Ενα Σάββατο ο Ιησούς πέρασε κοντά από έναν τυφλό εκ γενετής, που ζητούσε ελεημοσύνη ίσως, στα πέριξ του Ναού. Σκέφθηκαν αυτόν τον δυστυχισμένο οι μαθητές που συνόδευαν τον Ιησού και ρώτησαν: «Ραββί, τις ήμαρτεν, ούτος ή οι γονείς αυτού, ίνα τυφλός γεννηθή;». Βλέπομε σ’ αυτή την ερώτηση την αρχαία εβραϊκή γνώμη, σύμφωνα με την οποία το φυσικό κακό ήταν πάντα συνέπεια και τιμωρία του ηθικού κακού: γνώμη που ήδη απεδείχθη εσφαλμένη από τον διάσημο συγγραφέα του βιβλίου του Ιώβ κι όμως πεισματικά διατηρήθηκε από σοφούς και ασόφους. Ο Ιησούς απέκρουσε τη γνώµη λέγοντας ότι ούτε αυτός ο ατυχής ούτε οι γονείς του είχαν αμαρτήσει και ότι η μοναδική εκείνη περίπτωση επετράπη για να φανερωθούν τα έργα του Θεού (Ιωάννου 9, 5). Αφού είπε αυτό, ο Ιησούς έπτυσε στη γη, έκανε με το σάλιο λίγη λάσπη, έβαλε αυτή τη λάσπη στα μάτια του και έπειτα του είπε: «Πήγαινε, πλύσου στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ». Αυτός πήγε, πλύθηκε και γύρισε βλέποντας καλά.
Ο ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρεται στο συµβολικό νερό που ο Ιησούς σκόρπισε στον κόσµο, ξανασκέπτεται θεληµατικά Αυτόν σαν ένα σταλµένο υπερφυσικό νερό και σ’ αυτό το νερό θα πλυθεί όλο το ανθρώπινο γένος που στερείται το φως, όπως ο γεννημένος τυφλός πλύθηκε στη δεξαμενή του Σιλωάμ. Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο.
Σε ερωτήσεις των παρευρισκομένων «πώς σου ανοίχθηκαν τα µάτια;», εκείνος με απλότητα απαντούσε: “Εκείνος που λέγεται Ιησούς έκανε λίγη λάσπη, μου την έβαλε στα μάτια και μου είπε : «Πήγαινε, πλύσου στην Σιλωάμ»‧ πήγα εκεί και πλύθηκα‧ είδα”. Οδηγούμενος στους Φαρισαίους αυτοί επανέλαβαν τις ίδιες ερωτήσεις. Ελαβαν τις ίδιες απαντήσεις.
Εστειλαν να καλέσουν τους γονείς του που δήλωσαν, αποφεύγοντας κάθε προσωπική των ευθύνη‧ τους πιο διακεκριμένους αντιπροσώπους της «παραδόσεως» και της ιουδαϊκής σοφίας επιχειρούσε να διδάξει με τις αποστομωτικές απαντήσεις του ο αναιδής αγέρωχος, γεννημένος επιπλέον µέσα στο παράπτωµα, όπως η τύφλωσίς του απέδειξε!
Ο διωγµένος και θεραπευμένος τυφλός συνάντησε κατόπιν τον Ιησού, που του είπε: «Συ πιστεύεις εις τον υιόν του ανθρώπου (παραλλαγή: του Θεού);». Ο θεραπευμένος απήντησε: «Και τις εστιν, Κύριε, ίνα πιστεύσω εις αυτόν;». Ο Ιησούς πρόσθεσε: «Και εώρακας αυτόν (υπαινισσόμενος την γενομένη θεραπεία) και ο λαλών μετά σου εκείνός εστιν». Τότε ο θεραπευμένος φώναξε: «Πιστεύω, Κύριε», και τον προσκύνησε. Ο Ιησούς πρόσθεσε: «Εις κρίμα (για να γίνει κάποια κρίσις και ξεχώρισμα) εγώ εις τον κόσμον τούτον ήλθον, ίνα οι μη βλέποντες βλέπωσιν και οι βλέποντες τυφλοί γένωνται».
Η τύφλωσις είναι γενική, αλλά μπορεί κανείς να θεραπευθεί απ’ αυτή µόνον αν αρχίσει να αναγνωρίζει ότι είναι προσβεβληµένος, ενώ δεν θα θεραπευθεί ποτέ εκείνος που αυταπατάται ότι βλέπει‧ η αυταπάτη αυτή είναι πιο επικίνδυνη και από αυτήν ακόμα την τύφλωσι, γιατί είναι η επταπλή σφραγίδα της.
Το άκαμπτο πείσμα των Ιουδαίων στο να μη θέλουν ν’ αναγνωρίσουν τη θεραπεία του γεννηµένου τυφλού, είναι τελείως ιστορικό και είναι ακόμα ένα φαινόμενο ιστορικώς κανονικότατο.
Η φαρισαϊκή τήρησις του Σαββάτου, η συμμετοχή στον φαρισαϊκό συνεταιρισμό και τα παρόμοια, ήταν οι κολώνες των. Από την κορυφή των έκριναν ολόκληρη την οικουμένη, επιδοκιµάζοντας ό,τι τις ενίσχυε και αποδοκιμάζοντας ό,τι τις εξασθένιζε. Καλούν αυτοί στο δικαστήριό των τον θεραπευμένο τυφλό και τους γονείς του, ερευνούν τις μαρτυρίες και επινοούν υπεκφυγές, χωρίς όμως να επιτύχουν την επιθυμητή εξήγηση. Δεν τους ενδιαφέρει, ας πέσουν όλα, φθάνει να µείνουν οι κολώνες. Ε! Λοιπόν, συγκρίνοντας ψύχραιμα τα γεγονότα, ο σημερινός ιστορικός βρίσκει ότι έπειτα από τόσους αιώνες ένα μέρος της ανθρωπότητος πολύ λίγο άλλαξε στα διαβήματά του αναφορικά με τα δεδοµένα της ζωής του Ιησού: Αλλαξε µόνο τα ονόματα, αλλά η μέθοδος έμεινε ουσιαστικά η ίδια. Οι ακλόνητες κολώνες που μια φορά λέγονταν τήρησις του Σαββάτου κ.τ.λ., σήµερα λέγονται παραλογισμός του θαύματος, το αδύνατον του υπερφυσικού κ.λπ., αλλά οι κολώνες στην πράξη, είναι πάντα οι ίδιες. Καλούν στο δικαστήριο του ορθολογισμού διάφορες αποδείξεις, εξετάζουν τις µαρτυρίες, επινοούν θεωρίες χωρίς όμως να επιτύχουν την ποθητή εξήγηση, απεναντίας βρίσκουν έναν Ιησού πάντα πιο υπερφυσικό. Δεν τους ενδιαφέρει, ας πέσουν όλα τα άλλα, φθάνει να μείνουν οι κολώνες. Και έτσι παραμένει η τύφλωσις, με την επταπλή σφραγίδα της.
