχές ὅτι πίνεται εἰς «ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» καί εἰς «Πνεύματος Ἁγίου κοινωνίαν», ὅ,τι, δηλαδή λέγεται καί γιά τήν θεία Κοινωνία. Φροντίστε, λοιπόν, ὅσοι δέν ἔχετε στά σπίτια σας, νά πάρετε Μέγα Ἁγιασμό ἀπό τόν ἱερέα σας, καί μέ καθαρό φλυντζανάκι – πού δέν θά τό χρησιμοποιήσετε ἔπειτα γιά ἄλλη χρήση – νά πιεῖτε ὅλοι Μεγάλο Ἁγιασμό, γιά νά λάβετε τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Γιατί μέ τίς εὐχές τοῦ ἱερέα στό ἁπλό αὐτό νερό, πού πήραμε ἀπό τήν βρύση, πού εἶναι κτιστό πράγμα, ἦλθε ἡ ἄκτιστη Χάρη τοῦ Θεοῦ. Καί ἐμεῖς πίνοντες τό κτιστό – τό νερό – λαμβάνουμε τήν ἄκτιστη Χάρη τοῦ Θεοῦ!
4. Τέλος, χριστιανοί μου, ἔχω νά σᾶς πῶ, νά συνεχίσουμε τήν προσευχή στήν Παναγία μας, γιά νά σταματήσει τό κακό τοῦ θανατικοῦ ἰοῦ, νά λέμε τό «ἥμαρτον» στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό γιά τά ἁμαρτήματά μας, καί λίγο ὑπομονή ἀκόμη καί θά δοῦμε τίς πρῶτες καλές ἡμέρες. Στήν Παλαιά Διαθήκη, ὅταν δέν πήγαιναν καλά τά πράγματα, πήγαιναν οἱ πιστοί στόν ἱερέα καί αὐτός, μετά ἀπό προσευχή καί θυσία στόν Θεό, τούς ἔλεγε: «Ὁ Θεός οἰκτειρήσαι ἡμᾶς καί εὐλογήσαι ἡμᾶς. Ἐπιφάναι τό πρόσωπον αὐτοῦ ἐφ᾽ ἡμᾶς καί ἐλεήσαι ἡμᾶς»! Αὐτό τό ἀκοῦτε καί σεῖς καί ἀπό ἐμᾶς τούς ἱερεῖς σας. Λίγο, λοιπόν, ὑπομονή, καί ὁ Θεός μας, πού εἶναι ἀγάπη καί εὐσπλαγχνία, θά μᾶς ἐλεήσει καί θά μᾶς εὐλογήσει. Θά μᾶς δώσει πάλι αὐτά πού στερούμαστε τώρα. Μικρή ὑπομονή, ξαναλέγω, ὅσον – ὅσον, καί θά παρέλθει τό κακό. Ἀμήν Παναγία μου!
Μέ πολλές εὐχές,
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας
