Στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου – Αγίου Γεωργίου Νέων Παλατίων Ωρωπού ιερούργησε σήμερα, 13 Απριλίου 2025, Κυριακή των Βαΐων, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού και Μαραθώνος κ. Κύριλλος, συμπαραστατούμενος υπό του Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως, Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Κωνσταντίνου Χαραλαμποπούλου, του Πανοσ. Αρχιμ. π. Τιμοθέου Κατάρα, Αρχιερατικού Επιτρόπου Αμαρουσίου, του Αιδεσ. Πρωτ. π. Νικολάου Ζερβογιάννη, εφημερίου του ως άνω Ιερού Ναού, και του διακόνου του π. Νεκταρίου Χονδρογιάννη.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος μεταξύ των άλλων ανέφερε: <<Τα πλήθη της Ιερουσαλήμ τρέχουν να υποδεχθούν τον Χριστό καθώς εισόδευε στην πόλη, μετά το θαύμα της εγέρσεως εκ των νεκρών του Λαζάρου με ουρανομήκεις ζητωκραυγές “Ωσαννά! Ωσαννά! Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου!” Ο Ιησούς γνωρίζει πόσο θολές είναι οι πηγές του ενθουσιασμού του όχλου, πόσο επιφανειακά τα αισθήματά του. Τα γεγονότα που ακολούθησαν υπογράμμισαν με αφάνταστη τραγικότητα την αλλοπρόσαλλη και εγωπαθή ψυχολογία των μελών. Όταν είδαν ότι τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα περίμεναν, να ηγηθεί δηλαδή της επαναστάσεως κατά των Ρωμαίων ο ενθουσιασμός μετεβλήθηκε σε αποκαρδίωση και περιφρόνηση.Τον περιφρόνησαν, τον εγκατέλειψαν, άλλοι δεν δίστασαν να σμίξουν τις φωνές τους με τους φανατικούς εχθρούς μπροστά στον Πιλάτο:<<Άρον, Άρον σταύρωσον αυτόν!>> Αυτή η ψυχολογία των μεταπτώσεων δεν υπήρξε αποκλειστικότητα των Εβραίων. Χαρακτηρίζει πολλούς λαούς και άτομα ακόμη και σήμερα. Τραγικές μεταπτώσεις ταλαιπωρούν την ψυχή μας και σήμερα, σε πολλές φάσεις της προσωπικής μας θρησκευτικής ζωής. Όταν αυτή την εβδομάδα προσκυνούμε τον Σταυρό και τα Πάθη Του, και τις άλλες εβδομάδες του χρόνου γεμίζουμε την ψυχή μας με πάθη και κακίες δεν παρουσιάζουμε ανάλογη εικόνα μεταπτώσεων; Όταν σήμερα υψώνουμε ικετευτικά βλέμματα στο Νυμφίο και γεμίζουν τα μάτια μας δάκρυα και αργότερα όταν περάσει το συναίσθημα εκτοξεύουμε βλέμματα γεμάτα οργή και μίσος εναντίον των συνανθρώπων μας δεν κάνουμε κάτι παρόμοιο με τις μάζες των Ιουδαίων; Όταν από τη μια μεριά το χέρι μας κρατά πανηγυρικά σήμερα τα βάγια ή μεθαύριο την λαμπάδα της Αναστάσεως και μετά συκοφαντούμε τον άλλο, μουντζουρώνουμε την υπόληψή του, τον αδικούμε, δεν μιμούμαστε ουσιαστικά την άθλια στάση του Εβραϊκού λαού; Ή μήπως νομίζετε, αδελφοί, ότι περισσότερο στοίχισαν στον Κύριο η οχλοβοή του μίσους, που τον τύλιξε μπροστά στο πραιτώριο, από την φοβερή βοή των παθών, που ζητούν την θανάτωσή Του στον χώρο της καρδιάς μας;
Παρόμοιες εγωϊστικές αντιλήψεις και επιθυμίες, όπως των μαζών της Ιερουσαλήμ, δεν έπαψαν να κρύβονται μέσα στο πέρασμα των αιώνων και από εξής σήμερα που θεωρούμαστε ευσεβείς χριστιανοί, τον βλέπουμε ωφελιμιστικά τον Χριστό. Νομίζουμε, ότι η ευσέβειά μας όπως την έχουμε δημιουργήσει στο μυαλό μας θα μας εξασφαλίσει επιτυχία στη δουλειά, υγεία, υλικά αγαθά. Μία αντίληψη καθαρά εμπορικής συναλλαγής.” Σου δίνω για να μου δώσεις”. Αρέσει ο λόγος του Χριστού, όταν μιλά για ενίσχυση στις θλίψεις, για ειρήνη στον κόσμο, για ελπίδα. Δημιουργεί όμως αντιδράσεις στην ψυχή μας και δεν μας αρέσει, όταν ο ίδιος λόγος του Χριστού απαιτεί παράλληλη τιμιότητα, δικαιοσύνη, ισότητα, ανεξικαμία.
Και κατέληξε: <<Μήπως είμαστε πολύ αυστηροί στην ανθρώπινη φύση; Μπορεί ο άνθρωπος να είναι πάντα σταθερός χωρίς κυματισμούς και αυξομοιώσεις στην αφοσίωσή του στον Χριστό. Ακόμη κι αυτοί που πιστά τον ακολούθησαν, οι Απόστολοί Του, παρουσίασαν πτώσεις.
Η Μεγάλη Εβδομάδα θα μας θυμίσει πολλές αδύνατες στιγμές τους. Π.χ. Πέτρος, Θωμάς, Ιούδας. Είναι όμως άλλο οι μεταπτώσεις αυτών που στο βάθος αγαπούν τον Χριστό κι άλλο οι μεταπτώσεις εκείνων που στο βάθος αγαπούν τον εαυτό τους και βλέπουν απλώς τον Ιησού σαν χρήσιμο βοηθό για την πραγματοποίηση των επιδιώξεών τους. Όταν οι μεταπτώσεις μας ανήκουν στην πρώτη περίπτωση ας μη χάνουμε το ηθικό μας. Οι μεταπτώσεις του Πέτεου και του Θωμά, που προς στιγμήν λύγισαν, δεν εξελίχθηκαν σε μόνιμη πτώση όπως του Ιούδα. Στις κρίσιμες στιγμές ο Χριστός τους βοήθησε να συνέλθουν. Θα κάνει το ίδιο και με εμάς, εφ’ όσον στο βάθος η αγάπη μας και η εμπιστοσύνη μας στρέφονται σ’ Εκείνον με ασφάλεια και βεβαιότητα.>>
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίαε ευχήθηκε στους πιστούς να διέλθουν τις Άγιες Ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος εν υγεία και πνευματική ευφροσύνη και να αξιωθούν ανακαινισμένοι και αναγεννημένοι να προσκυνήσουν και την Αγία του Χριστού Ανάσταση.
