Τήν Τρίτην, 8ην /21ην Ἰανουαρίου 2025, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς μνήμης τῶν Ἁγίων Γεωργίου καί Ἰωάννου τῶν Χοζεβιτῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Χοζεβᾶ, κειμένης ἀριστερά τοῦ χειμάρρου Χορράθ ἐν τῇ ροῇ αὐτοῦ πρός Ἱεριχώ καί τήν Νεκράν Θάλασσαν.
Κατά τήν ἑορτήν αὐτήν ἡ Ἱερά Μονή ἀναμιμνῄσκεται τόν πρῶτον ἱδρυτήν αὐτῆς Ἰωάννην πρῴην Ἐπίσκοπον Καισαρείας τῆς Παλαιστίνης καί στῦλον φωτεινόν καί ἀναδιοργανωτήν καί ἀνακαινιστήν τῆς Μονῆς περί τά τέλη τοῦ 4ου καί ἀρχάς τοῦ 5ου αἰῶνος.
Ἀναμιμνῄσκεται ὡσαύτως καί τόν Ἅγιον Γεώργιον ἐκ Κύπρου, ἀνακαινιστήν τῆς Μονῆς ἐκ τῶν ἐρειπίων τῆς καταστροφῆς ἐξ αἰτίας τῆς Περσικῆς εἰσβολῆς τό 614.
Ἡ ἑορτή ἤρξατο διά τῆς ὑποδοχῆς τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ὑπό τοῦ ἡγουμένου καί ἀνακαινιστοῦ τῆς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Κωνσταντίνου διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:
«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,
Μετά τῆς τιμίας Ἡμῶν Συνοδείας,
Δι’ ἕν εἰσέτι ἔτος ἑορτάζομεν τήν μνήμην τῶν Ἁγίων Ἰωάννου καί Γεωργίου τῶν Χοζεβιτῶν, ἐν μέσῳ σφοδρῶν πολέμων καί θανάτου πλείστων, νέων καί μή, ἀνθρώπων.
Εἰς τόν βίον τοῦ σήμερον ἑορτάζοντος Ἁγίου Γεωργίου, διαβάζομεν ὅτι ὁ Ἅγιος προεῖδεν τήν εἰσβολήν τῶν Περσῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί θερμῶς προσηυχήθη πρός τόν Θεόν, ἵνα προστατεύσῃ τόν ἁμαρτήσαντα καί ὡς ἐκ τούτου τιμωρηθησόμενον λαόν καί ἐπέτρεψεν ἡ Παντοδυναμία Του, ὅπως ἐπέλθῃ ἡ εἰρήνη εἰς τήν γῆν.
Καί πάλαι καί νῦν, ἀναζητοῦν τά ἀνθρώπινα πλάσματα τήν εἰρήνην… Περί ποίας εἰρήνης ὅμως πρόκειται; Μήπως ταύτης, περί τῆς ὁποίας συζητοῦν οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν, ἡ PAX ROMANA;
Ἡ λέξις καθ’ ἑαυτήν, ἥτις ἐτυμολογεῖται ἐκ τοῦ ρήματος «εἴρω», δηλοῖ τήν ἁρμονίαν καί τόν σύνδεσμον. Τῷ ὄντι, ἐλθών ὁ Ἄρχων τῆς Εἰρήνης, ἥνωσε τά πρίν διεστῶτα καί ἐδώρισεν ὡς δῶρον πολύτιμον τήν εἰρηνικήν κατάστασιν τοῦ ἔσω ἀνθρώπου. Τήν ἀδιατάρακτον γαλήνην καί τήν μόνιμον χαράν, ἡ ὁποία ἐπιτυγχάνεται διά τῆς πίστεως εἰς τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ἅμα δέ καί διά τῆς πρακτικῆς ἀσκήσεως.
« Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τήν ἐμήν δίδωμι ὑμῖν. Οὐ καθώς ὁ κόσμος δίδωσιν, ἐγώ δίδωμι ὑμῖν» (Ἰω 14.27), εἶπεν ὁ Κύριος.
Τοῦτον ἀκριβῶς τόν ἐρχομόν τῆς εἰρήνης ἔψαλλον οἱ ἅγιοι ἄγγελοι τήν νύκτα τῆς Γεννήσεως τοῦ Θεανθρώπου: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», (Λουκ.2,14).
Εὐχηθεῖτε, Μακαριώτατε, ὅπως, διά τοῦ κατ’ ἐξοχήν Μυστηρίου τῆς Εἰρήνης, κατά τόν Ἱερόν Χρυσόστομον, ἤτοι τήν Θείαν Λειτουργίαν (Ὑπόμνημα εἰς τόν Ἅγιον Ματθαῖον τόν Εὐαγγελιστήν, ΡΜ58.508), βασιλεύσῃ ἡ πολυπόθητος εἰρήνη ἐπί γῆς! Ἀμήν».
Ἐσυνεχίσθη δέ δι’ ὁλονυκτίου ἀγρυπνίας, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου, τοῦἹερομονάχου τῆς Μονῆς π. Χρυσογόνου, τοῦ Ἱερέως π. Ἀθανασίου, Ρωσοφώνων Ἱερομονάχων καί Πρεσβυτέρων, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου, καί τῶν Ἱεροδιακόνων π. Συμεών καί π. Δοσιθέου, ψαλλούσης χορῳδίας ἱεροψαλτῶν ἀφιχθέντων ἐπί τούτου ἐξ Ἑλλάδος ἤτοι τῶν κ. Σταύρου Χρήστου, κ. Σταύρου Ἰωάννου, κ. Θεοτοκάτου Νικολάου, κ. Σταύρου Πέτρου, κ. Κάμτσιου Ἠλιοῦ καί κ. Κάμτσιου Παναγιώτου.
Εἰς τήν Ἱεράν ἀγρυπνίαν μετεῖχον μοναχοί καί μοναχαί, οἱ ὁποῖοι κατώρθωσαν νά φθάσουν, παρά τάς παρεμβαλλομένας δυσκολίας ὑπό τοῦ Ἰσραηλινοῦ στρατοῦ, λόγῳ τῆς ἐπικρατούσης εἰσέτι ἐμπολέμου καταστάσεως.
Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ὡς ἕπεται:
«Εὐφράνθητε , δίκαιοι, ἐν τῷ Κυρίῳ, καί ἐξομολογεῖσθε τῇ μνήμῃ τῆς ἁγιωσύνης αὐτοῦ», (Ψαλμ. 96,12), ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός
Ἀγαπητοί ἅγιοι Πατέρες καί ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,
Ὁ τῆς ἄνωθεν χάριτος ἀξιωθείς θεομακάριστος ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Γεώργιος συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἱερῶ τούτῳ σεμνείῳ τοῦ Χοζεβᾶ, ἵνα ἑορτάσωμεν τήν σεπτήν μνήμην αὐτοῦ, μεγαλύνοντες τόν ἐν τοῖς ρείθροις τοῦ Ἰορδάνου βαπτισθέντα Ἰησοῦν Χριστόν καί λέγοντες: «Ὁ περιβάλλων τόν οὐρανόν ἐν νεφέλαις, ρεῖθρα περιβάλλεται σήμερον τά Ἰορδάνεια· καί τήν ἐμήν καθαίρεται κάθαρσιν ὁ τοῦ κόσμου αἴρων τήν ἁμαρτίαν· καί ὑπό τοῦ συγγενοῦς ἄνωθεν μαρτυρεῖται Πνεύματος Υἱός μονογενής ὑπάρχων τοῦ ὑψίστου Πατρός· πρός ὅν βοήσωμεν ὁ ἐπιφανείς καί σώσας ἡμᾶς, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν δόξα σοι».
Ὁ ἀοίδιμος Πατήρ ἡμῶν Γεώργιος, κινούμενος ὑπό τοῦ πόθου τῆς καθάρσεως τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, μετέβη εἰς Ἱερουσαλήμ διά νά προσκυνήσῃ τόν ζωοδόχον Τάφον τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀφ’ οὗ δέ προσεκύνησε τούς πέριξ τῆς Ἱερουσαλήμ ἱερούς καί ἁγίους τόπους κατέφυγεν εἰς τήν τῶν μοναστῶν Λαύραν τοῦ Χοζεβᾶ, ἔνθα ἐγένετο μοναχός καί συνηριθμήθη μετά τῶν πατέρων καί ἀδελφῶν αὐτῆς.
Ἀκούων δέ τῆς φωνῆς τοῦ θείου Παύλου, «μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς κἀγώ Χριστοῦ», (Α΄ Κορ. 11,1) ὁ μακάριος Γεώργιος ἐπέδειξεν ὑπέρμετρον ζῆλον εἰς κάθε πόνον καί σκληραγωγίαν ἀσκητικήν, καταντήσας οὕτως εἰς ἄκραν ἀπάθειαν ,τοὐτέστιν εἰς τήν νέκρωσιν τῶν μελῶν τοῦ σώματος αὐτοῦ, ἐφαρμόζων καί πάλιν τήν προτροπήν τοῦ σοφοῦ Παύλου: «νεκρώσατε οὖν τά μέλη ὑμῶν τά ἐπί τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καί τήν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστίν εἰδωλολατρία», (Κολ. 3,5).
Ἑρμηνεύων τούς Παυλείους τούτους λόγους ὁ ἅγιος Θεοφύλακτος ἐπισημαίνει λέγων: «Οὐκ εἶπεν (ὁ Παῦλος) «ἀπορρίψατε», ἀλλά «νεκρώσατε», ὥστε μηδέ ἀναστῆναι, τά μέλη δηλονότι τοῦ σώματος, τά ὁποῖα ὡς ὄργανα τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου καί τῶν ἐπιθυμιῶν αὐτοῦ καλοῦν καί ἐνεργοῦν τά διάφορα ἁμαρτήματα, τά ἀμαυροῦντα τόν νοῦν καί τήν καρδίαν. «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδία, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται», (Ματθ. 5,8). Ἑρμηνεύων τόν Κυριακόν τοῦτον λόγον, ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: [καθαροί εἶναι ἐκεῖνοι], οἱ τῇ πρός Θεόν ἑνώσει τῇ δι’ Υἱοῦ ἐν Πνεύματι, φιλοσαρκίας μέν ἀπάσης ἀναχωρήσαντες, ἡδονήν δέ ὡς πορρωτάτω τήν κοσμικήν ποιησάμενοι καί τήν μέν οἰκείαν ὥσπερ ἀρνησάμενοι ζωήν, ἀναθέντες δέ μόνῃ τῇ θελήσει τοῦ Πνεύματος, καθαρῶς τε καί ὁλοτρόπως πολιτευσάμενοι τῷ Χριστῷ».
Ἀκριβῶς οὕτως «καθαρῶς τε καί ὁλοτρόπως ἐπολιτεύσατο τῷ Χριστῷ», ὁ ὅσιος Γεώργιος κατά τήν προτροπήν τοῦ θεηγόρου Παύλου λέγοντος: «μόνον ἀξίως τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ πολιτεύεσθε» , (Φιλιπ. 1,27). Ἑρμηνεύων τόν λόγον τοῦτον ὁ Ἱερός Χρυσόστομος λέγει: «Τί ἐστί τό μόνον; Τοῦτό ἐστι τό ζητούμενον μόνον καί οὐδέν ἄλλο· ἄν τοῦτο ᾖ, οὐδέν λυπηρόν ὑμῖν συμβήσεται». Τοῦτο, μέ ἄλλα λόγια, ἐγένετο «ἡ ἀρχή καί ὁ κανών», τά ὁποῖα ἀνέδειξαν τόν πολίτην τῆς ἐρήμου Γεώργιον, πολίτην τῆς βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, ὡς ἐναργέστατα ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ λέγων: «εὗρεν ἡ μονή τοῦ Χοζεβᾶ σε, κανόνα καί ἀκριβέστατον παράδειγμα, ἅπαν μετερχόμενον, ἐναρέτων πράξεων, εἶδος Ὁσίων καύχημα, σοφέ Γεώργιε· διό βεβιωκότες ἐνθέως, μετά σοῦ σκιρτῶσιν, εἰς πάντας τούς αἰῶνας».
Ὄντως ὁ σοφός Γεώργιος κατέστη τό καύχημα τῶν Ὁσίων Ἀσκητῶν τῆς ἐρήμου τοῦ Ἰορδάνου, διότι οὗτος ἀνεδείχθη μιμητής Χριστοῦ (Πρβλ. Α’ Κορ. 11,1). Καυχᾶται ἐν Κυρίῳ ἡ Μονή τοῦ Χοζεβᾶ, φέρουσα εἰς τούς κόλπους αὐτῆς τά εὐωδιάζοντα λείψανα τῶν ὁσίων ἀσκητῶν αὐτῆς καί δή τό ὁλόσωμον σκήνωμα τοῦ παμμάκαρος Ἰωάννου τοῦ Νέου ἐκ Ρουμανίας ὁρμωμένου.
Ὁ μακάριος Πατήρ ἡμῶν Γεώργιος, ἐφαρμόζων πράξει τε καί θεωρίᾳ τόν λόγον Κυρίου: «Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἔξει τό φῶς τῆς ζωῆς», (Ἰωάν. 8,12), κατέδειξεν ὅτι ὄντως ὁ Χριστός εἶναι τό ἐνυπόστατον φῶς καί ἡ ἀλήθεια. «Αὐτόν [τόν Χριστόν] εἶναι φαμέν τόν ὄλῃ τῇ φύσει τόν νοητόν ἐνιέντα (=εἰσαχθέντα) φῶς». Καί «φῶς δέ κατά φύσιν ἐστιν ὁ Μονογενής ὡς ἐκ φωτός τοῦ κατά φύσιν ἀναλάμψας τοῦ Θεοῦ καί Πατρός», λέγει ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας. [Καί ἁπλούστερν λέγομεν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι Ἐκεῖνος, ὁ Ὁποῖος ἐμβάλλει /εἰσάγει τό νοητόν φῶς εἰς ὅλην τήν φύσιν. Ὁ Μονογενής Υἱός εἶναι φῶς κατά φύσιν, διότι Οὗτος ἀνέλαμψεν ἐκ Θεοῦ Πατρός, ὁ Ὁποῖος εἶναι φῶς κατά φύσιν].
Αὐτό τοῦτο τό νοητόν φῶς τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖον εἰσῆλθεν εἰς τόν κόσμον καί τό ὁποῖον περιέλαμψε τόν νοῦν καί τήν καρδίαν τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Γεωργίου τοῦ Χοζεβίτου, ὡς καί τῶν ἄλλων συνασκητῶν αὐτοῦ εἶναι ἡ λύτρωσις, τοὐτέστιν ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Διό καί ὁ ὑμνῳδός ἀναφωνεῖ λέγων: «Μέγα πρός σωτηρίαν ἐφόδιον τό Βάπτισμα παρέχει, Χριστός τοῖς αἰσθομένοις αὐτοῦ τῆς θείας ἐλλάμψεως, ἐν εὐφροσύνῃ ψάλλουσιν· Οὐκ ἔστιν Ἅγιος πλήν Σου Κύριε, φιλάνθρωπε».
Ἱκετεύσωμεν τόν σήμερον τιμώμενον Ὅσιον Πατέρα ἡμῶν Γεώργιον, ἵνα σύν ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου καί Μητρός τοῦ Θεοῦ ὑπερευλογημένης Μαρίας κατευθύνῃ τά διαβήματα ἡμῶν εἰς τήν ὀδόν τοῦ φωτός τῆς ἀληθείας. Ἀμήν. Ἔτη πολλά εὐλογημένα καί εἰρηνικά.
Μετά τήν Ἀπόλυσιν παρετέθη τράπεζα ὑπό τοῦ Ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Κωνσταντίνου».
Πανήγυρις τῶν τρισχιλίων Χοζεβιτῶν Ὁσιομαρτύρων
Τῇ ἐπαύριον τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Ἰωάννου καί Γεωργίου τῶν Χοζεβιτῶν, 9ην /22αν Ἰανουαρίου 2025, ἐτελέσθη ἐν τῇ τοῦ Χοζεβᾶ Λαύρᾳ δευτέρα παννυχίς πρός τιμήν τῶν τρισχιλίων Χοζεβιτῶν Ἀββάδων, τῶν ὑπό τῶν Περσῶν ἀναιρεθέντων ἐν ἔτει 614μ.X.
Ἡ Ἀκολουθία ἤρχισε ἐν τῷ Καθολικῷ καί εἰς τό σημεῖον τῶν Ἐξαποστειλαρίων τοῦ Ὄρθρου, ἡ λιτανευτική πομπή κατηυθύνθη, μετά πλείστης κατανύξεως, πρός τό ἀρχαῖον Κοιμητήριον – Σπήλαιον, ἔνθα Παρεκκλήσιον, ὅπου φυλάσσονται τά μαρτυρικά των λείψανα, ἔτι δέ καί σπαράγματα αἱμοφύρτων Μοναχικῶν ἄμα τε Ἱερατικῶν ἱματίων.
Ὁλοκληρωθείσης τῆς Θείας Λειτουργίας τάς πρώτας πρωϊνάς ὥρας, ἠκολούθησεν ἑόρτιον κέρασμα.
