Η ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που γιορτάζουμε σήμερα, είναι ο θρίαμβος της πίστης μας, γιατί διαλαλεί ότι ο Αρχηγός μας είναι Ζων, είναι Θεός αληθινός και όχι θνητός άνθρωπος. Γι᾽ αυτό και ιδιαίτερα εμείς οι Έλληνες Χριστιανοί, και ακόμη περισσότερο οι Αρκάδες χριστιανοί, από παλαιά γιορτάζαμε το Πάσχα με λαμπρότητα και αρχοντική λεβεντιά, που ξεχυνόταν από την Εκκλησιά στους δρόμους και χόρευαν μαζί μας και τα βουνά ακούοντας το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Αλλά τι Πάσχα είναι αυτό που γιορτάζουμε εφέτος, αδελφοί; Το λένε όλοι «μαύρο Πάσχα»!… Γιατί η Εκκλησία εφέτος δεν βλέπει τον στολισμό της και την ομορφιά της, που την δοξάζει περισσότερο. Και στολισμός και ομορφιά της Εκκλησίας είναι τα παιδιά της οι χριστιανοί, που τα γέννησε στην άγια Κοιλιά της, την Κολυμβήθρα, και τα τρέφει με Αίμα, του Χριστού το Αίμα! Ούτε κάτω από τον Σταυρό Του ο Χριστός την Μεγάλη Παρασκευή ούτε στην Αποκαθήλωσή Του και με τον ενταφιασμό Του είδε τα παιδιά Του στην Εκκλησία, αλλά ούτε και σήμερα το Πάσχα τα βλέπει εδώ στην Εκκλησιά, στην Θεία Λειτουργία, για να τα ταίσει με το Σώμα Του και να τα ποτίσει με το Αίμα Του… Ναί, μαύρο Πάσχα είναι αυτό!…
Αλλά, αδελφοί, σταματήστε τον πόνο και την οργή. Γιατί εμείς τα φταίμε όλα. Τα αμαρτήματά μας, η αποστασία μας από τον Θεό, μας έφερε τα διάφορα κακά, το ένα κοντά στο άλλο. Έτσι μας ήρθε και ένας θανατηφόρος ιός, που τον λένε κορωνοιό, και που είναι μεταδοτικός ιός, και μας ανάγκασε αυτός, χωρίς να το θέλουμε, να μη μπορούμε να χαρούμε το πασχάλιο «αλλήλους περιπτυξώμεθα», αλλά να χωριστούμε και να κρατούμε αποστάσεις μεταξύ μας.
Αλλά, ω Χριστέ, παντοδύναμε αναστημένε Χριστέ μας! Συ, που πάτησες και συνέτριψες τον μεγάλο ιο, το φίδι το τρανό, τον θάνατο – «θανάτω θάνατον πατήσας»! – σύντριψε και αυτόν τον καταραμένο ιο, που μας μαύρισε το φετεινό μας Πάσχα. Γρήγορα Σε παρακαλούμε, Χριστέ, αναστημένε Κύριέ μας, να κάνεις το θαύμα! Σε παρακαλεί και σ᾽ αυτό η λατρευτή μας Παναγία, η Πανάχραντος Μητέρα Σου.
Παρά ταύτα, ω χριστιανοί αδελφοί, εμείς θα χαρούμε πνευματικά το Πάσχα μας, όπως και αν είναι αυτό. Και σαν Επίσκοπος χαίρομαι και καυχώμαι, γιατί σείς οι χριστιανοί της επαρχίας που ποιμαίνω, Γορτύνιοι και Μεγαλοπολίτες, βρήκατε τρόπους, έξυπνους έντεχνους και λεβέντικους, ώστε και την Εκκλησιά σας να χαρείτε και τα πασχαλινά σας έθιμα να γλεντήσετε, όπως ακριβώς, όταν ήμασταν διωκόμενοι κάτω από την Τουρκιά.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, αδελφοί!
