Φθάσαμε στο Λουτράκι και επισκεφθήκαμε τον Ιερό Ναό της Παναγίας της «Γιάτρισσας», η Χάρη και φήμη της οποίας ξεπερνά τα όρια της Κορινθίας, καθιστώντας το Ναό προσκύνημα Ιερό, όπου συντρέχουν προσκυνητές από πολλά μέρη της Ελλάδος για να προσκυνήσουν τη θαυματουργή Εικόνα της Παναγίας.
Συναντήσαμε τον εφημέριο, π. Νικόλαο Βασιλόπουλο, έγγαμο ιερέα, υπερδραστήριο, χωρίς όμως, ως συμβαίνει τις περισσότερες φορές, αυτή η υπεδραστηριότητα η ποιμαντική να λειτουργεί εις βάρος της όλης του πνευματικότητας.
Τον ρωτήσαμε για το Ναό, την ιστορία του, το μεγάλο ποιμαντικό και φιλανθρωπικό-κοινωνικό έργο της ενορίας και, όχι με ευκολία, κατορθώσαμε να του αποσπάσουμε μερικές πληροφορίες για όσα θαυμαστά συμβαίνουν στο Λουτράκι, στην Παναγία τη «Γιάτρισσα».
«Ο Μητροπολίτης μας, Σεβ. Κορίνθου κ. Διονύσιος, έχει καθιερώσει ένα φιλάνθρωπο σύνθημα αγάπης στην ευρύτερη μητρόπολη: κανείς νηστικός στην Κορινθία! Ε, λοιπόν, με τη Χάρη της Παναγίας μας, μιας και ο Ναός μας είναι αφιερωμένος στο Γενέσιόν Της, και με τις ευλογίες του Μητροπολίτη μας, προσπαθουμε να διακονούμε αυτή την προτροπή του Επισκόπου μας. Οι δυσκολίες πολλές, άλλοτε φαντάζουν ανυπέρβλητες. Εκεί, όμως, που φθάνεις στο όριο, αν δεν το ξεπερνάς και κάποτε, δίνει η Παναγία και τα οικονομεί όλα και φροντίζει για όλους μας», τονίζει ο π. Νικόλαος.
Ερωτηθείς για το ιστορικό του Ναού, ο π. Νικόλαος, ανέφερε: «Στο εσωτερικό του φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, που έχει σπουδαία καταγωγή και ιστορία από τα Ιεροσόλυμα (1920). Το 1928 θεμελιώθηκε μία πρώτη εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία, όμως αποδείχθηκε μικρή για τους πιστούς και έτσι το 1960 κτίστηκε μία νέα, μεγαλύτερη. Ο καινούριος ναός, που διατηρείται μέχρι σήμερα, είναι μία τρίκλιτη βασιλική με οκτάπλευρο τρούλο. Περιλαμβάνει το ξύλινο τέμπλο και το ξυλόγλυπτο προσκυνητάρι της παλιάς εκκλησίας του 1928. Τα θαυμαστά σημεία της Παναγίας αναρίθμητα. Φροντίζει, προνοεί, οικονομεί, στηρίζει, παιδαγωγεί…».
Η ενορία στηρίζει πολλές οικογένειες ποικιλοτρόπως, σύμφωνα με πληροφορίες που καταφέραμε να αποσπάσουμε από τον π. Νικόλαο, ο οποίος, δεν προβάλλει το έργο, «δε χρειάζεται να διαφημίζουμε το αυτονόητο και την έκφραση της αγάπης», σημειώνει.
Περισσότερες από 286 οικογένειες βρίσκουν παρηγορία και στήριγμα στην ενορία της Παναγίας της «Γιάτρισσας». Προσφέρονται ρουχισμός, οικιακές συσκευές, οικονομικά βοηθήματα κ.ά. Κάθε χρόνο, σχεδόν διανέμονται 16 τόνοι τρόφιμα σε εμπερίστατους ανθρώπους που δυσκολεύονται στην καθημερινή τους διαβίωση, αριθμός καθόλου ευκαταφρόνητος για τα σημερινά δεδομένα και τις περιορισμένες δυνατότητες μιας ενορίας στην επαρχία!
«Πρόκειται για ένα έργο που δεν οφείλεται σε εμάς, αλλά στη Χάρη της Παναγίας μας», τονίζει ο π. Νικόλαος, ο οποίος, επί 15 συναπτά έτη διηκόνησε στο Ορφανοτροφείο «Αγία Χλόη» και γνωρίζει καλώς και διά ζώσης από ανθρώπινο πόνο και στέρηση. Παλαιότερα μάλιστα, συμμετείχε και στην Εταιρεία Προστασίας Ανηλίκων του Υπουργείου Δικαιοσύνης, προσφέροντας και εκεί εθελοντικά τις γνώσεις και την πολυετή εμπειρία του από την καθημερινή ενασχόληση και διακονία του με τον άνθρωπο!
Σε συνεργασία με το ΟΚΑΝΑ, λειτουργεί και το τμήμα Συμβουλευτικής εξαρτημένων ατόμων, ένας Συμβουλευτικός Σταθμός (και ξεχωριστή δομή κακοποιημένων γυναικών), όπου διακονούν ως εθελοντές 35 και πλέον άνθρωποι, επιστήμονες κάθε χώρου και κατηγορίας, μεταξύ των οποίων ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, ιατροί, νοσηλευτές κ.ά.
Όση ώρα μιλούσαμε με τον π. Νικόλαο, όλο και έρχονταν άνθρωποι να τον διακόψουν για κάποιο δικό τους ζήτημα, να τον συμβουλευτούν, να ζήτήσουν τη γνώμη και συμβουλή του, να πάρουν κάποια βοήθεια από τα χέρια του. Και αυτός, κανέναν δεν άφησε, όλους τους καλοδέχτηκε, σε όλους κάτι είχε να προσφέρει και να πει…
Τού ζήτησα να μου πει μια φράση, έναν δικό του λόγο ως χαιρετισμό ή ως ευχή για τη νέα χρονιά 2025, που λίγες ημέρες πριν ανέτειλε. Και αφού ευχήθηκε με αγάπη και ειλικρινή διάθεση αδελφοσύνης, σημείωσε: «Υπάρχει ελπίδα σωτηρίας!».
Τον χαιρέτησα με εγκαρδιότητα και πήρα το δρόμο της επιστροφής, ώστε να περάσω στο χαρτί όσα κυρίως εγώ κατόρθωσα να πληροφορηθώ, μιας, και το τόνισα και πριν, ο π. Νικόλαος δεν έδειξε συνεργασία ώστε να προβάλλει εγωιστικά το έργο αυτό!
Και σε όλο το δρόμο της επιστροφής από το Λουτράκι στην Αθήνα, σκεφτόμουν με θαυμασμό αλλά και ευχάριστη διάθεση: «Ναι, λοιπόν! Υπάρχει ελπίδα σωτηρίας…».
