ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: (Λουκ. β΄ 22-40)
Τῷ καιρῷ ἐκείνω, ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατὰ τὸν νόμον Μωυσέως, ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ, καθὼς γέγραπται ἐν νόμῳ Κυρίου ὅτι πᾶν ἄρσεν διανοῖγον μήτραν ἅγιον τῷ Κυρίῳ κληθήσεται, καὶ τοῦ δοῦναι θυσίαν κατὰ τὸ εἰρημένον ἐν νόμῳ Κυρίου, ζεῦγος τρυγόνων ἢ δύο νεοσσοὺς περιστερῶν.
Καὶ ἰδοὺ ἦν ἄνθρωπος ἐν Ἱεροσολύμοις ᾧ ὄνομα Συμεών, καὶ ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος καὶ εὐλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ Πνεῦμα ἦν Ἅγιον ἐπ᾿ αὐτόν· καὶ ἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου μὴ ἰδεῖν θάνατον πρὶν ἢ ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου. Καὶ ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὸ ἱερόν· καὶ ἐν τῷ εἰσαγαγεῖν τοὺς γονεῖς τὸ παιδίον Ἰησοῦν τοῦ ποιῆσαι αὐτοὺς κατὰ τὸ εἰθισμένον τοῦ νόμου περὶ αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς ἐδέξατο αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας αὐτοῦ καὶ εὐλόγησε τὸν Θεὸν καὶ εἶπε· νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν. Φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ.
Καὶ ἦν Ἰωσὴφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ θαυμάζοντες ἐπὶ τοῖς λαλουμένοις περὶ αὐτοῦ. Καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεὼν καὶ εἶπε πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ· ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. Καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί.
Καὶ ἦν Ἄννα προφῆτις, θυγάτηρ Φανουήλ, ἐκ φυλῆς Ἀσήρ· αὕτη προβεβηκυῖα ἐν ἡμέραις πολλαῖς, ζήσασα ἔτη μετὰ ἀνδρὸς ἑπτὰ ἀπὸ τῆς παρθενίας αὐτῆς, καὶ αὐτὴ χήρα ὡς ἐτῶν ὀγδοήκοντα τεσσάρων, ἣ οὐκ ἀφίστατο ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ νηστείαις καὶ δεήσεσι λατρεύουσα νύκτα καὶ ἡμέραν· καὶ αὕτη αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐπιστᾶσα ἀνθωμολογεῖτο τῷ Κυρίῳ καὶ ἐλάλει περὶ αὐτοῦ πᾶσι τοῖς προσδεχομένοις λύτρωσιν ἐν Ἱερουσαλήμ.
Καὶ ὡς ἐτέλεσαν ἅπαντα τὰ κατὰ τὸν νόμον Κυρίου, ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἰς τὴν πόλιν ἑαυτῶν Ναζαρέτ. Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι πληρούμενον σοφίας, καὶ χάρις Θεοῦ ἦν ἐπ᾿ αὐτό.
Νεοελληνική Απόδοση:
Τον καιρό εκείνο, όταν συμπληρώθηκαν οι ημέρες του καθαρισμού, σύμφωνα προς τον Μωσαικόν νόμον, έφεραν τον Ιησούν εις τα Ιεροσόλυμα, διά να τον παρουσιάσουν εις τον Κύριον, όπως είναι γραμμένο εις τον νόμον του Κυρίου, ότι Κάθε αρσενικόν που ανοίγει μήτραν, πρέπει να θεωρηθή ως αφιερωμένον εις τον Κύριον και να προσφέρουν θυσίαν, σύμφωνα προς εκείνο που λέγει ο νόμος του Κυρίου: Ένα ζεύγος τρυγόνια η δύο μικρά περιστέρια.
Υπήρχε εις τα Ιεροσόλυμα άνθρωπος που ωνομάζετο Συμεών, και ο άνθρωπος αυτός ήτο δίκαιος και ευλαβής και επερίμενε την παρηγορίαν του Ισραήλ και Πνεύμα Άγιον ήτο επάνω του. Και του είχε προφητευθή από το Πνεύμα το Άγιον ότι δεν θα ιδή θάνατον πριν ιδή τον Χριστόν του Κυρίου. Και ήλθε κατ’ έμπνευσιν του Πνεύματος εις τον ναόν. Και όταν οι γονείς έφεραν το παιδί Ιησούν διά να εκτελέσουν δι’ αυτόν τα έθιμα του νόμου, αυτός τότε το εδέχθηκε στην αγκαλιά του και ευλόγησε τον Θεόν και είπε: «Τώρα απολύεις, Δέσποτα, τον δούλον σου εν ειρήνη σύμφωνα με τον λόγον σου, διότι είδα με τα μάτια μου την σωτηρίαν σου που ετοίμασες δι’ όλους τους λαούς, ένα φως που θα είναι αποκάλυψις διά τους εθνικούς και δόξα διά τον λαόν σου τον Ισραήλ».
Και εθαύμαζαν ο Ιωσήφ και η μητέρα του για όσα ελέγοντο δι’ αυτόν. Και ο Συμεών τους ευλόγησε και είπε εις την Μαριάμ, την μητέρα του, «Αυτός είναι προωρισμένος διά την πτώσιν και ανύψωσιν πολλών μεταξύ του Ισραήλ και ως σημείον διά το οποίον θα υπάρχη αντιλογία, διά να φανερωθούν αι σκέψεις πολλών καρδιών, και την ιδικήν σου ψυχήν επίσης θα διαπεράση ρομφαία».
Εκεί ήτο κάποια προφήτις Άννα, θυγατέρα του Φανουήλ, από την φυλήν του Ασήρ. Ήτο πολύ προχωρημένης ηλικίας, και είχε ζήσει επτά χρόνια με τον άνδρα της μετά τον γάμον της και κατόπιν ως χήρα μέχρι ηλικίας ογδόντα τεσσάρων ετών. Δεν απεμακρύνετο από τον ναόν αλλά ελάτρευε τον Θεόν με νηστείας και προσευχάς νύχτα και ημέραν. Κατ’ εκείνην ακριβώς την ώραν παρουσιάσθηκε και δοξολογούσε τον Θεόν και μιλούσε διά το παιδί εις όλους, όσοι ανέμεναν λύτρωσιν της Ιερουσαλήμ.
Και όταν έκαναν όλα, όσα ώριζε ο νόμος του Κυρίου, εγύρισαν εις την Γαλιλαίαν, εις την πόλιν τους Ναζαρέτ. Το δε παιδί εμεγάλωνε και εδυνάμωνε κατά το πνεύμα επειδή εγέμιζε από σοφίαν και η χάρις του Θεού ήτο επάνω του.
