«Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοί υἱοί Θεοῦ κληθήσονται», (Ματθ. 5:9).
Ὡς Ποιμένες τοῦ Χριστιανικοῦ ποιμνίου τῆς Ἁγίας Γῆς, ὑποδεχόμεθα τήν εἴδησιν διά τήν ἀνακωχήν εἰς τήν Γάζαν ἐν ἐγρηγόρσει, ἐλπίδι καί θερμῇ προσευχῇ.
Κατόπιν δέκα πέντε μηνῶν ἀνειπώτου πόνου, ἡ παῦσις αὕτη τῶν ἐχθροπραξιῶν παρέχει εἰς ἡμᾶς μίαν στιγμήν ἀνάπαυλας, πένθους καί ἐνάρξεως τῆς δυσκόλου πορείας τῆς ἰάσεως.
Ὡστόσο, ὡς Χριστιανοί, καλούμεθα οὐ μόνον νά χαιρώμεθα διά τήν διακοπήν τοῦ πολέμου ἀλλά καί νά ἀφοσιωθῶμεν εἰς τό ἱερόν ἔργον τῆς ἀναζητήσεως τῆς ἀληθινῆς καί διαρκοῦς εἰρήνης.
Τό συνολικόν τίμημα τῆς φθορᾶς τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς καί ἀξιοπρεπείας, ἰδίᾳ εἰς τήν Γάζαν, εἶναι καταστροφικόν μέ τάς πολιτειακάς ὑποδομάς νά ἔχουν καταστραφῆ καί τάς κοινότητας νά ἔχουν διαλυθῆ.
Ἀναμιμνῃσκόμεθα τούς λόγους τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «καί εἴτε πάσχει ἕν μέλος, συμπάσχει πάντα τά μέλη….», (Κορινθ. Α΄ 12:26). Ὁ πόνος τῆς Γάζης ἀποτελεῖ πληγήν οὐ μόνον διά τάς Κοινότητας ἡμῶν, ἀλλά καί διά τήν ἀνθρωπίνην συνείδησιν ἐν γένει. Ἀπαιτεῖται νά δοθῇ ἀπάντησις, ἡ ὁποία θά βασίζεται εἰς τήν δικαιοσύνην, τήν συμπόνοιαν καί τήν ἀναγνώρισιν ὅτι ἑκάστη ἀνθρωπίνη προσωπικότης εἶναι εἰκών τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀνακωχή αὕτη πρέπει νά λειτουργῇ ὡς γέφυρα πρός μίαν μόνιμον καί δικαίαν λύσιν, ἡ ὁποία θά ἀποδεικνύῃ τήν ἱερότητα τῆς ζωῆς καί τήν ἀξιοπρέπειαν ὅλων τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ. Ἡ Διεθνής Κοινότης, ἰδίᾳ τά ἔθνη, τά ὁποῖα προασπίζονται τάς ἀρχάς τῆς παγκοσμίου δικαιοσύνης δέον ὅπως ἀναλογισθοῦν τάς εὐθύνας τους. Ἡ ἀποτυχία ἐπιλύσεως τῆς πολεμικῆς κρίσεως ἤ τῆς ἐπαρκοῦς ἀντιμετωπίσεως τῶν αἰτίων αὐτῆς, ἀμφισβητεῖ τάς ἀρχάς, εἰς τάς ὁποίας στηρίζεται ἡ τοιαύτη παγκόσμιος τάξις πραγμάτων.
Ἐπί πλέον, θέλομεν νά ἐπιβραβεύσωμεν πάντας ὅσοι ἔθεσαν τήν ζωήν των εἰς κίνδυνον, βοηθοῦντες τούς ἐνδεεῖς, τρέφοντες τούς πεινῶντας καί προστατεύοντες τούς ἀβοηθήτους κατά τήν διάρκειαν τῆς δυσκόλου ταύτης περιόδου.
Προσευχόμενοι διά διαρκῆ εἰρήνην, ἐπισημαίνομεν τούς λόγους τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ: «ἐπείνασα γάρ, καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καί ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καί συνηγάγετέ με», (Ματθ. 25:35). Οἱ λόγοι αὐτοί κινητοποιοῦν ἡμᾶς εἰς δρᾶσιν. Ἡ ἀνθρωπιστική βοήθεια πρέπει νά φθάνῃ ἀνεμποδίστως εἰς τούς ἔχοντας ἀνάγκην, καί πρέπει νά καταβληθοῦν προσπάθειαι διά τήν ἀνοικοδόμησιν τῶν οἰκιῶν, τῶν σχολείων καί τῶν νοσοκομείων. Ἀλλά πέραν τῆς ὑλικῆς ἀποκαταστάσεως, ἀπαιτεῖται καί ἡ ἀποκατάστασις τῆς ἐλπίδος, τῆς ἐμπιστοσύνης καί τῆς ἀναγνωρίσεως τῶν δικαίων πόθων τῶν ἀνθρώπων διά δικαιοσύνην καί αξιοπρέπειαν.
Εἴθε ὁ βασιλεύς τῆς Εἰρήνης νά καθοδηγῇ τάς καρδίας τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς πρός συμφιλίωσιν καί εἴθε ἡ ἀνακωχή αὐτή νά σηματοδοτήσῃ τήν ἔναρξιν ἑνός νέου ἱστορικοῦ κεφαλαίου, κατά την διάρκειαν τοῦ ὁποίου θά ἐπικρατῆ δικαιοσύνη καί ἔλεος· «καί τό φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καί ἡ σκοτία αὐτό οὐ κατέλαβεν», (Ἰωάν. 1:5).
