1. Μέ τήν ἁμαρτία τοῦ ἀνθρώπου, ἀδελφοί χριστιανοί, Γορτύνιοι καί Μεγαλοπολῖτες, χάλασε ἡ φύση, ἀλλά τήν ἀποχαλᾶμε καί ᾽μεῖς στήν συνέχεια, γιατί τήν καταστρέφουμε, καί ἔτσι ἡ ἴδια ἡ φύση μᾶς ἐκδικεῖται γιά τό κακό πού τῆς κάνουμε.
Καί ὁ Θεός; Ὁ Θεός, μᾶς παίρνει τήν Χάρη Του, ὅταν ἐμεῖς ἁμαρτάνουμε, χωρίς νά ἔχουμε ἔπειτα καμμιά διάθεση μετανοίας. Καί τό νά μᾶς πάρει ὁ Θεός τήν Χάρη Του, αὐτό εἶναι τό χειρότερο· εἶναι αὐτό πού καί ἡ Ἁγία Γραφή καί ἡ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας ὀνομάζει «ὀργή Θεοῦ».
Ἔτσι καί ἐμεῖς: Γιά τά ἁμαρτήματά μας, ἀδελφοί, γιά τήν ἀμετανοησία μας καλύτερα, μᾶς ἦρθε ὁ θανατηφόρος ἰός καί γιά τήν προφύλαξή μας ἀπ᾽ αὐτόν, καί ἡ Ἐκκλησία καί ἡ πολιτεία, μᾶς εἶπαν νά μένουμε κλεισμένοι στά σπίτια μας. Καί τήν Θεία Λειτουργία καί τίς ἱερές Ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος;
Θά τίς ἀκούσουμε στό σπίτι μας ἀπό τά διάφορα μέσα ἐνημέρωσης. Θά κάνουμε τά σπίτια μας τόπους προσευχῆς! Ὑπάρχει καλύτερο ἀπό αὐτό; Ἄς θυμηθοῦμε τούς ἀποστόλους, τόν Παῦλο καί τόν Σίλα, πού γιά τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου ἦταν δέσμιοι στήν φυλακή τῶν Φιλίππων.
Καί ἀκοῦστε τί λέγει τό ἱερό κείμενο: «Κατά τό μεσονύκτιον Παῦλος καί Σίλας ὕμνουν τόν Θεόν»! Ἔκαναν τήν ἀκολουθία τοῦ Μεσονυκτικοῦ στήν φυλακή! Καί ἦταν τόσο θερμή ἡ προσευχή τους αὐτή στήν φυλακή, ὥστε σαλεύθηκαν τά θεμέλια τοῦ δεσμωτηρίου καί ἄνοιξαν οἱ πόρτες τῆς φυλακῆς (βλ. Πράξ. 16,25-26).
Βλέπετε, χριστιανοί μου; Καί σέ μιά φυλακή νά γίνεται ἡ προσευχή, ἄν αὐτή εἶναι σωστή καί βγαλμένη ἀπό τήν καρδιά, ὁ Θεός τήν ἀκούει καί κάνει καί θαῦμα. Ἐνῶ τήν προσευχή τοῦ Φαρισαίου, ἄν καί ἔγινε σέ Ναό (βλ. Λουκ. 18,10), ὅμως ὁ Θεός τήν ἀπέρριψε, γιατί ἦταν φορτωμένη μέ ἐγωπάθεια καί μέ κατηγορίες κατά τοῦ συνανθρώπου του Τελώνη.
2. Ἀλλά κάτι ἄλλο θέλω νά σᾶς πῶ τώρα, στήν σημερινή μου ἐπιστολή, ἀδελφοί χριστιανοί. Αὐτή τήν ἐντολή, τό νά κλειστοῦμε στά σπίτια μας γιά πνευματική περισυλλογή, τήν εἶχε πεῖ πολύ παλαιά ὁ Θεός. Ἀκοῦστε τί λέγει στόν λαό Του τόν Ἰσραήλ: «Ἔλα, λαέ μου, μπές στό δωμάτιό σου, καί κλεῖσε τίς πόρτες πίσω σου· κρύψου γιά λίγο χρόνο, μέχρις ὅτου περάσει ὁ καιρός τῆς ὀργῆς» (Ἠσ. 26,20)!
Καί αὐτό εἶναι τό ἴδιο μέ ἐκεῖνο τό ἄλλο πού εἶπε ὁ Θεός στόν Νῶε, νά μπεῖ στήν κιβωτό καί μάλιστα λέγει στό κείμενο ὅτι ὁ Ἴδιος ὁ Θεός «ἔκλεισε τήν πόρτα ἔξω ἀπό τήν κιβωτό» (Γεν. 7,16). Καί θυμόμαστε πάλι ἐδῶ καί τό ἄλλο, ὅτι στήν Αἴγυπτο, τήν νύκτα τοῦ Πάσχα, οἱ Ἰσραηλῖτες ἔπρεπε νά μένουν κλεισμένοι στά σπίτια τους γιά νά σωθοῦν τά τέκνα τους ἀπό τόν ὀλοθρευτή ἄγγελο (Ἐξ. 12,22-23).
Στά σπίτια μας, λοιπόν, χριστιανοί μου. Ἐκεῖ εἶναι ἀσφάλεια. Ἀλλά ξέρετε ποιό εἶναι τό χειρότερο; Τό χειρότερο εἶναι ἡ ἄλλη θλιβερή προφητεία, πού λέγει ὁ προφήτης Ἀμώς, κατά τήν ὁποία καί μέσα στό σπίτι εἶναι κρυμμένος ὁ κίνδυνος, πού τελικά ἔκανε τό κακό. Λέγονται ὅμως αὐτά ἀπό τούς προφῆτες μέ τήν ἔννοια τῶν πνευματικῶν κινδύνων.
Σᾶς διαβάζω τήν προφητεία αὐτή τοῦ Ἀμώς: «Θά συμβεῖ, ὅπως συμβαίνει μέ ἐκεῖνον, πού ξέφυγε σέ ἕνα δρόμο ἀπό λιοντάρι, ἀλλά ἔπεσε σέ ἄλλο δρόμο, πού εἶχε μιά ἀρκούδα. Ξέφυγε καί ἀπ᾽ αὐτήν, ἀλλά ἦρθε στό σπίτι του καί ἀκούμπησε τό χέρι του στόν τοῖχο. Στόν τοῖχο ὅμως ἦταν φίδι, πού τόν δάγκωσε» (βλ. Ἀμ. 5,19)!…
Καί μήν παραξενεύεστε, ἀδελφοί, γιατί καί ὁ πρῶτος ἐκεῖνος παράδεισος, ὅπου ἔβαλε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο, εἶχε φίδι, πού παρέσυρε τούς πρωτοπλάστους καί ἁμάρτησαν. Ἀλλά ὁ παράδεισος, πού μᾶς ἔφερε ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἡ ἁγία Του Ἐκκλησία, ἔχει τό ἄκακο Ἀρνίον, τόν Ἀμνό τοῦ Θεοῦ, πού θυσιάστηκε γιά τά ἁμαρτήματά μας καί σωθήκαμε.
Χριστιανοί μου! Βάλτε τά παιδάκια σας, πού ἔχουν καθαρή ψυχή, νά προσευχηθοῦν στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τήν Παναγία μας, νά φύγει γρήγορα ἀπό ἀνάμεσά μας ὁ καταραμένος κορονοϊός, ΑΜΗΝ!
Καλή Ἀνάσταση!
