Τήν Τετάρτην, 20ήν Μαρτίου/2αν Ἀπριλίου 2025, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Σερβίας κ.κ. Πορφύριος συνελειτούργησε μετά τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν εἰς τήν Λειτουργίαν τῶν Προηγιασμένων Δώρων, συλλειτουργούντων δέ Αὐτοῖς τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ βοηθοῦ Ἐπισκόπου τῆς Τόπλικα κ. Petar, τοῦ παρεπιδημοῦντος Μητροπολίτου Ταμασοῦ κ. Ἡσαΐου καί Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, Ἱερομονάχων καί Ἱερέων τῆς συνοδείας τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Σερβίας, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Βασιανοῦ, Προϊσταμένου τῆς Ρωσικῆς Πνευματικῆς Ἀποστολῆς εἰς Ἱεροσόλυμα (MISSIA), τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί ἄλλων διακόνων, συμπροσευχομένου τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τῇ συμμετοχῇ μοναζουσῶν, ἐντοπίων πιστῶν καί εὐλαβῶν προσκυνητῶν.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ Θεόφιλος ἐνώπιον τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου ἀπένειμε εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Σερβίας κ.κ. Πορφύριον τήν τιμητικήν διάκρισιν τοῦ «Μεγαλοσταύρου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου» καί προσεφώνησεν Αὐτόν ὡς ἕπεται:
«Ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων εἰρήνην, τῶν εὐαγγελιζομένων τά ἀγαθά», ὡς λέγει ὁ θεῖος Παῦλος, ἐπικαλούμενος τόν Προφήτην Ἡσαΐαν.
Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Πεκίου, Μητροπολῖτα Βελιγραδίου καί Καρλοβικίου καί Πατριάρχα Σερβίας κ. Πορφύριε,
Ἡ ἐν Χριστῷ ἀδελφική προσκυνηματική ἐπίσκεψις Ὑμῶν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους τῆς Μητροπόλεως τῶν Ἐκκλησιῶν καί τοῦ κατοικητηρίου τοῦ Θεοῦ ἐφαίδρυνε τάς καρδίας τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Γεραρᾶς Ἀδελφότητος, ἀλλά καί τοῦ δοκιμαζομένου ὑπό τῶν πολεμικῶν κρίσεων εὐσεβοῦς Ρωμαιορθοδόξου ἡμῶν ποιμνίου.
Ἡ Ὑμετέρα πολυδιάστατος προσωπικότης καί δρᾶσις εἶναι παγκοίνως γνωσταί οὐχί μόνον εἰς τόν χῶρον τῶν Βαλκανίων, ἀλλά καί ἀνά τήν Οἰκουμενικήν Ὀρθοδοξίαν. Ἡ θύραθεν παιδεία Σας, ἡ πολυγλωσσία καί ἰδιαιτέρως αἱ ἑλληνικαί θεολογικῶς ἀκαδημαϊκαί σπουδαί Σας, αἱ ὁποῖαι κατά τόν ἀείμνηστον Πατέρα Γεώργιον Φλωρόφσκυ, αὗται καί μόνον δύνανται νά αποδώσωσιν Ὀρθοδόξως τήν ἀκρίβειαν τῶν Χριστιανικῶν δογμάτων, τό φιλομόναχον τοῦ χαρακτῆρος Σας, ἡ ποιμαντική Σας μέριμνα, ἀναχωροῦσα ἀπό τήν στρατιωτικήν ἐπισκοπείαν μέχρι τήν πνευματικήν, κοινωνικήν καί ἐθνικήν τοιαύτην, ἀλλά καί τό ἀκραιφνές Πατερικόν ὑμῶν Ὀρθόδοξον φρόνημα, μαρτυροῦν τόν ἄξιον καί πεφωτισμένον Ἐκκλησιαστικόν ἡγέτην, πλήρη Πνεύματος Ἁγίου καί σοφίας, τόν ὁποῖον σήμερον ἔχομεν μεθ’ ὑμῶν ἐν τῷ τόπω τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθά καί τοῦ Ζωοδόχου μνήματος τῆς τριημέρου ταφῆς καί Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Καθώς γέγραπται «Ἰησοῦν ζητεῖτε τόν Ναζαρηνόν τόν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὔκ ἐστιν ᾧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν», (Μάρκ. 19,6).
Ἀγαπητέ Ἅγιε Προκαθήμενε τῆς Ἁγιωτάτης Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας,
Ἡ Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης καί Ἡμεῖς προσωπικῶς, ἐκφράζοντες τόν σύνδεσμον τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης καί «τήν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης», (Πρβλ. Ἐφ. 1,3), ἀλλά καί τόν σεβασμόν καί τήν ἐκτίμησιν πρός τό πρόσωπον Σας, ἐπιτρέψατε Ἡμῖν, ὅπως ἀπονείμωμεν τῇ Ὑμετέρᾳ Μακαριότητι τά διάσημα τοῦ Μεγαλοσταύρου τοῦ Τάγματος τῶν Σπουδαίων, τῆς Ἁγιοταφιτικῆς δηλονότι Ἀδελφότητος.
Καί τοῦτο, ἵνα ὁ Ἀναστάς Χριστός, ὁ Θεός ἡμῶν, χαρίζηται Ὑμῖν καί τῷ εὐσεβεῖ λαῷ τῆς Σερβίας δύναμιν ἐξ ὕψους καί πᾶν θεῖον δώρημα διά τήν συνέχειαν τῆς ὑψηλῆς ἀποστολῆς Σας ὑπέρ τῆς διακονίας τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας καί πρός δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἀμήν. Ἄξιος».
Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Σερβίας ἀντεφώνησε τῷ Μακαριωτάτῳ Πατριάρχῃ Ἱεροσολύμων, λέγων περίπου τά κάτωθι:
«Ὁ Χριστός ἐσταυρώθη διά τήν σωτηρίαν πάντων τῶν ἀνθρώπων ἑκάστου δόγματος, χρώματος καί θρησκείας. Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων ἀποτελεῖ κέντρον καί πηγήν καί πατρίδα ὅλων τῶν Χριστιανῶν καί ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἀνά τήν ἱστορίαν, διότι εἶναι ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν. Ἐδῶ ἱδρύθη ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία δέν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου, ἀλλά εἶναι παροῦσα καί ζῶσα ἐντός ἡμῶν, διά μέσου τῆς θείας Εὐχαριστίας, διά τῆς Ὁποίας γινόμεθα σύσσωμοι καί σύναιμοι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἀναμεταξύ μας ἐν Χριστῷ ἀδελφοί. Τό παράσημον τοῦτο εἶναι ἔκφρασις τῆς ἀγάπης Ὑμῶν πρός τό πρόσωπον Ἡμῶν καί πρός τόν Σερβικόν λαόν καί τήν Ἐκκλησίαν τῆς Σερβίας, τό ὁποῖον δέν θά τό λάβω μόνον ὡς ἀνάμνησιν τοῦ Ἱεροῦ Συλλειτούργου τούτου, ἀλλά καί ὡς φυλακτήριον καί εὐλογίαν δι’ Ἡμῶν καί διά τήν Ἐκκλησίαν τῆς Σερβίας…».
Μετά δέ ταῦτα, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Σερβίας κ.κ. Πορφύριος ἐσυνέχισε τήν προσκυνηματικήν αὐτοῦ θεωρίαν, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί ἐπεσκέφθη μεταξύ ἄλλων τό ἐν Γεσθημανῇ Θεομητορικόν Μνῆμα.
