Του π.Αντώνιου Χρήστου
Αγαπητοί μου Αναγνώστες Χριστός και Αληθώς Ανέστη! Βιώνουμε τη διακαινήσιμο εβδομάδα, το λαμπρό φως της Αναστάσεως του Σωτήρος Χριστού, τη νίκη Του έναντι της φθοράς και της αμαρτίας και την ουσιαστική κατάργηση των δεσμών του διαβόλου και του θανάτου του ανθρωπίνου γένους. Το Πάσχα της λαμπράς πανηγύρεως ήρθε για άλλη μία φορά και άλλη μία χρονιά, έστω και αν περάσαμε και ζήσαμε το πιο λιτό Πάσχα της ζωής μας, με κλειστούς Ιερούς Ναούς για τον κόσμο, χωρίς έξοδο στην επαρχία, χωρίς σούβλισμα και επισκέψεις.
Η Εκκλησία πριν ξεσπάσει η πανδημία του κορωνοϊού, χρόνια και αιώνες τώρα, είναι η ίδια που έλεγε πάντα στους πιστούς ότι το Πάσχα δεν είναι μόνο στα πασχαλινά αυγά, στην πασχαλινή λαμπάδα, τη μαγειρίτσα και τον οβελία. Αυτά είναι έθιμα και γύρω από το Πάσχα. Η ουσία όμως και το νόημα της εορτής είναι να συμπαθούμε, να συσταυρωθούμε, να συνταφούμε και να συναναστηθούμε με τον Κύριο! Να ευφρανθούμε με το φως της Αναστάσεως, αφού προηγουμένως έχουμε καθίσει στο πραγματικό πασχαλινό τραπέζι, τη Θεία Κοινωνία με «τον μόσχο τον σιτευτό» και όχι να φεύγουμε πέντε λεπτά μετά το άκουσμα του Χριστός Ανέστη, για το σπίτι μας, για το υλικό τραπέζι περιφρονώντας τον ίδιο τον Χριστό που παρατίθεται προς βρώσιν και πόσιν!
Στον τίτλο του σημερινού μας άρθρου, μεταφερόμαστε στο σήμερα και τις ιδιαίτερες ειδικές συνθήκες που βιώνουμε όλοι! Πιστεύουμε ότι με τον τίτλο που επιλέξαμε, συνοπτικά περιγράφουμε τον πόθο και τον πόνο του κάθε πιστού-πολίτη, οι οποίοι εδώ και έναν μήνα με τα περιοριστικά μέτρα των κυβερνώντων πραγματικά αισθάνονται σαν τον τότε λαό του Ισραήλ στη σκλαβιά της Αιγύπτου, δηλαδή με τον περιορισμό στα σπίτια και τα διαμερίσματά τους, και αναζητούν αυτή την έξοδο ως λύτρωση προς την ελευθερία, αλλά και τη μετάβαση στην κανονικότητα! Εκκλησιαστικά δε ιδιαιτέρως, περιμένουμε να έχουμε και πάλι τον κόσμο μας στις Ιερές Ακολουθίες αλλά και όλες τις ποιμαντικές δραστηριότητες (Κατηχητικά, Κηρύγματα, Εκδρομές σε Προσκυνήματα κ.α.), οι οποίες έχουν ανασταλεί εδώ και πάνω από μήνα.
Για όλα τα παραπάνω εννοείται ότι τα ευχόμαστε το συντομότερο, αφού άλλωστε προσευχηθήκαμε και δεηθήκαμε πάρα πολλές φορές γι’ αυτό! Ελπίζουμε σύντομα να είναι όλα όχι απλά όπως πριν, αλλά και καλύτερα από αυτό που ζούσαμε πριν. Η εμπειρία της πανδημίας σίγουρα μας ταλαιπώρησε, αλλά μακροπρόθεσμα η διαχείρισή της, μας έκανε όλους να βγούμε κερδισμένοι. Στο χέρι μας είναι όλη αυτή η παγκόσμια κρίση να αποτελέσει μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να κάνουμε όλοι μια επανεκκίνηση, όχι απλά για την οικονομία και την τσέπη μας, όπου η αλήθεια είναι μετά το κομμάτι της υγείας έχουμε πληγεί οι περισσότεροι (εκτός από τα σούπερ μάρκετ, τους προμηθευτές τους και ίσως τα φαρμακεία, που αντίθετα αύξησαν τα κέρδη τους από αυτή την πρωτοφανή κρίση), αλλά σε όλους τους τομείς των αναγκών μας και την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων μας. Η θαλπωρή της οικογένειας, η μείωση των ρυθμών της ζωής μας στις αστικές περιοχές, η λαχτάρα για επικοινωνία και η εφαρμογή στοιχειωδών κανόνων υγιεινής, είναι κάτι που πρέπει να διατηρήσουμε όσο το δυνατόν και μετά την κατάσταση της πανδημίας. Να εκτιμήσουμε γενικότερα το αγαθό που λέγεται ζωή, όταν αναλογιστούμε τους νεκρούς που έφυγαν από την Πανδημία τόσο στη χώρα μας, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Από εκκλησιαστικής πλευράς, ευχόμαστε όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι οι άδειες καρέκλες στους Ιερούς Ναού μάς ανήκουν και δεν πρέπει πλέον από εδώ και πέρα χωρίς σοβαρό λόγο να είναι άδειες ποτέ ξανά! Οι ήχοι των καμπαναριών μας, πόσο μας έλειψε(!), να μη σιγήσουν ποτέ ξανά και ιδιαίτερα στην περίπτωση εκείνων που μένουν κοντά στους Ναούς και γκρίνιαζαν και διαμαρτύρονταν τόσο καιρό για τον θόρυβο. Εμείς ως πιστοί να μην αμφιβάλλουμε ποτέ ξανά για τη χάρη και την ευλογία των Μυστηρίων που μας μεταδίδουν ζωή και όχι μικρόβια! Για τους κληρικούς και γενικότερα την Εκκλησία που τόσο συκοφαντήθηκαν όλο αυτό το διάστημα, να καταλάβουμε όλοι την ειδική ευθύνη και τον σταυρό που κουβαλούν και να δώσουμε ξανά τη θέση και τον σεβασμό που τους αρμόζει, γιατί διά των ιερέων στον ίδιο τον Θεό αποδίδουμε τον σεβασμό, ως λειτουργοί του υψίστου. Ελπίζουμε επίσης όλοι γενικότερα να είμαστε και πιο ενωμένοι πλέον, γιατί πολλές φωνές και απόψεις ακούστηκαν και μάλιστα τόσο αντίθετες μεταξύ τους. Εχω υπόψη μου ότι οι συγκρούσεις ήταν τόσο έντονες που χάλασαν ακόμη και φιλίες μακροχρόνιες.
Τέλος, θέλουμε να πιστεύουμε ότι όσα επέτρεψε ο Θεός όλες αυτές τις ημέρες, αλλά και όσα οι άνθρωποι μέσα στην ατέλειά μας δημιούργησαν, σε συνδυασμό με την ανακάλυψη φαρμάκου ή και σχετικού εμβολίου που θα μας προφυλάσσει από τον κορωνοϊό στο άμεσο μέλλον, θα είναι κάτι που θα μας βάζει στα όριά μας. Τα όρια που πολλές φορές ακόμη και από καλή προαίρεση ξεπερνάμε και μπλεκόμαστε. Γιατί πολύ απλά, όπου υπάρχει Σταυρός και ταπείνωση, θα υπάρχει Ανάσταση και σωτηρία! Ολοι μας και ιδιαίτερα όσοι είχαν την ευθύνη και ήταν στη πρώτη γραμμή αυτό το διάστημα, σταυρώθηκαν, δυσκολεύθηκαν, αλλά είδαν και ευλογία από όλο αυτό, και όλοι εμείς να μην αρκεστούμε μόνο στα ανθρώπινα μέτρα μας, αλλά να διακρίνουμε τι σημαίνει «απλά επιβιώνω» και τι σημαίνει ότι «όντως ζω»!
Πάσχα και Ανάσταση-διάβαση και ανόρθωση από κάθε πτώση δηλαδή και αστοχία μας. Ολοι ενωμένοι για το κοινό καλό αλλά και με επίγνωση των ορίων μας, θα είναι το καλύτερο για όλους!
Χριστός Ανέστη-Αληθώς Ανέστη αδελφοί μου!
