Παρακολουθούμε με λύπη την αναταραχή που καλλιεργείται εντός της Εκκλησίας από κύκλους, οι οποίοι καλούν σε ανυπακοή το λαό του Θεού, εάν η ποιμαίνουσα Εκκλησία δεν πιέσει την Ελληνική Κυβέρνηση για άρση του περιορισμού κυκλοφορίας και της τέλεσης των ακολουθιών της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας κεκλεισμένων των θυρών.
Σε μια ιστορική περίοδο κατά την οποία ο κόσμος υποφέρει από την πανδημία, το τελευταίο το οποίο χρειαζόμαστε είναι η αναταραχή στον εκκλησιαστικό βίο. Η ΔΙΣ της Εκκλησίας της Ελλάδος, παρά την αρχική της διστακτικότητα, αποφάσισε, με πόνο ψυχής όπως ομολογεί στον «Συνοδικό Παραμυθητικό Λόγο γιά τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα καί τό Ἅγιον Πάσχα», να προχωρήσει στην υιοθέτηση των μέτρων τα οποία προτάθηκαν από την επιστημονική κοινότητα και τα οποία, όπως καθομολογείται και εκτός Ελλάδος, έχουν βοηθήσει στον περιορισμό της διάδοσης της πανδημίας και στη μικρή θνησιμότητα. Το ίδιο ισχύει και για τις επαρχίες του Οικουμενικού Θρόνου στην Ελληνική Επικράτεια, οι οποίες και πρώτες υιοθέτησαν τις οδηγίες των αρμόδιων σεβόμενες το λειτούργημα της επιστήμης.
Δυστυχώς, οι εικόνες με τα σφραγισμένα φέρετρα να στοιβάζονται σε στρατιωτικά οχήματα, χωρίς την παρουσία των συγγενών των εκλιπόντων, φαίνεται να μην έχουν συγκινήσει καθόλου όσους, στο όνομα μιας κακής θρησκευτικότητας, αντί να συμβάλλουν στην ειρήνη και στη γαλήνη στον εκκλησιαστικό βίο, δρουν ως διασπαστές της ενότητας.
Η ανυπακοή έχει νόημα και αποτελεί ευλογημένη πράξη όταν γίνεται στο όνομα της προάσπισης της ανθρώπινης ζωής του συνανθρώπου μας και όχι όταν συντελεί στον κίνδυνο απώλειάς της. Τέτοια ευλογημένη ανυπακοή έδειξαν μάρτυρες της Αγίας Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας μας, όπως η Αγία Οσιομάρτυς Μαρία Σκομπτσόβα του Παρισιού και ο παθοφόρος νεομάρτυρας Αλέξανδρος Σμορέλ του Μονάχου, μέλος του Λευκού Ρόδου, οι οποίοι απειθάρχησαν στις κρατικές εντολές στο όνομα της αγάπης των συνανθρώπων τους που διώκονταν. Η εκκλησιαστική ανυπακοή, όμως, αυτή την περίοδο μόνο ως κατά Θεόν ενέργεια δεν μπορεί να θεωρηθεί. Αποτελεί ατομοκεντρική εκδήλωση εγωισμού, ξένη προς το θυσιαστικό πνεύμα του ασκητικού ήθους της Ορθόδοξης Παράδοσης.
Ως μέλη του Κέντρου CEMES, δηλώνουμε τη στήριξή μας στην ποιμαίνουσα Εκκλησία και συντασσόμαστε στο κάλεσμα για ενίσχυση της κοινής προσευχής για την αντιμετώπιση της παρούσας πανδημίας. Το σπίτι κάθε συνειδητού Ορθόδοξου Χριστιανού πρέπει να μεταμορφωθεί σε ταμείο προσευχής και ένθερμης μεσιτείας υπέρ του κόσμου, των αδελφών μας που ασθενούν, όσων τους διακονούν, των λειτουργών της πολιτείας και της επιστημονικής κοινότητας.
