ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Εβραίους ιβ΄ 1-10)
Ἀδελφοί, τοσοῦτον ἔχοντες καὶ ἡμεῖς περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν, ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν.
Ἀναλογίσασθε γὰρ τὸν τοιαύτην ὑπομεμενηκότα ὑπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν εἰς αὐτὸν ἀντιλογίαν, ἵνα μὴ κάμητε ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν ἐκλυόμενοι. Οὔπω μέχρις αἵματος ἀντικατέστητε πρὸς τὴν ἁμαρτίαν ἀνταγωνιζόμενοι, καὶ ἐκλέλησθε τῆς παρακλήσεως, ἥτις ὑμῖν ὡς υἱοῖς διαλέγεται· υἱέ μου, μὴ ὀλιγώρει παιδείας Κυρίου, μηδὲ ἐκλύου ὑπ’ αὐτοῦ ἐλεγχόμενος. Ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται. Εἰ παιδείαν ὑπομένετε, ὡς υἱοῖς ὑμῖν προσφέρεται ὁ Θεός· τίς γάρ ἐστιν υἱὸς ὃν οὐ παιδεύει πατήρ; Εἰ δὲ χωρίς ἐστε παιδείας, ἧς μέτοχοι γεγόνασι πάντες, ἄρα νόθοι ἐστὲ καὶ οὐχ υἱοί.
Εἶτα τοὺς μὲν τῆς σαρκὸς ἡμῶν πατέρας εἴχομεν παιδευτὰς καὶ ἐνετρεπόμεθα· οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑποταγησόμεθα τῷ πατρὶ τῶν πνευμάτων καὶ ζήσομεν; Οἱ μὲν γὰρ πρὸς ὀλίγας ἡμέρας κατὰ τὸ δοκοῦν αὐτοῖς ἐπαίδευον, ὁ δὲ ἐπὶ τὸ συμφέρον, εἰς τὸ μεταλαβεῖν τῆς ἁγιότητος αὐτοῦ.
Νεοελληνική Απόδοση:
Αδελφοί, αφού έχομεν γύρω μας ένα τόσον μεγάλο σύννεφο από μάρτυρας, ας αποτινάξωμεν κάθε βάρος και την αμαρτίαν, η οποία εύκολα μας εμπλέκει, και ας τρέχωμεν με υπομονήν το αγώνισμα του δρόμου που είναι εμπρός μας, με τους οφθαλμούς μας προσηλωμένους προς τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεώς μας, τον Ιησούν, ο οποίος, χάριν της χαράς που τον ανέμενε, υπέμεινε σταυρόν, περιφρονήσας την αισχύνην, και κάθησε εις τα δεξιά του θρόνου του Θεού.
Σκεφθήτε λοιπόν αυτόν, ο οποίος υπέμεινε τόσην εχθρότητα εναντίον του εκ μέρους των αμαρτωλών, διά να μη κουρασθήτε και αποθαρρυνθήτε. Ακόμη δεν αντισταθήκατε μέχρις αίματος εις τον αγώνα κατά της αμαρτίας, και ελησμονήσατε την νουθεσίαν, που σας απευθύνεται σαν σε παιδιά: Παιδί μου, μη περιφρονήσης την διαπαιδαγώγησιν του Κυρίου και μη χάσης το θάρρος σου, όταν ελέγχεσαι από αυτόν, διότι εκείνον που αγαπά ο Κύριος τον παιδαγωγεί, και μαστιγώνει κάθε παιδί, το οποίο δέχεται. Υπομείνατε σαν παιδιά του, διότι ποιο παιδί δεν το παιδαγωγεί ο πατέρας του; Εάν όμως δεν εδοκιμάσατε διαπαιδαγώγησιν, την οποίαν έχουν όλοι περάσει, τότε είσθε νόθα παιδιά και όχι γνήσια.
Εξ άλλου, είχαμε παιδαγωγούς τους επιγείους πατέρας μας και τους εσεβόμεθα. Δεν πρέπει λοιπόν πολύ περισσότερον να υποταχθούμε εις τον Πατέρα των πνευμάτων και να ζήσωμεν; Εκείνοι μας διαπαιδαγωγούσαν δι’ ολίγον καιρόν και όπως ήθελαν, αλλ’ αυτός για το καλό μας, για να γίνωμεν μέτοχοι της αγιότητός του.
