Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός καθόρισε τον τρόπο συμπεριφοράς των Μαθητών Του ώστε να διατηρούν τα πνευματικά δικαιώματα που αποκτούν με την πίστη, ερμηνεύοντας με κύρος και αυθεντία τις εντολές του Θεού, τονίζοντας «εγώ δε λέγω υμίν».
1. Απαίτησε από τους Μαθητές Του να παραμένουν σταθεροί, να μην υπακούουν σε άλλο Κύριο παρά μόνο σ’ Αυτόν, λέγοντας:
α΄. Κανείς δεν μπορεί να είναι δούλος σε δύο Κυρίους, να υπηρετεί και να υπακούει σε δύο αφεντικά· γιατί ή θα μισήσει τον ένα και θα αγαπήσει τον άλλο, ή θα στηριχθεί στον ένα και θα περιφρονήσει τον άλλο. Δεν μπορείτε να είσθε δούλοι και στον Θεό και στο χρήμα (Ματθαίου στ΄ 24).
Με τους λόγους Του αυτούς ο Κύριος υπέδειξε στους Μαθητές Του ότι ο Θεός και το χρήμα δεν συμβιβάζονται. Δεν μπορεί να είναι άνθρωπος του Θεού αυτός που υπηρετεί το χρήμα, που επιδιώκει τα κέρδη, που καλλιεργεί την πλεονεξία, που μετέρχεται την αδικία, που αρπάζει και στερεί από τους άλλους.
β΄. Οποιος δεν είναι με το μέρος μου, είναι εναντίον μου και όποιος δεν μαζεύει μαζί μου σκορπίζει (Ματθαίου ιβ΄ 30).
Μ’ αυτό τον λόγο Του ο Κύριος αποσαφήνισε ότι όποιος δεν είναι μαζί Του, δεν Τον ακολουθεί, δε συμφωνεί, είναι εχθρός Του‧ και όποιος δεν εργάζεται για να έλθουν και να μαζευτούν οι άνθρωποι γύρω Του και πλησίον Του, αυτός σκορπίζει.
Ουσιαστικά ο Κύριος μάς διευκρίνισε ότι όταν σκορπίζεις τους ανθρώπους και τους εμποδίζεις να μην έλθουν προς Αυτόν θεωρείσαι εχθρός Του, Χριστομάχος και Θεομάχος.
2. Μ’ αυτό το πνεύμα εργάσθηκαν οι Αγιοι Απόστολοι και νουθέτησαν τα μέλη της Εκκλησίας.
α΄. Μην κάνετε αταίριαστους δεσμούς με απίστους. Γιατί ποια σχέση μπορεί να έχει η δικαιοσύνη με την ανομία; Ή τι κοινό υπάρχει ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι; Ποια συμφωνία μπορεί να γίνει ανάμεσα στον Χριστό και στον Διάβολο; Ή τι έχει να μοιράσει ο πιστός με τον άπιστο; (Προς Κορινθίους Β΄ στ΄ 14-15).
Για τον πιστό ο Θεός και ο νόμος του Θεού που είναι αιώνιος και ισχύει για όλους τους ανθρώπους, ευρίσκονται πάνω από τις επίγειες και πρόσκαιρες εξουσίες και δυνάμεις και τους μεταβαλλόμενους ανθρώπινους νόμους.
β΄. Κι όταν οι ανθρώπινες εξουσίες και οι νόμοι έρχονται σε αντίθεση με τον Θεό, τότε ισχύει ο νόμος όπως διατυπώθηκε από τον απόστολο Πέτρο «Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πράξεων ε΄ 29).
3. Ιδού μερικά Βιβλικά παραδείγματα συμβιβασμών στη ζωή:
α΄. Ο Ησαύ πούλησε τα πρωτοτόκιά του, δηλαδή τα δικαιώματα που είχε, οικογενειακά, κληρονομικά και θρησκευτικά ως πρωτότοκος γιος, για ένα πιάτο φακή (Γενέσεως κε΄ 34).
β΄. Ο Ιούδας πούλησε τον Κύριό του από φιλαργυρία, για τριάντα αργύρια (Ματθαίου κστ΄ 15).
γ΄. Ο Ηρώδης αποκεφάλισε τον Ιωάννη, για το σαρκικό του πάθος (Ματθαίου ιδ΄ 8).
δ΄. Οι Γαδαρηνοί έδιωξαν τον Χριστό από την περιοχή τους για να μη χάσουν το κέρδος από τα γουρούνια που έτρεφαν, παρά την απαγόρευση του Ιουδαϊκού θρησκευτικού νόμου (Μάρκου ε΄ 17).
ε΄. Ενας νέος έχασε την αιώνια ζωή, για να κρατήσει τα κτήματά του (Ματθαίου ιθ΄ 22).
Σε όσους πειθαρχούν στον Θεό και παραμένουν ασυμβίβαστοι με την αμαρτία, ο Θεός χαρίζει το Αγιο Πνεύμα (Πράξεων ε΄ 32).
