Κυρίλλου Μητροπολίτου Ρόδου
Ευλογήσαντος του Ιερέως το «Κύριε εισάκουσον», μεθ᾿ ο το «Θεός Κύριος» και τα κάτωθι Τροπάρια.
Ηχος δ´. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ
Ο ιατρός των χαλεπώς ασθενούντων, και αντιλήπτωρ των εις σε ελπιζόντων, ο πάντας θέλων Κύριε, σωθήναι τους βροτούς, εφ᾿ ημάς επίβλεψον, από θρόνου σου δόξης, και κραυγής επάκουσον, εκ βαθέων βοώσης. Εκ του λοιμού απάλλαξον ημάς, της απειλής ως Θεός πολυεύσπλαγχνος.
Δόξα. Το αυτό. Και νυν. Θεοτοκίον
Ου σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι· ει μη γαρ συ προίστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν, έως νυν ελευθέρους; Αλλά και νυν προνοία σου ημάς, του επελθόντος λοιμού διαφύλαξον.
Ο Ν´ και ο ικετήριος Κανών, ου η Ακροστιχίς εν τω δ´ Τροπαρίω εκάστης Ωιδής. «Κυρίλλου».
Ωιδή α´. Ηχος πλ. δ´. Υγράν διοδεύσας
Τριάς Παναγία ο Εις Θεός, την σην ευσπλαγχνίαν, ημίν δείξον τοις ταπεινοίς, και παύσον λοιμού θανατηφόρου, την επελθούσαν πολύπονον μάστιγα.
Λοιμού ενεστώτος επιδρομή, συνέχει Οικτίρμων, τας καρδίας πάντων ημών· πρόφθασον και σώσον τον λαόν σου, τον εις σε μόνον ελπίζοντα, Κύριε.
Ευχαίς Αποστόλων και Προφητών, Μαρτύρων, Οσίων, θεοφόρων Ιεραρχών, ίλαθι Οικτίρμων του λαού σου, και εκ λοιμού του κινδύνου διάσωσον.
Θεοτοκίον
Κυρία Παρθένε Μήτερ Θεού, των απεγνωσμένων, γλυκυτάτη καταφυγή, ημάς εν λοιμού του ενεστώτος, τη περιστάσει χορήγει παράκλησιν.
Ωιδή γ´. Ουρανίας αψίδος
Στεναγμούς της καρδίας, σων οικετών άκουσον, σπλάγχνοις εν πολλών οικτριρμών σου, Εύσπλαγχνε Κύριε, και αποσόβησον, της λοιμικής αρρωστίας, τάχιστα τον κίνδυνον, από των τέκνων σου.
Ω Τριάς Παναγία! ω Αγαθέ Κύριε! σε γονυπετούντες εν πίστει, καθικετεύομεν. Δεύρο ελέησον, τα πλάσματά σου Οικτίρμον, και λοιμού απάλλαξον, λύμης και θλίψεως.
Την ταπείνωσιν ίδε, σων οικετών Δέσποτα· άφες τας πολλάς αμαρτίας, ημών δεόμεθα, και ρύσαι Δέσποτα, εκ της παρούσης ανάγκης, γένος το ανθρώπινον, ως πολυεύσπλαγχνος.
Θεοτοκίον
Υπερύμνητε Κόρη, η τον Θεόν τέξασα, τον τας ασθενείας και νόσους, βροτών βαστάσαντα, ατρώτους φύλαττε, εκ λοιμοφόρου ανάγκης, τους πιστούς ικέτας σου, τη προμηθεία σου.
Διάσωσον Τριάς Αγία, ο Κύριος του ελέους, από λοιμού της ανάγκης και θλίψεως, ους φιλανθρώπως σωθήναι θέλεις ανθρώπους.
Επίβλεψον εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα
Ηχος β´. Πρεσβεία θερμή
Αγία Τριάς, ο Εις Θεός και Κύριος, της βροτολοιγούς, επιδραμούσης θλίψεως, τον λαόν σου λύτρωσαι, την υγείαν πάσι δωρούμενος· του σου ελέους πλήρης γαρ η γη, και σοι προσκυνούμεν Παντοδύναμε.
Ωιδή δ´. Εισακήκοα Κύριε
Ανεξάντλητον πέλαγος, οικτιρμών υπάρχων Εύσπλαγχνε Κύριε, μη εάσης απολλύμενον, λοιμικής εκ νόσου το ανθρώπινον.
Σοι δακρύοντες λέγομεν. Επί τον λαόν σου Σώτερ σπλαγχνίσθητι, και της νόσου την κατήφειαν, εις χαράν τελείαν μεταποίησον.
Φιλανθρώπως οικτείρησον· της φωνής επάκουσον ημών Δέσποτα, και διάσωσον ως εύσπλαγχνος, από της ευρούσης ημάς θλίψεως.
Θεοτοκίον
Ρώσιν δίδου και δύναμιν, εν τη ενεστώση ανάγκη άπασι, τοις προστρέχουσι τη σκέπη σου, Θεοτόκε Κόρη Αειπάρθενε.
Ωιδή ε´. Φώτισον ημάς
Αλλον σου Θεόν, ου γινώσκομεν και Κύριον· σου δεόμεθα αφάνισον ταχύ, ασθενείας την φοράν ως Πολυέλεος.
Σκέπασον ημάς, εν τη σκέπη των πτερύγων σου, Παντοδύναμε και πλήθει οικτιρμών, εν υγεία την ζωήν ημών συντήρησον.
Δίκαιος ει συ, και δικαία ει η κρίσις σου. Αλλά πρόφθασον Φιλάνθρωπε ημάς, της φονίου ασθενείας εξαιρούμενος.
Θεοτοκίον
Ιδε συμπαθώς, εφ᾽ ημάς Παρθένε Αχραντε, και λοιμού της επελθούσης απειλής, ανωτέραν την ζωήν ημών συντήρησον.
Ωιδή στ´. Την δέησιν εκχεώ
Ασθένειαν την ημών Φιλάνθρωπε, ο φορέσας δι᾿ αφάτου αγάπης, της συνεχούσης ημάς ανυποίστως, εκ του λοιμού χαλεπούς απογνώσεως, απάλλαξον ως αγαθός, παρορών τα ημών αμαρτήματα.
Θαυμάσια ο ποιών και τέρατα, αριθμός ων ουχ υπάρχει Οικτίρμων, της επελθούσης δεινής ασθενείας, την τρικυμίαν εν τάχει κατάπαυσον, και εις λιμένα γαληνόν, της υγείας ημάς εγκαθόρμισον.
Βαλλόμενοι απειλή Φιλάνθρωπε, του θανάτου εκ λοιμού πανωλέθρου, σοι καταφεύγομεν αίροντες χείρας, ικετηρίους και κλαίοντες κράζομεν. Απολλυμένους νυν ημάς, Επιστάτα Οικτίρμον βοήθησον.
Θεοτοκίον
Λαώ σου, τω ευσεβώς δοξάζοντι, τον εκ σου ανερμηνεύτως τεχθέντα, τη μητρική σου στοργή και αγάπη, Θεοκυήτορ απέργασαι ίλεων, ίνα λυτρώσηται αυτός, εκ λοιμού τους δι᾿ ους ενηνθρώπησεν.
Διάσωσον Τριάς Αγία, ο Κύριος του ελέους, από λοιμού της ανάγκης και θλίψεως, ους φιλανθρώπως σωθήναι θέλεις ανθρώπους.
Αχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ᾿ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κάθισμα
Ηχος β´. Τοις των αιμάτων σου
Φιλανθρωπίας σου δείξον την άβυσσον, επί πολύ Παντοδύναμε Κύριε· ελέησον, σώσον, οικτείρησον, και του λοιμού τον λαόν σου απάλλαξον, ικέσιον ύμνον σοι αδοντα.
Προκείμενον. Ηχος δ´
Θεός, εν τω ονόματί σου σώσόν με, και εν τη δυνάμει σου κρινείς με.
Στιχ. Ο Θεός εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι τα ρήματα του στόματός μου.
Ευαγγέλιον, εκ του κατά Ματθαίον
(Κεφ. η´ 1-4)
Τω καιρώ εκείνω, καταβάντι τω Ιησού από του όρους ηκολούθησαν αυτώ όχλοι πολλοί. Και ιδού λεπρός ελθών προσεκύνει αυτώ λέγων· Κύριε, εάν θέλης, δύνασαί με καθαρίσαι. Και εκτείνας την χείρα ήψατο αυτού ο Ιησούς, λέγων· Θέλω καθαρίσθητι, και ευθέως εκαθαρίσθη αυτού η λέπρα. Και λέγει αυτώ ο Ιησούς· όρα μηδενί είπης, αλλά ύπαγε σεαυτόν δείξον τω ιερεί και προσήνεγκε το δώρον ο προσέταξε Μωσής εις μαρτύριον αυτοίς.
Δόξα
Πάτερ, Λόγε, Πνεύμα, Τριάς η εν Μονάδι, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Και νυν
Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Στιχ. Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προσόμοιον. Ηχος πλ. β´. Ολην αποθέμενοι
Δέσποτα Φιλάνθρωπε, ο πάντας θέλων σωθήναι, ο μη θέλων θάνατον, και ζωής το πλήρωμα, χαριζόμενος, σε παροργίζομεν, αλλά σε και μόνον, οι ταλαίπωροι λατρεύομεν· εις σε ελπίζομεν, πλην σου προστασίαν ουκ έχομεν· διό σοι καταφεύγομεν, και εν μετανοία κραυγάζομεν. Τοις εν αμαρτίαις, ιλάσθητι Φιλάνθρωπε ημίν, και ασθενείας της λαίλαπος, τον λαόν σου λύτρωσαι.
Σώσον, ο Θεός, τον λαόν σου…
Ωιδή ζ´. Οι εκ της Ιουδαίας
Επί σοι τω Κυρίω, τω ζωήν χορηγούντι, ημείς ελπίζομεν· εκ ταύτης ημάς σώσον, της λοιμικής ανάγκης, τω ελέει σου κράζοντας. Ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.
Θαυμαστά και μεγάλα, υπέρ γένους ανθρώπων, ο εργαζόμενος, Φιλάνθρωπε εκ λύμης, λοιμού του ενεστώτος, ημάς ρύσαι τους ψάλλοντας. Ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.
Θεοτοκίον
Λυτρωτήν τοις ανθρώποις, η αφράστως τεκούσα, Παρθένε Αχραντες, λοιμού επιδραμόντος, σφοδρώς τη οικουμένη, την ορμήν αναχαίτισον, και δος γαλήνην ημίν, χάριτι μητρική σου.
Ωιδή η´. Τον Βασιλέα
Οι πεποιθότες, επί σε μόνε Οικτίρμον, σου δεόμεθα και σε παρακαλούμεν· Ρύσαι ημάς Σώτερ, εκ του λοιμού της βλάβης.
Ανάστα, σώσον, της ενεστώσης ανάγκης, το ανθρώπινον· ελπίς γαρ συ ει μόνη, των εν νόσω Σώτερ, δεινώς χειμαζομένων.
Τας αμαρτίας, άφες ημίν Ζωοδότα· επικάμφθητι ημών τη ταπεινώσει, και δος τω λαώ σου, ασφάλειαν υγείας.
Θεοτοκίον
Ορμος γαλήνης, εν τρικυμία της νόσου, της ευρούσης ημάς σφόδρα Θεομήτορ, η χάρις γενέσθω, της θείας σου πρεσβείας.
Ωιδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον
Εν τω επικαλείσθαι, εισάκουσον Σώτερ, των οικετών σου εν θλίψει βοώντων σοι, και εξελού εκ κινδύνου, ημάς λοιμώξεως.
Της σης φιλανθρωπίας, την άβυσσον δείξον, και τα ελέη σου Σώτερ θαυμάστωσον, εξ ασθενείας λοιμώδους, ημάς ρυόμενος.
Πρεσβείαις Χαραλάμπους, του Ιεροάθλου, της λοιμικής ημάς νόσου απάλλαξον, ίνα δοξάζωμεν Σώτερ, το θείον κράτος σου.
Θεοτοκίον
Υπέραγνε Μαρία, Κεχαριτωμένη, η των ανθρώπων ετοίμη βοήθεια, τοις ασθενούσι τελείαν, την ρώσιν δώρησον.
Το Αξιόν εστι και τα Μεγαλυνάρια
Δέσποτα Οικτίρμον ο ιατρός, ψυχών και σωμάτων, σου δεόμεθα εκτενώς. Ανες, άφες Σώτερ, ημών τας αμαρτίας, και σώσον της λοιμώδους οργής τους δούλους σου.
Νόσου ενεστώσης βροτολοιγούς, ο φόβος συνέχει τας καρδίας πάντων ημών· πρόφθασον και σώσον, ημάς εκλιπαρούντας, το μέγα έλεός σου, Εύσπλαγχνε Κύριε.
Πρόβατα νομής σου πάντες ημείς, υπάρχομεν Σώτερ, καν εν πλήθει αμαρτιών. Μη εξουδενώσης, ημών την ικεσίαν, αλλά της ασθενείας παύσον τον τάραχον.
Από του αιώνος ως αληθώς, έως του αιώνος, το σον έλεος Αγαθέ· αυτού ουν τω πλήθει, το πλήθος των ανθρώπων, του επελθόντος ρύσαι, λοιμού Φιλάνθρωπε.
Νόσου επωδύνου τη απειλή, ημάς τους αθλίους, εν τω θλίψεσθαι χαλεπώς, και απορουμένους, Κύριε μη παρίδης, αλλ᾿ εξελού ταχέως, ημάς της θλίψεως.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Αγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις το σωθήναι ημάς.
Τρισάγιον, τα συνήθη Τροπάρια, Εκτενής παρά του Ιερέως και Απόλυσις μεθ᾿ ην ψάλλομεν τα κάτωθι τροπάρια.
Ηχος β´. Οτε εκ του ξύλου
Εκδεξον ως εύσπλαγχνος ημάς, τους χειμαζομένους τω φόβω, της λοιμικής απειλής· πρόφθασον και ποίησον, κατά το έλεος το πολύ σου Φιλάνθρωπε, μετά των σων δούλων, ταύτην την ικέσιον φωνήν δεχόμενος. Πρόσχες οικτιρμών σου εν πλούτω, εις το βοηθήσαι λαώ σου, επί σε εκ πίστεως ελπίζοντι.
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Δι᾿ ευχών των αγίων…
ΕΥΧΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝΕΣΤΩΣΑΝ ΛΟΙΜΙΚΗΝ ΝΟΣΟΝ
Του Κυρίου δεηθώμεν
Παντοκράτορ Κύριε, μακρόθυμε και πολυέλεε, φιλάνθρωπε και πολυεύσπλαχνε, ο την ημετέραν φύσιν εις το είναι παραγαγών και πεσούσαν αυτήν πάλιν εξαναστήσας και τον μονογενή σου Υιόν εξαποστείλας Σωτήρα και Λυτρωτήν και ευεργέτην, ιατρεύοντα τα πάθη των ψυχών και των σωμάτων ημών, Αυτός, Δέσποτα μακρόθυμε, επίβλεψον εφ᾿ ημάς και επάκουσον της δεήσεως ημών, εν ημέρα θλίψεως ημών, και διάσωσον τον λαόν σου από της επελθούσης λοιμοφόρου απειλής· πάσα γαρ την οικουμένην, Κύριε, οδύνη και φόβος κατέλαβε και νυξ θανάτου περιεκύκλωσεν ημάς, και συ μόνος η ελπίς ημών· μνήσθητι των αμέτρων σου οικτιρμών· δείξον εφ᾿ ημάς την άβυσσον της ευσπλαγχνίας σου· μη εάσης ημάς κατησχυμένους και απολλυμένους διά το πλήθος των αμαρτιών ημών, αλλ᾿ εισάκουσον φωνής δεήσεως ημών, ης εκ βαθέων κράζομεν προς σε, και μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου, μηδέ εκκλίνης εν οργή από του πλάσματός του. Βοηθός και ρύστης γενού ημίν, μη αποσκορακίσης ημάς, και μη εγκαταλίπης ημάς, ο Θεός ο Σωτήρ ημών, αλλά ανάστηθι και λύτρωσαι ημάς· πρόφθασον τη συνήθει φιλανθρωπία σου, πάταξον της λοιμικής ασθενείας την δύναμιν, ταπείνωσον το φρύαγμα αυτής· την οδύνην και κατήφειαν αυτής εις χαράν μεταποίησον και την γαλήνην των ανθρώπων τω γένει πρυτάνευσον· ενίσχυσον τω βραχίονί σου τω υψηλώ τους εν τη διακονία της υγείας του λαού σου τεταγμένους· ανάστησον από κλίνης οδυνηράς και στρωμνής κακώσεως τους λοιμώξει περιπεσόντας, την υγείαν αυτοίς χαριζόμενος· τας ψυχάς δε των εκ του λοιμού το ζην εκμετρησάντων εν σκηναίς Αγίων ανάπαυσον, παράκλησιν τοις οικείοις αυτών δωρούμενος. Συ γαρ ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
