Χριστός Ανέστη!
Πρωτόγνωρες οι συνθήκες, κάτω από τις οποίες δεχθήκαμε και φέτος το Αναστάσιμο Φως. Μπορεί οι εκκλησίες μας να είναι άδειες, όμως το γνωρίζετε όπως και εγώ: Οι καρδιές μας είναι γεμάτες από τη χαρά του κενού μνημείου, την χαρά Εκείνου που ξέρει να νικά τον Θάνατο και όλες τις δυσκολίες, όπως αυτή που βιώνουμε.
Όπως βλέπετε, αν και μακριά ο ένας από τον άλλον, βρισκόμαστε μαζί με έναν διαφορετικό τρόπο. Την απόσταση γεφυρώνει μία οθόνη. Στην Εκκλησία μας, όμως, υπάρχουν πολύ αποτελεσματικότεροι τρόποι σχέσης και επικοινωνίας: Είναι η αγάπη, είναι η προσευχή, κυρίως, όμως, είναι η παρουσία του ίδιου του Χριστού, που μας κάνει μέλη του Σώματός Του. Είμαστε Εκκλησία δική Του, Σώμα δικό Του, ενωμένοι με άρρηκτους δεσμούς ζωής.
Όλοι απόψε βρεθήκαμε νοερά μπροστά στο άδειο μνήμα και ακούσαμε τον Άγγελο να διαβεβαιώνει πως ο Μεγάλος Εσταυρωμένος δεν είναι εδώ. Όλοι μαζί ακούσαμε τον παιάνα της Αναστάσιμης νίκης επί του θανάτου και τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο να αναφωνεί:
Ανέστη ο Χριστός και κανείς μόνος στον Άδη της μοναξιάς του!
Ανέστη Χριστός και οι δαίμονες της απογοήτευσης και του φόβου συντρίβονται !
Ανέστη Χριστός και η ζωή, από άθροισμα ατόμων, γίνεται κοινωνία προσώπων, που ξέρουν να αγαπούν τον Θεό και τους ανθρώπους.
Kανείς και τίποτα, αδελφοί μου, δεν είναι σε θέση να εμποδίσει αυτή την κοινωνία της ζωής και της χαράς. Δεν το κατάφερε η κακία των ανθρώπων, όσο ζούσε ο Χριστός. Δεν το κατάφερε ο λίθος που θέλησε να εγκλωβίσει τη ζωή. Δεν το κατάφερε ούτε ο Άδης, όταν υποδέχθηκε τον Βασιλέα της ζωής και νόμισε πως τον έκανε δικό του.
Έτσι και σήμερα, η δύναμη της Ανάστασης, η δύναμη της ζωής, η δύναμη της σχέσης με τον Θεό και τον αδελφό μας πέρασε μέσα απ’ τίς κλειστές πόρτες, όπως σε λίγες ημέρες θα κάνει ο Αναστημένος Χριστός για να συναντήσει τους Μαθητές Του. Όλοι μαζί συνεορτάσαμε ενωμένοι, σαν ένα σώμα, όχι μόνον μεταξύ μας, αλλά και με ολόκληρη την Ορθοδοξία μας, όπου γης.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία, όμως, δεν αποτελεί μία σύναξη ανθρώπων που συνεορτάζουν ένα ιστορικό γεγονός. Αποτελεί, κυρίως, μαρτυρία χαράς και ελπίδας για ένα ολόκληρο κόσμο, εγκλωβισμένο στον φόβο, την αγωνία και την απόγνωση. Αυτό το μήνυμα δίνουμε σε κάθε Θεία Λειτουργία και κυρίως τη νύχτα της Αναστάσεως, όπως την σημερινή.
Φέτος το Πάσχα, κληθήκαμε να δώσουμε και μία άλλου είδους μαρτυρία, μία μαρτυρία αγαπητικής απουσίας. Δεν λείψαμε από τους Ναούς μας εξαιτίας της απιστίας, δεν πήραμε αποστάσεις εξαιτίας της αμφιβολίας, δεν αποφύγαμε τους αδελφούς μας εξαιτίας της περιφρόνησης προς αυτούς. Πράξαμε, έτσι, στο όνομα της αγάπης και της ευθύνης απέναντι στον Θεό για το δώρο της ζωής που μας χάρισε. Πράξαμε, έτσι, στο όνομα της αγάπης απέναντι στον αδελφό μας, αναλαμβάνοντας να προστατέψουμε και τη δική του ζωή. Πράξαμε, έτσι, στο όνομα της ενότητας της κοινωνίας μας, δίνοντας, με διαφορετικό τρόπο, μαρτυρία αλληλεγγύης και συνεργασίας. Αναζητήσαμε τα δώρα της Θείας Κοινωνίας, τον εξαγιασμό και την αγάπη, μέσα από την υπομονή, την καρτερία και την προσμονή της υπέρβασης αυτού του μεγάλου πειρασμού.
Ο Θεός γνωρίζει και την προαίρεση και την επιθυμία μας. Όπως λέγει και ο Ιερός Χρυσόστομος, ο Κύριος «και τα έργα δέχεται και την γνώμην ασπάζεται· και την πράξιν τιμά και την πρόθεσιν επαινεί».
Ξέρουμε καλά, αδελφοί μου, από τις μαρτυρίες των ασκητών, πως είναι φορές που ο Θεός, προσωρινά, αποσύρεται, προκειμένου να αυξήσει και να θεριέψει τον θείο ζήλο. Είναι τότε που η ψυχή θρηνεί την Θεία απουσία, η οποία, όμως, προετοιμάζει την γλυκύτητα και την ανακούφιση, όταν ο Θεός κάνει ξανά αισθητή την παρουσία Του. Με την προσδοκία της παρουσίας Του στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας θα συνδέσουμε το φετινό Πάσχα, προσευχόμενοι και ετοιμαζόμενοι για την νέα συνάντησή μας μαζί του. Μαράν αθά, αδελφοί μου, ο Κύριος είναι κοντά.
Το Αναστάσιμο φως είναι εδώ, ο Χριστός είναι εδώ και, ίσως, φέτος, να χαίρεται λίγο περισσότερο, βλέποντάς μας να εκτιμούμε, μέσω της αποχής και του εκουσίου εγκλεισμού μας, το θαύμα της παρουσίας Του κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας.
Ελάτε όλοι μαζί με το ανίκητο φως της Αναστάσεως να διαλύσουμε το σκοτάδι της ανησυχίας και του φόβου. Ελάτε όλοι μαζί, με το παντοδύναμο αυτό Φως, να αντιμετωπίσουμε όλους τους πρωτόγνωρους πειρασμούς, αλλά και εκείνους, που μπορεί να μας περιμένουν στο άμεσο μέλλον.
Ρωτάμε με αγωνία για το πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση. Αναρωτιόμαστε αν οι ζωές μας θα ξαναβρούν τον ρυθμό τους. Δεν είναι καινούργια τα ερωτήματα αυτά. Ακούστηκαν και στον δρόμο, που ακολούθησαν οι μυροφόρες προς το μνημείο. Με την ίδια αγωνία ρωτούσε η μία την άλλη:
«Τις αποκυλίσει ημίν τον λίθον;»
Και τότε, άκουσαν το παρηγορητικό και χαρμόσυνο μήνυμα.
«Ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε»
Έτσι κι εμείς, καθώς θα ψάχνουμε τον δρόμο προς Εκείνον, καθώς θα αναζητούμε την αλήθεια ανάμεσα σε φήμες και ειδήσεις αντιφατικές, καθώς θα αναρωτιόμαστε για το νόημα της ζωής εν μέσω τόσων κινδύνων, απρόσμενα και με τρόπο που ούτε τον φανταζόμαστε, με τρόπο που μόνον ο Θεός ξέρει να ενεργεί, θα ακούσουμε τη χαρμόσυνη διαβεβαίωση: «Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή!»
Αληθώς Ανέστη η Ζωή, αδελφοί μου!
