Τό Σάββατον, 16ην/29ην Μαρτίου 2025, ἑωρτάσθη μέ μετάθεσιν ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, τῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῆς Σεβαστείας τοῦ Πόντου μαρτυρησάντων, ὧν εἷς ὁ Ἅγιος μάρτυς Θεόφιλος, ἡ Ὀνομαστική ἑορτή τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.
Α´ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ:
Ἀφ´ ἑσπέρας τῆς ἑορτῆς ἀνεγνώσθη ἡ Θ´ Ὥρα εἰς τόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης καί ἐν συνεχείᾳ, συμφώνως πρός τήν τυπικήν διάταξιν καί καθεστωτικήν τοιαύτην, ἐτελέσθη Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως μετά Θυμιάματος καί Ἀρτοκλασίας, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί μετεχόντων ἐν προσευχῇ τῶν Ἀρχιερέων καί ἐν συνιερουργίᾳ τῶν Ἱερομονάχων Ἁγιοταφιτῶν, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου διακόνου π. Εὐσταθίου Τσουμάνη καί μετέχοντος ἐκκλησιάσματος ἐκ μοναζουσῶν, ἐντοπίων καί πολλῶν προσκυνητῶν.
Β’ ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ:
Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου 16ης / 29ης Μαρτίου 2025, ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων, καί τῇ Ὀνομαστικῇ ἑορτῇ τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ἐτελέσθη πανηγυρική Πατριαρχική καί Πολυαρχιερατική θεία Λειτουργία εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, Ἐξάρχου ἐν Κύπρῳ Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Λύδδης κ. Δημητρίου, Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου καί Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Δραγουμᾶνος Ἀρχιμανδρίτης π. Ματθαῖος, τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας Προϊσταμένου τῆς Ρωσικῆς Πνευματικῆς καί Προσκυνηματικῆς Ἀποστολῆς εἰς Ἱεροσόλυμα (MISSIA) Ἀρχιμανδρίτου π. Βασιανοῦ καί τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί ἄλλων Ἱεροδιακόνων καί διακόνων, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως διακόνου π. Εὐσταθίου Τσουμάνη, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Δημητρίου Ἀγγελοσοπούλου καί μελῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Γενικοῦ Προξενείου, τοῦ Ρώσου Πρέσβεως εἰς Ἰσραήλ κ. Ἀνατολίου Βικτόροφ, καί τῶν ἐκλεκτῶν προσκεκλημένων καθηγητοῦ κ. Σπυρίδωνος Τσιτσίγκου, κ. Μαρίας Ζωζωνάκη, τοῦ ὑπευθύνου τῶν Σχολείων τοῦ Πατριαρχείου κ. Ὄντε Καουάς, ἐκπροσώπων ἐκ τῶν ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας τῆς Διασπορᾶς, ἐκλεκτῶν μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας Ἱεροσολύμων, ἐκπροσώπων ἀπό ὅλα τά διαμερίσματα τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου καί συμμετεχόντων πολλῶν προσκυνητῶν ἐκ διαφόρων χωρῶν.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε Δοξολογία. Μετά τήν Δοξολογίαν ἠκολούθησεν ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα.
Ἐνταῦθα ἔλαβε χώραν ἡ προσφώνησις πρός τήν Α.Θ.Μ. πρῶτον τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου ὡς ἕπεται:
«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,
Ἀνερχόμενοι τάς βαθμίδας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἐν τῇ πορείᾳ ἡμῶν πρός τό Ἅγιον Πάσχα, ἡ Ἐκκλησία σήμερον 9ην μηνός Μαρτίου προβάλλει καί παραθέτει ἡμῖν ὡς τράπεζαν πνευματικήν τήν μνήμην τῶν Ἁγίων τεσσαράκοντα Μαρτύρων, τῶν μαρτυρησάντων ἐπί τοῦ διώκτου αὐτοκράτορος Λικινίου τό 320 εἰς τήν λίμνην Σεβαστείας τοῦ Πόντου. Οὗτοι ἐκτεθέντες καθ’ ὅλην τήν διάρκειαν τῆς νυκτός εἰς τόν παγετόν τῆς λίμνης ὡμολόγησαν ἕως τέλους τόν Χριστόν καί ἀπετελειώθησαν τήν πρωΐαν στεφθέντες τόν ἀμάραντον τῆς δόξης στέφανον.
Τήν μνήμην αὐτῶν ἀξιοχρέως ἑορτάζει σήμερον καί ἡ τῶν Ἱεροσολύμων Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἰδιαιτέρως διά τόν λόγον ὅτι ὁ Προκαθήμενος αὐτῆς, ἡ Ὑμετέρα Σεπτή Μακαριότης, σεμνύνεται ἐπί τῷ ὀνόματι ἑνός τῶν ἀκρεμόνων μαρτύρων τούτων, τοῦ ἁγίου Θεοφίλου.
Διά τοῦτο πρωτίστως ἐπί τῇ μνήμῃ τούτου, ἀλλά καί ὅλων τῶν τεσσαράκοντα ἁγίων μαρτύρων, ἐτελέσθη πανηγυρικός Ἑσπερινός εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τῆς τάξεως Παρρησίας καί πανηγυρικόν Πατριαρχικόν Συλλείτουργον τῇ συμμετοχῇ ὅλων τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου ἐγγύθεν καί μακρόθεν καί λοιπῶν Ἁγιοταφιτῶν ἐκ τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἰσραήλ, Ἰορδανίαν καί Παλαιστίνην. Ἐν τῷ Συλλειτούργῳ τούτῳ εὐχαριστία καί δοξολογία προσηνέχθη τῷ Θεῷ καί δέησις ἀνεπέμφθη ὑπέρ ὑγιείας Αὐτῆς, εὐσταθείας καί μακροημερεύσεως.
Τά τελετουργικά ὀφειλόμενα τῷ ἁγίῳ Θεοφίλῳ καί τῇ Ὑμετέρᾳ Μακαριότητι ἐν τῷ Ναῷ πληρώσαντες, εἴμεθα νῦν συνηγμένοι εἰς τό ἱερόν τοῦτο “ὀσπίτιον” τοῦ Πατριαρχείου, ἵνα ἀποδώσωμεν Αὐτῇ τόν δίκαιον ἔπαινον ἐπί πᾶσιν, ἅτινα Αὕτη προσέφερε καί προσφέρει τῇ Ἁγιοταφιτικῇ ἡμῶν Ἀδελφότητι, τῷ Πατριαρχείῳ καί τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ ὅλῃ, ἐν ταῖς προσπαθείαις Αὐτῆς δι’ ἐπανέναρξιν διαλόγου διά τήν ἐπανεύρεσιν τῆς ἐν Χριστῷ ἑνότητος τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὅπερ καί πάλιν ἐτόνισε κατά τήν πρό τινος συμμετοχήν Αὐτῆς εἰς τήν Νεκρώσιμον Ἀκολουθίαν τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας κυροῦ Ἀναστασίου.
Ἐν πρώτοις ὅτι εἰς τόν τομέα τῶν Προσκυνηματικῶν ἡμῶν δικαιωμάτων ἐπετεύχθη λύσις ἀναμενομένη ἀπό ἐτῶν εἰς τό θεοδέγμον Σπήλαιον τῆς Βηθλεέμ, ὅτε ἡ ἑορτή τῶν ἡμετέρων Ἐπιφανείων συμπέσῃ ἡμέρᾳ Κυριακῇ ἤ Δευτέρᾳ μετά τῶν Χριστουγέννων τῶν Ἀρμενίων. Δι’ ἐπιστολῆς τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, συνυπογραφομένης ὑπό τοῦ Κουστωδοῦ τῶν Φραγκισκανῶν π. Φραγκίσκου Παττόν, ἐνεργοποιήθη τό ὑπάρχον ἀρχειακόν ὑλικόν τοῦ κώδικος τῆς Βηθλεέμ καί ἐξεδόθη διαταγή παρά τῆς Παλαιστινιακῆς Ἀρχῆς, τοῦ κ. Ράμζη Χούρη, Προέδρου τῆς Ἀνωτάτης Παλαιστινιακῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς, ὁρίζουσα ὅτι ἡ ἡμετέρα εἰκών τοποθετεῖται ἐπί τοῦ ἀλταρίου ὑπεράνω τοῦ ἀστέρος καί ἐπί τῆς εἰκόνος τῶν Ἀρμενίων διαρκοῦντος τοῦ ἡμετέρου Ἑσπερινοῦ τῶν Ἐπιφανείων. Ἡ ἐντολή αὕτη πρώτη ἀπό τοῦ 1936 ἐπηληθεύθη τῇ παρουσίᾳ τοῦ Γέροντος Δραγουμάνου Ἀρχιμανδρίτου Ματθαίου τήν παραμονήν τῶν ἡμετέρων Θεοφανείων τοῦ ἔτους τούτου διαρκοῦντος τοῦ ἡμετέρου Ἑσπερινοῦ ἄνευ διαταράξεως τοῦ Προσκυνηματικοῦ Καθεστῶτος.
Ὡσαύτως, ἐσυνεχίσθη μετά ἀμειώτου ἐνδιαφέροντος ἡ πρωτοβουλία τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος διά τήν συντήρησιν εἰς Ἑλλάδα παρά τῇ ἐταιρείᾳ Artis τῶν ξυλογλύπτων τοῦ Καθολικοῦ τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, τά ὁποῖα πρόκειται προσεχῶς νά ἀφιχθοῦν καί νά ἐγκατασταθοῦν εἰς τήν θέσιν αὐτῶν διά τήν πληρεστέραν διακόσμησιν τοῦ Καθολικοῦ.
Ὡσαύτως ἐσυνεχίσθη ἡ πρωτοβουλία Αὐτῆς διά τήν συντήρησιν καί διαφύλαξιν τῶν τιμαλφῶν τοῦ Πατριαρχείου εἰς τό προετοιμαζόμενον Μουσεῖον εἰς τήν οἰκίαν τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Διοδώρου, εἰς τήν παλαιάν Γράφουσαν καί εἰς τό ἀνεγερθέν ὑπό τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ὑπεράνω αὐτῆς νέον συμπληρωματικόν κτίριον τοῦ Ἀρχείου. Εἰς τό κτίριον τοῦτο, ὡς εἰς τό παλαιόν, φυλάσσεται πλούσιον καί πολύτιμον Ἀρχειακόν ὑλικόν, ἀπό τῆς περιόδου τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, τακτοποιούμενον ὑπό τοῦ εἰδήμονος ἐκ Κύπρου συντηρητοῦ εἰκόνων καί βιβλίων κ. Σταύρου Ἀνδρέου καί εἰδημόνων ἐκ Ρωσίας. Τό ἔργον τοῦτο προεκάλεσε τό ἐνδιαφέρον καί δι’ οἰκονομικήν συμπαράστασιν τῆς προσφάτως ἐπισκεψαμένης τούς χώρους τούτους Ὑπουργοῦ Πολιτισμοῦ τῆς Ἑλλάδος κ. Λίνας Μενδώνη, ἐπισκεψαμένης ὡσαύτως καί τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἔνθα ἐνετυπωσιάσθη ἐκ τῆς γενομένης ἐργασίας διαφυλάξεως τῶν πολυτίμου ἀξίας παλαιτύπων τῆς Βιβλιοθήκης τῆς περιωνύμου Σχολῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί τοῦ ἐτοιμαζομένου Κέντρου Θεολογικῶν Μελετῶν.
Ἀπό τοῦ χώρου τῆς Μονῆς ταύτης θά λάβῃ χώραν καί ἡ ἔναρξις μετά τήν Ἑορτήν τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τῶν μελλουσῶν νά συμπληρωθοῦν εἰς τήν Αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου ἐκδηλώσεων δι’ εἰσηγήσεων Καθηγητῶν περί τῆς συμπληρώσεως 1700 ἐτῶν ἀπό τῆς συγκλήσεως τῆς Α΄ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί τῆς σημασίας αὐτῆς εἰς τήν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ διατύπωσιν τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως ὡς τῆς Δογματικῆς σπονδυλικῆς στήλης τῆς Ἐκκλησίας.
Μεταξύ τῶν εὐεργετημάτων τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα καί τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον ἀξία μνήμης τυγχάνει ἡ ὑπό τήν αἰγίδα αὐτῆς κινητοποίησις τῶν τοπικῶν χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν διά συνεργασίαν ὑπέρ τῆς στηρίξεως καί συμπαραστάσεως τῶν χριστιανῶν τῆς Ἁγίας Γῆς. Εἰς τό πλαίσιον τοῦτο ἐκδίδεται κοινόν Μήνυμα τῶν Ἐκκλησιῶν πρό ἑκάστης ἑορτῆς Χριστουγέννων ἤ Πάσχα ἤ εἰς περιπτώσεις στηρίξεως τῶν Χριστιανῶν τῆς Ἁγίας Γῆς δι’ ἐνημερώσεως καί κινητοποιήσεως τῶν Διπλωματικῶν ἐκπροσώπων διαφόρων κρατῶν, ἵνα τῇ συνηγορίᾳ αὐτῶν εἰς τάς κρατικάς ὑπηρεσίας ἤ τάς Στρατιωτικάς Ἀρχάς διά τήν χορήγησιν τῶν ἀπαραιτήτων ἀδειῶν προσβάσεως εἰς Ἱερουσαλήμ, πόλιν ἁγίαν καί λίκνον τῆς χριστιανοσύνης.
Σημαντικωτέρα τῶν συναντήσεων τούτων ἦτο ἡ προσφάτως λαβοῦσα χώραν συνάντησις εἰς τό Πατριαρχεῖον μεταξύ τῶν Ἀρχηγῶν τῶν Ἐκκλησιῶν καί Διπλωματικῶν ἐκπροσώπων κρατῶν, μεθ’ ὅ ἐξεδόθη κοινόν Ἀνακοινωθέν τῶν Ἀρχηγῶν τῶν Ἐκκλησιῶν ὑπέρ προστασίας τῶν χριστιανῶν καί ὅλων τῶν κατοίκων τῆς Γάζης ἐκ τῆς γενομένης καταστροφῆς καί δυνατότητος συνεχίσεως τοῦ προσφερομένου ἀνθρωπιστικοῦ ἔργου εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ ἁγίου Πορφυρίου καί εἰς μοναστηριακά καί νοσοκομειακά ἱδρύματα τῶν ἄλλων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν, ὡς τῆς Λατινικῆς καί Ἀγγλικανικῆς.
Ἄξιαι μνείας ὡσαύτως τυγχάνουν αἱ ἐνέργειαι τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος πρός τό Ὑπουργεῖον Ἐσωτερικῶν τοῦ Ἰσραήλ διά τήν χορήγησιν βίζας – ἀδείας διαμονῆς εἰς τούς Ἁγιοταφίτας Πατέρας, τούς ὑπηρετοῦντας εἰς Ἀντιπροσωπείας τοῦ Πατριαρχείου εἰς τό ἐξωτερικόν, βίζας ἀναλόγου πρός τά ἔτη διαμονῆς αὐτῶν εἰς τό Ἰσραήλ καί τήν χορήγησιν βίζας εἰς τούς ἱεροσπουδαστάς τῆς Σχολῆς Σιών. Εἰς τάς προσπαθείας ταύτης ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης συνεπικουρήθη ὑπό τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ ἐνταῦθα Γενικοῦ Ἑλληνικοῦ Προξενείου.
Τά μνημονευθέντα, Μακαριώτατε, τυγχάνουν ὀλίγα μόνον ἐρανίσματα-ἀνάλεκτα ἐκ τοῦ λειμῶνος τῆς πλουσίας Ὑμῶν Ποιμαντικῆς Πατριαρχικῆς δραστηριότητος ἀναφερόμενα διά “τήν κατά Χριστόν καύχησιν” ἡμῶν τῶν Ἁγιοταφιτῶν καί τῶν μελῶν τοῦ εὐσεβοῦς ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου καί τήν ἐνίσχυσιν διά τήν συνέχισιν τῆς Ἀποστολῆς ἡμῶν, Ἀποστολῆς θεόθεν ἀνατεθείσης τῇ Σιωνίτιδι Μητρί τῶν Ἐκκλησιῶν, ἵνα ἐν τῇ κατά Χριστόν ὑπακοῇ πρός τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα καί τήν ἐν Χριστῷ συνεργασίαν μεταξύ ἡμῶν ἁμιλλώμεθα πρός ἐπίτευξιν ἔργων ἀγαθῶν, συντελούντων εἰς ἔπαινον τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου καί δόξαν Θεοῦ.
Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ ὑψῶ τό ποτήριον ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ὅλης εὐχόμενος Αὐτῇ ἔτη ὅσα πλεῖστα ἐν ὑγιείᾳ ἀκραιφνεῖ, Πατριαρχικῇ διοικήσει εὐσταθεῖ, κατευθυνομένῃ ἐκ τοῦ ἄνωθεν φωτισμοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πρός οἰκοδομήν τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας, ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Γένοιτο».
Tοῦ Γενικοῦ Προξένου ὡς ἕπεται:
«Μακαριώτατε,
Έχω την ιδιαίτερη τιμή και χαρά να Σας υποβάλω επί τοις υμετέροις Ονομαστηρίοις τα εγκάρδια συγχαρητήρια και τις θερμότατες ευχές της Ελληνικής Δημοκρατίας και εμού προσωπικώς υπέρ υγείας, μακροημερεύσεως και επιτυχίας στην υψηλή αποστολή Σας. Εορτάζοντες την σημερινή ημέρα υπό συνθήκες δύσκολες για την Αγία Γη και την ευρύτερη περιοχή της, εκφράζουμε επίσης την εκτίμηση και την ειλικρινή ευγνωμοσύνη μας για τον διαρκή και ακούραστο αγώνα Σας υπέρ της ειρηνεύσεως, της συνεννοήσεως και της μετριοπαθείας, ο οποίος αποτελεί φωτεινό οδηγό σε σκοτεινές περιστάσεις.
Παρακαλώ δεχθείτε επιπλέον τις δικές μου ευχαριστίες για την πάντοτε γενναιόδωρη υποδοχή και φιλοξενία Σας, τη συμβουλή Σας και την συνεργασία μας επί κοινή ωφελεία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και της Ελληνικής Δημοκρατίας, για την οποία η διαφύλαξη των δικαίων της Σιωνίτιδος Εκκλησίας και της χριστιανικής παρουσίας και κληρονομιάς στους Αγίους Τόπους αποτελεί προτεραιότητα ιστορικών διαστάσεων.
Στεκόμαστε ενώπιον σοβαρότατων προκλήσεων και δραματικών εξελίξεων, καθώς το τέλος της πολεμικής σύγκρουσης δεν διαφαίνεται και η ανθρωπιστική κρίση επιδεινώνεται. Οι επιπτώσεις τους πλήττουν και τις ευάλωτες χριστιανικές κοινότητες της Μέσης Ανατολής. Η Ελλάδα αναγνωρίζει με βαθύτατο σεβασμό το υψηλό ποιμαντικό έργο Σας και τις άοκνες προσπάθειές σας επ’ ωφελεία του διαχρονικώς δοκιμαζομένου ποίμνίου Σας, αλλά και άλλων συνανθρώπων μας. Ιδίως αναγνωρίζεται η αμείωτη μέριμνά Σας για την χριστιανική κοινότητα της Γάζας και τη Μονή του Αγίου Πορφυρίου, για την προστασία και στήριξη της οποίας θα συνεχίσουμε και εμείς να ενεργούμε και να συνδράμουμε.
Ιδιαίτερο σεβασμό εμπνέει το επίμοχθο έργο του Ιεροσολυμιτικού Πατριαρχικού Θρόνου για την προαγωγή της ομόνοιας και της συνεργασίας μεταξύ των Χριστιανικών Εκκλησιών, αλλά και υπέρ της ειρηνικής συνυπάρξεως των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών, ενάντια στη μισαλλοδοξία και τον φανατισμό. Η Ελλάδα αναγνωρίζει πλήρως την κρισιμότητα του έργου αυτού και θα συνεχίσει να προσφέρει τη συνδρομή της και να συνεγείρει εταίρους της προς αυτή την κατεύθυνση.
Με την ευκαιρία της σημερινής εορτής, επιτρέψτε μου επίσης να εκφράσω το θαυμασμό και την εκτίμησή μου, Μακαριώτατε, για το ουσιαστικότατο ανακαινιστικό έργο που έχετε επιτελέσει και περαιτέρω προωθείτε, παρά τις αυξημένες δυσκολίες και αντιξοότητες.
Για την Ελλάδα, η διαφύλαξη των δικαίων και της κληρονομίας του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, η ενίσχυση του κύρους και της ακτινοβολίας του και η προστασία των ιερών προσκυνημάτων στους Αγίους Τόπους παραμένουν υψηλές προτεραιότητες. Η δέσμευσή της Ελληνικής Κυβέρνησης προς τούτο, καθώς και η εμπιστοσύνη με την οποία περιβάλλει το έργο Σας, καταδεικνύονται από την σειρά των προσφάτων επισκέψεων της κας Υπουργού Πολιτισμού, του κ. Υπουργού Εξωτερικών και της κας Υφυπουργού Εξωτερικών, κατά τις οποίες διεξήχθησαν λεπτομερείς και, φρονώ, παραγωγικότατες συνομιλίες για την εν προκειμένω περαιτέρω αναβάθμιση και οργάνωση της συνεργασίας μας και την έμπρακτη συνδρομή της Ελληνικής Δημοκρατίας προς το Πατριαρχείο, για τις οποίες παρακαλώ δεχθείτε την βαθύτατη εκτίμησή μας. Η πρόοδος που επιτελείται, χάρη στις επίμοχθες προσπάθειές Σας, για τον εξωραϊσμό του Καθολικού του Ναού της Αναστάσεως, για τη συντήρηση των χειρογράφων και κειμηλίων του Πατριαρχείου, για την δημιουργία κέντρου ανωτέρων σπουδών στη Μονή του Τιμίου Σταυρού και σε άλλα πεδία, θα εξακολουθήσει να έχει την πλήρη στήριξη της Ελλάδας.
Μαζί με τους συνεργάτες μου στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδος στα Ιεροσόλυμα, σας ευχόμαστε, Μακαριώτατε, έτη πολλά και ευλογημένα.
Ιεροσόλυμα, 29 Μαρτίου 2025».
καί ἄλλων ὡς ἐμφαίνεται εἰς τήν εὐχαριστήριον ἀντιφώνησιν τοῦ Μακαριωτάτου, ὡς ἕπεται:
«Ἀγαλιάσθωσαν καί εὐφρανθήτωσαν ἐπί σοί πάντες οἱ ζητοῦντες σε, ὁ Θεός, καί λεγέτωσαν διαπαντός· μεγαλυνθήτω ὁ Κύριος, οἱ ἀγαπῶντες τό σωτήριόν σου», (Ψλμ. 69,5), ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός.
Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος κ. Δημήτριε Ἀγγελοσόπουλε,
Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί Προσκυνηταί.
Ὡς φῶς ἔλαμψεν σήμερον ἐν τῷ κατοικητηρίῳ τοῦ Θεοῦ, τῇ πόλει τῇ ἁγίᾳ αὐτοῦ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἐτήσιος μνήμη τῆς ἐνθέου χορείας τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων καί τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου.
Οἱ ἅγιοι οὗτοι μάρτυρες, «κατηρτισμένοι ὄντες ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καί ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ» (Α΄ Κορ. 1,10), ἠγάπων καί ἐζήτουν «τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ», τοὐτέστιν τόν Κύριον καί Σωτῆρα Χριστόν, ᾄδοντες καί λέγοντες, «μεγαλυνθήτω ὁ Κύριος» (Ψλμ. 69,5). Διό καί ὁ Μέγας Βασίλειος ἐγκωμιάζων τόν ὑπέρ τοῦ φωτός τοῦ Χριστοῦ μαρτυρικόν θάνατον αὐτῶν λέγει: «Ἡμῖν δέ οὐκ ἕνα πρόκειται θαυμάζειν, οὐδέ δύο μόνους … ἀλλά τεσσαράκοντα ἄνδρας, ὡς μίαν ψυχήν ἐν διῃρημένοις σώμασιν ἔχοντες ἐν μιᾷ συμπνοίᾳ καί ὁμονοίᾳ τῆς πίστεως, μίαν καί τήν πρός τά δεινά καρτερίαν καί τήν ὑπέρ τῆς ἀληθείας ἔνστασιν ἐπεδείξαντο».
Οἱ ἀθλοφόροι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες ἐγένοντο μιμηταί τοῦ Πρωτομάρτυρος Στεφάνου, ἀκολουθοῦντες τόν πιστόν καί ἀψευδῆ Μάρτυρα (πρβλ. Ἀπ. 3,14) τόν Χριστόν, τοῦ Ὁποίου τό σταυρικόν μαρτύριον ἐθεμελίωσε τήν Ἐκκλησίαν: «κἀγώ ἐάν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς πάντας ἑλκύσω πρός ἑμαυτόν», (Ἰω. 12,32) ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης. Ἡ Ἐκκλησία, οὖσα τό «Σῶμα τοῦ Χριστοῦ», «τά δέ σώματα τῶν Χριστιανῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν» (πρβλ. Α΄ Κορ. 6,15), καλεῖται νά προσφέρῃ εἰς τόν Θεόν τήν μαρτυρίαν τοῦ αἵματος διά τήν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων. Ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός προλέγει εἰς τούς τρεῖς ἐπιστηθίους Αὐτοῦ μαθητάς ὅτι θά τόν ἀκολουθήσουν εἰς τό μαρτυρικόν Πάθος Αὐτοῦ (πρβλ. Μρκ. 10,39), καί εἰς ὅλους ἀποκαλύπτει, ὅτι «ἐάν μή ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσών εἰς τήν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτός μόνος μένει· ἐάν δέ ἀποθάνῃ, πολύν καρπόν φέρει», (Ἰω. 12,24).
Τόν πολύν τοῦτον καρπόν προσέφερον εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ οἱ μακάριοι τεσσαράκοντα διά τοῦ αἵματος τοῦ μαρτυρίου αὐτῶν, διατρανοῦντες οὕτω τό μυστήριον τῆς Εὐσεβείας, τοὐτέστιν τῆς θείας Οἰκονομίας, ὡς κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος λέγων: «Καί πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3,12). Καί τοῦτο διότι, κατά τόν Κυριακόν λόγον, «Τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήσῃ τόν κόσμον ὅλον, καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ;» (Μρκ. 8,36).
Ἑρμηνεύων τόν λόγον τοῦτον ὁ πολύς Ὠριγένης λέγει: «Ἡ γάρ κατ’ εἰκόνα Θεοῦ δεδημιουργημένη (ψυχή) τιμιωτέρα ἐστί πάντων σωμάτων. Εἷς μόνος δεδύνηται δοῦναι ἀντάλλαγμα τῆς ἀπολλυμένης πρότερον ψυχῆς ἡμῶν, ὁ ὠνησάμενος (ὁ ἐξαγοράσας) ἡμᾶς τῷ ἑαυτοῦ τιμίῳ αἵματι». Παρομοίως διδάσκει καί ὁ Κλήμης Ρώμης λέγων: «Διά τοῦ αἵματος τοῦ Κυρίου λύτρωσις ἔσται πᾶσιν τοῖς πιστεύουσιν καί ἐλπίζουσιν ἐπί τόν Θεόν».
Τήν λύτρωσιν ταύτην ἐπέτυχον οἱ θεόλεκτοι μάρτυρες «ἀναζωπυρωθέντες ἐν τῷ αἵματι τοῦ Θεοῦ», κατά τήν ἔκφρασιν τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου, «ὅτι καί Χριστός ἅπαξ περί ἁμαρτιῶν ἔπαθε, δίκαιος ὑπέρ ἀδίκων, ἵνα ἡμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ, θανατωθείς μέν σαρκί, ζωοποιηθείς δέ πνεύματι» (Α΄ Πτρ. 3,18) κατά τόν Ἀπόστολον Πέτρον.
Σχολιάζων τόν Πέτρειον τοῦτον λόγον ὁ Οἰκουμένιος, ἐπισημαίνει τήν βαθυτέραν ἔννοιαν τοῦ μαρτυρίου διά τήν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων λέγων: «Δεικνύς δέ [ὁ θεσπέσιος Πέτρος] καί τό τοῦ παθόντος δραστήριόν τε καί δυνατόν ἐπιφέρει τό ἅπαξ. Τοιαύτη γάρ, φησίν, ὑπῆρξεν ἡ τοῦ παθόντος (Χριστοῦ) δύναμις ὑπέρ τῶν ἀνθρώπων, ὥστε, εἰ καί πολλά τά ἁμαρτήματα τούτων κατελαμβάνετο, ἕν μόνον ἀρκέσαι πάθος τοῦ Κυρίου πᾶσαν ἀπαμβλύναντα τήν δύναμιν τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων».
Αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἀπάμβλυνσιν (ἐξασθένησιν) τῆς δυνάμεως τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων προβάλλει ὑποδειγματικῶς ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία διά τῆς ἑορτίου μνήμης τῶν πανευφήμων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, τοῦ ὑμνῳδοῦ αὐτῆς ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ ἀναμέλποντος τά ρήματα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου: «Φέροντες τά παρόντα γενναίως, χαίροντες τοῖς ἐλπιζομένοις, πρός ἀλλήλους ἔλεγον οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες· μή γάρ ἱμάτιον ἀποδυόμεθα· ἀλλά τόν παλαιόν ἄνθρωπον ἀποτιθέμεθα. Δριμύς ὁ χειμών, ἀλλά γλυκύς ὁ παράδεισος· ἀλγεινή ἡ πῆξις, ἀλλ’ ἡδεῖα ἡ ἀπόλαυσις. Μή οὖν ἐκκλίνωμεν, ὦ συστρατιῶται· μικρόν ὑπομείνωμεν, ἵνα τούς στεφάνους τῆς νίκης ἀναδησώμεθα, παρά Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος τῶν ψυχῶν ἡμῶν».
Ἰδιαίτερον χαρακτηριστικόν τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων εἶναι ὅτι ἀφ’ ἑνός μέν, οὗτοι ἔλαβον τήν «Χριστώνυμον κλῆσιν», ἀφ’ ἑτέρου δέ, ἀνεδείχθησαν «πρέσβεις τῆς Ἐκκλησίας». Καί τοῦτο, διότι «οὐκ εἰσί λαλιαί οὐδέ λόγοι ὧν οὐχί ἀκούονται αἱ φωναί αὐτῶν· εἰς πᾶσαν τήν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν καί εἰς τά πέρατα τῆς οἱκουμένης τά ρήματα αὐτῶν» (Ψλμ. 18,4-5), ὡς λέγει ὁ ψαλμῳδός. Κατά δέ τόν Μέγαν Βασίλειον, οἱ ἅγιοι Μάρτυρες, «ἐλευθέρᾳ τῇ φωνῇ, εὐθαρσῶς καί ἀνδρείως, οὐδέν ὑποπτήξαντες τῶν ὁρωμένων, οὐδέ καταπλαγέντες τά ἀπειλούμενα, Χριστιανούς ἑαυτούς ἀνεκήρυξαν».
Ἡ «ἐλευθέρᾳ τῇ φωνῇ» ἀνακήρυξις τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων καί τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου, ὅτι εἶναι Χριστιανοί, ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν, διότι τοῦτο ἀφορᾷ εἰς τό θεόπνευστον ἁγιογραφικόν φρόνημα τῶν μεγάλων τῆς Ἐκκλησίας Θεοφόρων Πατέρων καί Διδασκάλων, στηριζόμενον εἰς τό κήρυγμα τοῦ θείου Παύλου λέγοντος: «Ὑμεῖς γάρ ἐπ’ ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε, ἀδελφοί», τοὐτέστιν Χριστιανοί (πρβλ. Γαλ. 5,13). Διό καί παραγγέλλει, ὁ θεηγόρος Παῦλος, «τῇ ἐλευθερίᾳ οὖν, ᾗ Χριστός ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε, καί μή πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε» (Γαλ. 5,1).
Ἡ πάντιμος αὕτη ἑορτή τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων καί ἐξόχως τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου, οὗτινος τήν σεπτήν ἐπωνυμίαν φέρει καί ἡ Ἡμετέρα Ταπεινότης, ἀποτελεῖ, κατά τόν Μέγαν Ἀθανάσιον, «τύπον τῆς ἄνω χαρᾶς», δηλονότι τῆς ἐπουρανίου τῶν Ἀγγέλων. Καί τοῦτο διότι οἱ τόν Χριστόν ἀγαπήσαντες καί σύναιμοι γενόμενοι τοῦ σταυρικοῦ Αὐτοῦ αἵματος «μεταβεβήκασιν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν», (πρβλ. Α΄ Ἰω. 3,14), ἡ δέ ζωή ἦν ὁ Χριστός λέγων: «Ἐγώ εἱμι ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή», (Ἰω. 11,25). Εἰς τοῦτον τόν τῆς πίστεως ἀναστάντα, δηλονότι ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν Χριστόν ἀφεώρων οἱ ἀθλοφόροι Μάρτυρες μιμούμενοι τό μαρτύριον Αὐτοῦ. Ἀκούσωμεν ἐν προκειμένῳ τοῦ μάρτυρος τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, Πολυκάρπου Ἐπισκόπου Σμύρνης, λέγοντος: «Κύριε ὁ Θεός … ὁ τοῦ εὐλογητοῦ παιδός σου Ἰησοῦ Χριστοῦ Πατήρ … εὐλογῶ σε, ὅτι ἠξίωσάς με τῆς ἡμέρας καί ὥρας ταύτης, τοῦ λαβεῖν μέρος ἐν ἀριθμῷ τῶν μαρτύρων ἐν τῷ ποτηρίῳ τοῦ Χριστοῦ σου εἰς ἀνάστασιν ζωῆς αἰωνίου ψυχῆς τε καί σώματος ἐν ἀφθαρσίᾳ Πνεύματος ἁγίου».
Ἡ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει τιμῶσα τήν σεπτήν μνήμην τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, ἐπετέλεσε ἐν αὐτῷ τῷ τόπῳ τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ αἵματος, τοὐτέστιν τῷ τόπῳ τοῦ Σταυρικοῦ Μαρτυρίου καί τῆς τριημέρου Ταφῆς καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τήν μυστικήν εὐλογίαν, τήν θείαν δηλονότι Εὐχαριστιακήν καί ἀναίμακτον Θυσίαν· τῆς Ἡμῶν Μετριότητος προεξαρχούσης καί περιστοιχουμένης ὑπό τῆς χορείας τῶν τιμίων μελῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, Ἀρχιερέων, Ἱερέων καί Ἱεροδιακόνων, συμπροσευχομένων Ἡμῖν εὐλαβῶν προσκυνητῶν καί Χριστιανῶν ἐκ τοῦ δοκιμαζομένου εὐσεβοῦς ἡμῶν ποιμνίου.
Προσέτι δέ, ἀνεπέμψαμεν εὐχαριστήριον Δοξολογίαν τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ ἐπί τοῖς, τῇ ἐπωνύμῳ τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θεοφίλου, ἀγομένοις σεπτοῖς Ἡμῶν Ὀνομαστηρίοις· καί «εὐλογήσαμεν -κατά τόν ἅγιον μάρτυρα Πολύκαρπον Σμύρνης- τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τόν σωτῆρα τῶν ψυχῶν ἡμῶν καί κυβερνήτην τῶν σωμάτων ἡμῶν καί ποιμένα τῆς κατά τήν Οἰκουμένην Καθολικῆς Ἐκκλησίας».
Ὑπέρ τῆς κατά τήν Οἰκουμένην Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ποιούμεθα ἔκκλησιν πρός τούς ἐν Χριστῷ ἀγαπητούς Προκαθημένους καί ἀδελφούς τῶν κατά τόπων Ἐκκλησιῶν, ἵνα συνεργασθῶμεν διά τήν θεραπείαν τῆς διασαλευθείσης κοινωνίας καί ἑνότητος τῶν Ἐκκλησιῶν κατά τήν προτροπήν τοῦ σοφοῦ Παύλου, «σπουδάζοντες τηρεῖν τήν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης» (Ἐφ. 4,3), ἀλλά καί κατά τό ἔνθεον παράδειγμα τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, τό ὁποῖον προβάλλει ὁ Μέγας τῆς Ἐκκλησίας Πατήρ Βασίλειος λέγων: «Γένος δέ, τό μέν ἀνθρώπινον, ἄλλο ἄλλου, τό δέ πνευματικόν, ἕν ἁπάντων. Κοινός γάρ αὐτῶν πατήρ ὁ Θεός, καί ἀδελφοί πάντες, οὐκ ἀπό ἑνός καί μιᾶς γεννηθέντες, ἀλλ’ ἐκ τῆς υἱοθεσίας τοῦ Πνεύματος εἰς τήν διά τῆς ἀγάπης ὁμόνοιαν ἀλλήλοις συναρμοσθέντες».
Κατά δέ τόν ἅγιον Ἰάκωβον τόν Ἀδελφόθεον καί πρῶτον Ἱεράρχην τῶν Ἱεροσολύμων, οὗτινος ἐλέῳ Θεοῦ, κατεστάθημεν διάδοχος τοῦ Ἀποστολικοῦ αὐτοῦ Θρόνου, «ὅπου γάρ ζῆλος καί ἐριθεία, ἐκεῖ ἀκαταστασία καί πᾶν φαῦλον πρᾶγμα. Ἡ δέ ἄνωθεν σοφία πρῶτον μέν ἁγνή ἐστιν, ἔπειτα εἱρηνική, ἐπιεικής, εὐπειθής, μεστή ἐλέους καί καρπῶν ἀγαθῶν, ἀδιάκριτος καί ἀνυπόκριτος», (Ἰακ. 3,16-17).
Ταύτην τήν τοῦ Κυρίου εἰρηνικήν, ἀδιάκριτον καί ἀνυπόκριτον σοφίαν ζητήσωμεν καί διώξωμεν, ἰδιαιτέρως ἐν τῷ μεσασμῷ τῆς ἐγκρατείας, τῆς ἁγίας δηλονότι νηστείας τῆς εὐλογημένης καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἵνα ταῖς πρεσβείαις τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας σύν ταῖς ἱκεσίαις τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων καί τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου καί τῇ δυνάμει τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἀξιωθῶμεν καταντῆσαι ἐν μετανοίᾳ καί εἰρήνῃ εἰς τήν λαμπροφόρον Ἀνάστασιν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Ἐπί δέ τούτοις, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας τούς συμπροσευχηθέντας Ἡμῖν καί τούς τιμήσαντας τήν ἑόρτιον ταύτην μνήμην καί φαιδράν πανήγυριν τῶν ἁγίων ἀθλοφόρων Μαρτύρων καί τοῦ συνάθλου αὐτῶν Θεοφίλου, δύναμιν τήν ἐξ ὕψους, τήν δωρεάν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τήν χάριν τοῦ Παναγίου Τάφου, ἐκφράζοντες θερμάς εὐχαριστίας καί πρός τούς προσφωνήσαντας Ἡμᾶς, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, τόν ἄρτι ἀναρρώσαντα καί ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν σεβαστῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τόν Ἐκλαμπρότατον Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος κ. Δημήτριον Ἀγγελοσόπουλον, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Βασσιανόν, ἀντιπρόσωπον τῆς ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου, τόν Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Θεόφιλον, ἀντιπρόσωπον τῆς ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ, τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου ἡμῶν εἰς Ναζαρέτ, τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Διοκαισαρείας κ. Βενέδικτον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου ἡμῶν εἰς Βηθλεέμ, τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἰόππης κ. Δαμασκηνόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου ἡμῶν εἰς Ἰόππην, τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος Beersheba καί τοῦ Ρωσοφώνου ἡμῶν ποιμνίου, τόν Καθηγητήν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Σπυρίδωνα Τσιτσίγκον, τόν Διευθυντήν τῶν Ἀραβοφώνων Σχολῶν τοῦ Πατριαρχείου ἰατρόν κ. Ὄντε Καουάς, τόν Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ραφαήλ, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ἐν Ἰορδανίᾳ εὐσεβοῦς ἡμῶν Ποιμνίου, τόν Αἰδεσιμώτατον π. Φάραχ Μπαντούρ, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἰγνάτιον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος τῆς Μπετζάλλας, τόν π. Σταῦρον Ἀράνκη ὁμιλήσαντα ἐκ μέρους τῆς Κοινότητος Μπιρζέτ καί ἅπαντας τούς μετασχόντας εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦτον.
Εἰς ὑγιείαν πάντων ὑμῶν!»
Τήν μεσημβρίαν ἠκολούθησε ἑόρτιος νηστήσιμος μοναστηριακή Τράπεζα.
