Η εορτή του Αγίου και Δικαίου Λαζάρου στη Μητρόπολη Κηφισίας

Κηρύττοντας το Θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος μεταξύ άλλων ανέφερε: <<Η Ανάσταση του Λαζάρου μας παραδίδεται από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη και είναι προάγγελος της Αναστάσεως του Χριστού, αλλά και προτύπωση της κοινής Αναστάσεως όλων των ανθρώπων, κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Υπάρχει βέβαια μια βασική διαφορά μεταξύ της Αναστάσεως του Λαζάρου, και της Αναστάσεως των ανθρώπων. Κατά την πρώτη έλευση του Χριστού, ο Λάζαρος μετά την Ανάστασή του δεν είχε πνευματικό σώμα, αλλά το σώμα που είχε πριν πεθάνει, με όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της φθαρτότητας, γι’ αυτό και είχε ανάγκη τροφής και όλων των αναγκαίων για τη συντήρηση του βιολογικού σώματος. Αυτό φαίνεται από το ότι αργότερα απέθανε και πάλι. Όμως τα σώματα μετά τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, κατά την οποία θα αναστηθούν, θα είναι πνευματικά, δεν θα έχουν ανάγκη τροφής, ύπνου και ενδυμάτων. Η ανάσταση του Λαζάρου αποδεικνύει ότι ο Χριστός, που με τη Θεότητά Του επιτέλεσε αυτό το μεγάλο γεγονός μπορεί να αναστήσει και τους ανθρώπους κατά την ημέρα που εκείνος θα ορίσει. Είναι Θεός δυνατός και κραταιός. Οι Πατέρες της Εκκλησίας έδωσαν και μία αλληγορική ερμηνεία στο γεγονός της Αναστάσεως του Λαζάρου. Σύμφωνα με την ερμηνεία αυτή ο Λάζαρος είναι ο νους του ανθρώπου, που νεκρώνεται από την αμαρτία. Οι αδελφές του Λαζάρου, η Μάρθα και η Μαρία είναι η πράξη και η θεωρία αντίστοιχα. Όταν ο νους του ανθρώπου νεκρωθεί, τότε προηγείται η πράξη (Μάρθα) με διάφορες ενέργειες, για να συναντήσει το Χριστό και να τον παρακαλέσει να έλθει να αναστήσει τον νεκρό νου, και ακολουθεί η θεωρία (Μαρία) που προηγουμένως καθόταν στο σπίτι, κι έτσι έρχεται στον Χριστό και κλαίει ενώπιόν Του. Ο Χριστός ανασταίνει τον νεκρό νου του ανθρώπου και τότε γίνεται μεγάλο δείπνο, όπου ο πρώην νεκρός Λάζαρος (ο νους δηλαδή), είναι ένας από τους συνανακειμένους με τον Χριστό, ενώ μεν η Μάρθα (πράξη) διακονεί στον δείπνο αυτό, η δε Μαρία (θεωρία) αλοίφει τα πόδια του Χριστού με πολύτιμο μύρο, κατά την Ευαγγελική διήγηση.

Και ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας λέγει ότι ο νους του ανθρώπου όταν νεκρωθεί από την αμαρτία, τότε πρέπει να προσέλθει στον Χριστό με εξομολόγηση, και με την υλική σάρκα και την σεμνοτέρα ψυχή να τον παρακαλέσουμε, όπως έκανε η Μάρθα και η Μαρία. Τότε ο Χριστός θα δώσει εντολή να σηκωθεί η πόρωση, που επίκειται στη μνήμη, και θα φωνάξει με τη μεγάλη φωνή της Ευαγγελικής σάλπιγγος να βγούμε έξω από τους περισπασμούς του κόσμου, και θα λύσει τις σειρές των αμαρτιών μας, ώστε να μπορέσουμε να κινηθούμε ισχυρώς προς την αρετή.

Η αλληγορική αυτή ερμηνεία των γεγονότων της εγέρσεως του Λαζάρου παρουσιάζεται και σε διάφορα τροπάρια της εβδομάδος προ των Βαΐων. Σ’ ένα τροπάριο που ψάλλεται την Πέμπτη προ των Βαΐων, λέγεται:<<Θεωρίαν και Πράξιν, ώσπερ συζεύξαντες, προς Χριστόν ικεσίαν, εκπέμψαι σπεύδομεν• τον τεθαμμένον ημών νούν, ως άλλον Λάζαρον, νεκρόν όπως ζωώση, τη αυτού επιστασία τη φρικτή, βαΐα δικαιοσύνης αυτώ προσφέρειν και κράζειν• Ευλογημένος εί ο ερχόμενος>>. Και σε άλλο τροπάριο που ψάλλεται την Τετάρτη προ των Βαΐων, ρητώς αναφέρεται ότι: << η Μάρθα και η Μαρία είναι οι πρέσβεις που πρέπει να αποστείλλουμε στον Χριστό για να έλθει και να αναστήσει τον νεκρό και αναίσθητο νου μας, που βρίσκεται στο μνήμα της αμελείας και δεν αισθάνεται τον Θείο φόβο, και δεν έχει καμία ζωτική ενέργεια>>.

Κατακλείοντας ευχήθηκε στην Καθηγουμένη Μοναχή Μαρία και την αδελφότητα της Ιεράς Μονής να διέλθουν τις Άγιες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος, εν υγεία και πνευματική ευφροσύνη και να αξιωθούν να προσκυνήσουν την Αγία του Χριστού Ανάσταση.

Η Γυναικεία Αδελφότητα της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Ν. Βουντζά Αττικής, όπως είναι γνωστόν, εδώ και δεκαετίες έχει ως διακόνημα τη λειτουργία του Παιδικού Λυρείου Ιδρύματος, στο οποίο εκατοντάδες παιδιά φιλοξενήθηκαν και φιλοξενούνται μέχρι σήμερα, και απολαμβάνουν την φροντίδα και μέριμνα της οικογένειας από τις αδελφές της Μονής, τις Κοινωνικές Λειτουργούς, και το προσωπικό.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, στον προαύλιο χώρο του Παρεκκλησίου, όπου είναι και το Κοιμητήριο της Ιεράς Μονής, ο Σεβασμιώτατος τέλεσε τρισάγιο στον τάφο του προκατόχου του Μητροπολίτου Αττικής κυρού Δωροθέου. Στη συνέχεια μετέβη στις εγκαταστάσεις του Λυρείου Ιδρύματος, όπου είχε συνάντηση με τα παιδιά, τους προσέφερε κεράσματα και συζήτησε με τις αδελφές και το προσωπικό για τρέχοντα ζητήματα λειτουργίας αυτού.