«Μηδείς ὀδυρέσθω πταίσματα·
συγγνώμη γάρ ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε»
(Ἰω. Χρυσοστόμου, Λόγος Κατηχητικός)
Συγκλονίζει, προσφιλέστατοι ἀδελφοί, ἡ μαρτυρία τοῦ ἀγγέλου πρός τίς φοβισμένες Μυροφόρες: «Ἰησοῦν τόν ἐσταυρωμένον ζητεῖτε· οὐκ ἔστιν ὧδε· ἠγέρθη γάρ καθώς εἶπε. Δεῦτε ἴδετε τόν τόπον ὅπου ἔκειτο ὁ Κύριος» (Ματθ. 28, 5-6).
Ὁ Κύριος «ἠγέρθη ἀπό τῶν νεκρῶν»! Σταυρώθηκε, ἀλλά ἀναστήθηκε. Γεύτηκε τό πικρό ποτήρι τοῦ θανάτου, ἀλλά νίκησε τόν θάνατο. Ἐνταφιάστηκε ὡς θνητός, ἀλλά ἀναστήθηκε ὡς παντοδύναμος Θεός. Ἔτσι ἀπό τόν τάφο Του ἀνέτειλε ἡ ζωή. Ὁ ζωοδόχος τάφος τοῦ Κυρίου γίνεται πηγή τῆς κοινῆς ἀναστάσεως τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων καί τῆς συμμετοχῆς μας στήν αἰώνια καί ἀληθινή ζωή.
* * *
Ἀπό τόν τάφο τοῦ ἀναστημένου Κυρίου μας, διδάσκει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στόν Κατηχητικό του Λόγο πού ἀκοῦμε σήμερα, ἀνέτειλε καί ἡ συγγνώμη. Συγγνώμη σημαίνει συγχώρηση καί ἄφεση τῶν «πταισμάτων» μας, γιά τά ὁποῖα δέν πρέπει πλέον νά θρηνοῦμε, ἀφοῦ ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ τά συγχωρεῖ καί τά ἐξαλείφει.
«Συγγνώμη ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε!» Ὁ Χριστός μέ τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάστασή Του μᾶς χάρισε τήν ἄφεση τῶν παραπτωμάτων μας. Μέ τό τίμιο αἷμα Του ἀπέπλυνε τά ἁμαρτήματά μας. Καί μέ τήν Ἀνάστασή Του συνανασταίνει ὅλους ἐμᾶς τούς θνητούς ἀνθρώπους. Μᾶς ἀνοίγει διά τῆς μετανοίας τόν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς στόν Πατρικό Οἶκο. Μᾶς ἀποκαθιστᾶ διά τῆς θείας υἱοθεσίας στήν τάξη τῶν ἀγαπημένων παιδιῶν Του. Μᾶς χαρίζει τή δυνατότητα νά μετέχουμε πλέον στή δική Του ζωή.
* * *
«Συγγνώμη ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε!». Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ δέν γίνεται μόνο πηγή συγχωρήσεως τῶν ἁμαρτημάτων μας καί τῶν παραβάσεων ἔναντι τοῦ ἁγίου θελήματός Του, ἀλλά ἐγκαινιάζει καί μιά νέα σχέση καί ἐπικοινωνία μεταξύ μας· τῶν ἀνθρώπων. Ἡ συγγνώμη, ἡ ὡραιότατη αὐτή λέξη, δέν ἀποτελεῖ ἁπλῶς γνώρισμα καλῶν τρόπων καί εὐγενοῦς συμπεριφορᾶς μεταξύ μας, ἀλλά μιά στάση ζωῆς πού ἐμπνέει ὁ ἀναστάς Ἰησοῦς. Στά πρόσωπα τῶν ἄλλων βλέπουμε τούς ἀδελφούς μας. Καί γνωρίζουμε ὅτι ὡς ἀτελεῖς ἄνθρωποι συχνά συμπεριφερόμαστε ἀπέναντί τους χωρίς ἀγάπη καί κατανόηση.
Χρέος μας, λοιπόν, στό ὄνομα τοῦ ἀναστημένου Κυρίου μας νά συγχωροῦμε τούς ἀδελφούς μας γιά ὅ,τι ἐνδεχομένως μᾶς λύπησαν ἤ μᾶς ἀδίκησαν. Καί, ἐπιπλέον, ὀφείλουμε νά εἴμαστε πάντοτε ἕτοιμοι νά ζητοῦμε κι ἐμεῖς συγγνώμη ἄν σέ κάτι μέ τή συμπεριφορά μας τούς βλάψαμε καί τούς στενοχωρήσαμε. Μπορεῖ νά φαίνεται ἁπλό νά τήν προφέρουμε, ὅμως στήν πραγματικότητα δέν εἶναι καί τόσο εὔκολο νά τήν ἐφαρμόσουμε.
Τό πνεῦμα τῆς συγχωρητικότητας βρίσκεται στήν καρδιά τῆς πίστεώς μας. Ὁ χριστιανός πού δέν ξέρει νά λέει συγγνώμη εἶναι ἁπλά κάποιος πού λησμόνησε τή γλώσσα τοῦ Θεοῦ. Καί πολλοί ἀπό τούς συνανθρώπους μας σήμερα φαίνεται ὄχι μόνο σάν νά ἔχουν ξεχάσει τή γλώσσα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά σάν νά τήν περιφρονοῦν καί νά τήν ἀπορρίπτουν. Καί ἀντί νά συγχωροῦν, υἱοθετοῦν τή βία καί τήν ἐπιθετικότητα, τίς ὕβρεις καί τή χειροδικία.
* * *
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Πάσχα σήμερα! Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ἀναστήθηκε καί ἀπό τόν ζωοδόχο τάφο Του ἀνέτειλε γιά ὅλους μας ἡ συγγνώμη, ἡ ἀγάπη, ἡ καταλλαγή.
Γι᾽ αὐτό, «συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει!». Ἐκεῖνος μᾶς ἀγαπᾶ. Ἐκεῖνος μᾶς συγχωρεῖ. Ἀρκεῖ κι ἐμεῖς νά ἀναγνωρίζουμε τά λάθη μας καί νά μετανοοῦμε γιά τίς ἁμαρτίες μας.
Ἀλλά καί μεταξύ μας ἡ συγγνώμη, εἰλικρινής καί πηγαία, θά ἔδει νά εἶναι ὁ σταθερός κανόνας πού θά προσδιορίζει τή συμπεριφορά μας. Στό ὄνομα τοῦ ἀναστημένου Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστοῦ νά συγχωροῦμε τούς ἄλλους, ἄν σέ κάτι μᾶς λύπησαν, καί νά ζητοῦμε συγγνώμη, ἄν πάλι σέ κάτι κι ἐμεῖς τούς λυπήσαμε.
Χριστός ἀνέστη, ἀδελφοί Χριστιανοί!
Μέ θερμές ἀναστάσιμες εὐχές
ὁ Ἐπίσκοπός σας
† Ὁ Νέας Σμύρνης ΣΥΜΕΩΝ
