Του Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα
Ομότιμου Καθηγητή Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης
Η σημερινή Ελλάδα, με την πολιτική που ακολουθεί απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση, έχει δεχθεί αδιαμαρτύρητα να γίνει αυτό που τη θέλουν οι εταίροι μας: αφ’ ενός μεν «πειραματόζωο» στο ζήτημα της αντιμετώπισης υπερχρεωμένων χωρών, αφ’ ετέρου δε «χωματερή» για την επίλυση του προβλήματος της μαζικής λαθρομετανάστευσης που κατακλύζει την Ευρώπη. Την ιδιότητα του «πειραματόζωου», που έχει επιφυλάξει για μας η ΕυρωπαϊκήΕνωση, την ομολογούν οι ίδιοι οι εταίροι μας. Την άλλη όμως ιδιότητα της «χωματερής» μας τη δείχνουν με τη συμπεριφορά τους, εφ’ όσον επιστρέφουν στην Ελλάδα, για να «απορρίψουν» σε αυτήν ως «απόβλητα» τους λαθρομετανάστες που συνελήφθησαν σε κάποια χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης προερχόμενοι από την Ελλάδα, η οποία υπήρξε πρώτη χώρα εισόδου τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Οι προαναφερθείσες ιδιότητες που αποδίδουν οι Ευρωπαίοι στη χώρα μας, αποδεικνύουν την πλήρη έλλειψη σεβασμού εκ μέρους αυτών προς τη σημερινή Ελλάδα. Μας το επιβεβαιώνει άλλωστε αυτό η κοινή λογική, που μας λέει ότι όποιος χρησιμοποιεί κάτι ως αντικείμενο πειραματισμού, το θεωρεί προφανώς υποδεέστερο σε σύγκριση με τους σκοπούς που επιδιώκουν τα πειράματά του. Και όποιοςαπορρίπτει σε ένα χώρο άχρηστα πράγματα αδιαφορώντας για την τάξη του χώρου και για τη βούληση του νοικοκύρη που τον διαφεντεύει, δείχνει σαφώς ότι δεν σέβεται τον σχετικό χώρο. Γιατί να μη τα κάνουν αυτά οι Ευρωπαίοι; Η σημερινή Ελλάδα δεν τους λέει τίποτε απολύτως, γι’ αυτό και δεν την σέβονται. Η υπόληψη και ο σεβασμός τους είναι μόνο για την Αρχαία Ελλάδα, που υπήρξε η πνευματική «τροφός» τους και με την οποία θεωρούν ότι δεν έχουμε καμιά σχέση εμείς οι Νέο-Ελληνες. Διότι εκείνη η Ελλάδα ήταν μια «γεννήτρια» που έβγαζε αδιάκοπα άπλετο φώς. Ενα απέραντο πνευματικό «εργοτάξιο» σε όλους τους τομείς του επιστητού.Ενώ αντιθέτως η σημερινή Ελλάδα, με τους ξεχαρβαλωμένους «μηχανισμούς» που διαθέτει, είναι ένας τόπος βυθισμένος στο «σκοτάδι». Μια χώρα, η οποία έχει αναγάγει την κατανάλωση σε υπέρτατο αγαθό της ζωής, που για να το απολαύσει γίνεται πολλές φορές «ζήτουλας», όταν δεν επαρκούν οι δικοί της πόροι. Ετσι όμως δεν βλέπουμε και μεις τα πράγματα στην κοινωνική μας συμβίωση με τους άλλους; Ποιός από μας παίρνει στα σοβαρά ένα «ξεπεσμένο» αριστοκράτη, ο οποίος έχοντας διαρκώς απλωμένο το χέρι του στην επαιτεία τριγυρνάει δεξιά και αριστερά, επιδεικνύοντας τους τίτλους της καταγωγής του; Ολοι έχουμε θαυμασμό για την καταγωγή, λυπούμαστε όμως τον απόγονο αυτής για την κατάντια του.
Ας αφήσουμε όμως τώρα στην άκρη αυτούς τους αφορισμούςκαι ας έλθουμε εγγύτερα στις ιδιότητες που μας φόρτωσαν οι εταίροι μας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για να δούμε τι κάναμε εμείς για να τις αποτρέψουμε.
Κατ’ αρχάς την ιδιότητα του «πειραματόζωου» και όλα τα παρελκόμενα αυτής θα μπορούσαμενα τα είχαμε αποφύγει, όταν πρωτοπαρουσιάσθηκε η οικονομική κρίση, εάν είμαστε απολύτως αρνητικοί στην πρόταση των εταίρων μας να δεχθούμε πρόσθετο δανεισμό από αυτούς για την αντιμετώπιση της ρευστότητας της οικονομίας μας και να υπαχθούμε με τον τρόπο αυτόσε καθεστώς Μνημονίων προς εξασφάλιση των νέων δανείων που θα μας έδιναν.Επρεπε ευθύς εξ αρχής να ζητήσουμε στο όνομα της κοινοτικής αλληλεγγύηςδιαγραφή του επονείδιστου, δηλ. του τοκογλυφικού μέρους των παλαιότερων δανείων μας και πάγωμα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα των ετήσιων τοκοχρεολυτικών δόσεων του απομένοντος χρέους, όπως έγινε –όψιμα δυστυχώς– με τη δεκαετή περίοδο χάριτος που μας χορηγήθηκε πρόσφατα. Δεν το πράξαμε, διότι ανεπάρκειες ή δολιότητες της πολιτικής ηγεσίας μας εκείνης της εποχής είχαν άλλες στοχεύσεις. Ετσι, για να εξοφλήσουμε ένα χρέος 180 δισεκατομμυρίων ευρώ, που υπήρχε το 2010, παίρναμε συνεχώς νέα δάνεια, τα οποία διόγκωναν συνεχώς το χρέος, με αποτέλεσμα να ανέρχεται αυτό σήμερα, ύστερα από μια δεκαετή περίοδο εξοντωτικής λιτότητας του ελληνικού λαού, στο εξωφρνικό ποσό των 350 δισεκατομμυρίων ευρώ!
Δεν τα έβλεπαν αυτά οι Ευρωπαίοι, με τους κορυφαίους οικονομικούς συμβούλους που είχαν δίπλα τους;Θα ήταν αφελής η αρνητική απάντηση στο ερώτημα αυτό. Αλλωστε, λογικά δεν θα μπορούσε να γίνει ποτέ πιστευτός ο ισχυρισμός ενός ειδήμονος που θα επιχειρούσε να εμφανισθεί ως διασώστης κάποιου, όταν, αντί να βγάλει από το «τέλμα» τον κινδυνεύοντα, τον βύθιζε βαθύτερα σε αυτό με τις δήθεν «σωστικές» του ενέργειες. Και αυτό ακριβώς συνέβη στην περίπτωση της Ελλάδος. Οι «διασώστες» εταίροι μας ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν, εάν πραγματικά επιθυμούσαν να μας βοηθήσουν. Δεν το έπραξαν όμως, διότι ήθελαν να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα ως «πειραματόζωο» και να «τζογάρουν» επάνω στη «ράχη» του ελληνικού λαού. Περισσότερα από τρία δισεκατομμύρια ευρώ κέρδισαν οι Γερμανοί, σύμφωνα με δημοσιεύματα μεγάλων διεθνών εφημερίδων, από την οικονομική κρίση στην Ελλάδα!Και όμως, αυτούς τους «διασώστες» μας, που πλούτισαν από τη δική μας φτώχεια, δεν επιχειρήσαμε καν να τους βάλουμε στο παιχνίδι του χρέους μας, μολονότι μας χρωστούν περίπου 500 δισεκατομμύρια ευρώ από το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας οφείλουν! Δεν ζητήσαμε ποτέ, όχι μόνο την άμεση πληρωμή σε μας αυτού του χρέους εκ μέρους των Γερμανών, αλλά ούτε καν την αναδοχή του από αυτούς σε εξόφληση των οφειλομένων. Εάν δεν ζητήσεις αυτά που σου οφείλουν άλλοι την ώρα που είσαι χρεωμένος, πότε περιμένεις να το κάνεις; Οταν θα σε έχουν πνίξει οι «θηλιές» του χρέους στον λαιμό σου; Δεν πρέπει συνεπώς να διαμαρτυρόμαστε για τον ρόλο του «πειραματόζωου» που μας επεφύλαξαν οι «φιλεύσπλαχνοι» εταίροι μας, αφού εμείς οι ίδιοι υπεισήλθαμε εκουσίως στη θέση αυτή που συνήθως ανήκει στα ζώα.Την ευθύνη επομένως για τηχρησιμοποίησηως «πειραματόζωου» ενός ολόκληρου λαού δεν την έχουν μόνον οι «πειραματιστές», αλλά και εμείς που δεχθήκαμε να γίνουμε «πειραματόζωα» για τις ανάγκες των οικονομικών τους σχεδίων.
Ανάλογη είναι και η τιμή που περιποιεί στη χώρα μας η επιλογή της από τους ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ενωσης ως «χωματερής» της Ευρώπης. Μέσα σε αυτή τη «χωματερή» θα μας στέλουν οι εταίροι υπό μορφή «αποβλήτων» τους λαθρομετανάστες που συλλαμβάνουν στις χώρες τους και δεν είναι διατεθειμένοι να τους κρατήσουν εκεί. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που πριν από μερικά χρόνια υποδέχονταν αρχικά τους λαθρομετανάστες με γλυκά και με λουλούδια. Λίγο αργότερα, όταν άρχισαν να πυκώνουν ανησυχητικά οι μαζικές εισροές των λαθρομεταναστών στις χώρες τους, μετέτρεψαν τις αγκαλιές τους σε ανυπέρβλητα τείχη, ενώ δεν παρέλειψαν να ζητήσουν από εμάς, για να στεγανοποιηθούν απολύτως τα ευρωπαϊκά σύνορα, να τους πνίγουμε αμέσως μόλις αποβιβάζονται από τις βάρκες! Τώρα αναβάθμισαν την εκτίμησή τους στα ταλαίπωρα αυτά πλάσματα. Τους εξομοιώνουν με απόβλητα και με ειδικούς «αγωγούς» τους προωθούν στη μεγάλη «χωματερή» που λέγεται Ελλάδα.Η σκέψη των ιθυνόντων της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι απλή: Ενας «βρώμικος» από την «κόπρο» της διαφθοράς τόπος, όπως είναι η Ελλάδα, αποτελεί ιδανικό μέρος για να λειτουργήσει η «χωματερή» της Ευρώπης. Πολύ ευκολότερα, εφ’ όσον δεν προβάλλεται καμιά αντίρρηση από τη μεριά του Ελληνικού Κράτους!
Οσο λοιπόν η Ευρωπαϊκή Ενωση αδυνατεί να δει την «πηγή» του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης και το αντιμετωπίζει με τη λογική των «αποβλήτων» καιόσο επίσης η Ελλάδα αποδέχεται μοιρολατρικά τις συμφωνίες Ι και ΙΙ του Δουβλίνου, που της στερούν το δικαίωμα να προβάλει την ιδιαιτερότητά της και να αντισταθεί στη μεθοδευμένη προώθηση μουσουλμανικών πληθυσμών στην Ελλάδα από την Τουρκία, τόσο το «κύμα» της λαθρομετανάστευσης θα θεριεύει σιγά-σιγά και κάποια στιγμή θα γίνει «τσουνάμι» που θα μας πνίξει όλους. Σχεδιαστές και διαχειριστές της «χωματερής».
