Ὁ Σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου ἀποτελεῖ ἀναμφίβολα τήν μαρτυρία τῆς προσωπικῆς του Ἀναστάσεως. Ἡ σωτήριος πρόσκλησις ὑπό τοῦ Κυρίου ἀπευθύνεται εἰς πάντα ἄνθρωπον διά νά καταστῆ χριστομίμητος καί γιατί ὄχι Ἅγιος.
Ἡ βίωσις τῆς εὐαγγελικῆς διδασκαλίας εἶναι ἐκείνη, ἡ ὁποία κατέστησε τούς ἁλιεῖς Ἀποστόλους, ἁλιεῖς ἀνθρώπων, καί τούς μάρτυρας Ἁγίους. Αὐτή «ἡ τῶν Ἁγίων ὁδός» ἐδέχθη ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ τόν ἄνωθεν φωτισμόν, τήν ἀποκάλυψιν, τήν σωτηρίαν εἰς τούς οὐρανίους θαλάμους τῆς πνευματικῆς ζωῆς τοῦ Παραδείσου.
Οἱ Ἅγιοι συμπροσεύχονται μετά τῶν ἀνθρώπων, συμμετέχουν εἰς τό νά καταστῶμεν καί ἡμεῖς ὁμολογηταί πίστεως, κάτοχοι τῆς βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, διότι λειτουργοῦν ὡς συνεχεῖς πρεσβευταί τῆς θείας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἐμπεριπατοῦν εἰς ὁλόκληρον τήν ἱστορίαν, λαμβάνοντες τήν ὅλην οἰκονομίαν τοῦ Θεοῦ, γενόμενοι προστάται ἑκάστου ἀνθρώπου μετά τοῦ φύλακος ἀγγέλου του.
Μᾶς παροτρύνει ὁ Χριστός «Ἅγιοι γίνεσθε ὅτι ἐγώ Ἅγιός εἰμι» (Α’ Πέτρ. α΄,16). Ὁλόκληρος ὁ ὁρατός καί ἀόρατος κόσμος τῆς Ἐκκλησίας κατακλείεται ὑπό νέων Ἁγίων, Μαρτύρων, Ὁσιομαρτύρων, Παρθενομαρτύρων, Νεομαρτύρων, ὁμολογητῶν, ἀπολογητῶν, Ὁσίων, Δικαίων, οἱ ὁποῖοι μεριμνοῦν διά τήν προσωπικήν πορείαν ἑκάστου ἐξ ἡμῶν. Ἡ πρόσκλησίς μας πρός αὐτούς, διά τήν ἄνωθεν θείαν ἐπέμβασίν των εἶναι ἡ προσευχή.
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία διαρκής καί μόνιμος Πεντηκοστή. Ἐπισφραγίζεται ἐκ τοῦ πανθέου τῶν Ἁγίων καί μαρτύρων Της. Ὁ διαρκής μάρτυρας τoῦ Κυρίου εἶναι ἡ πραγματικότης τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀποκαλύπτει τήν Δόξα καί τήν Νίκη Του. Ἡ θεϊκή Παντοδυναμία καθιστᾶ βραχίονες σωτηρίας τήν βιοτήν τῶν Ἁγίων. Τήν μαρτυρίαν τους.
Τό μαρτύριόν της. Δέν εἶναι τυχαῖον ὅτι τό μαρτύριον τῶν Ἁγίων ταυτίσθηκε μετά τοῦ βαπτίσματος (βάπτισμα τοῦ αἵματος), καθῶς ἀποτελεῖ τήν ἐθελουσία μίμηση τοῦ Πάθους τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε ὁ πρῶτος τῶν μαρτύρων καί θεωρεῖται ἀνώτερο τοῦ Μυστηρίου τοῦ βαπτίσματος, καθώς παρέχει πλήρη ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Οἱ τρεῖς Ἱεράρχαι ἐμβαθύνουν εἰς αὐτήν τήν θεολογία τοῦ μαρτυρίου.
Οἱ Ἅγιοι καθίστανται ζῶντα ὄργανα μεταδόσεως τῆς θείας χάριτος καί ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀνάγκη τῆς μαρτυρικῆς τους χάριτος τῆς ἐκπηγαζούσης ὑπό τοῦ Κυρίου. Αὐτή θά τόν ἐμποτίσει μέ τό μύρο τῆς Ἐκκλησίας, καθόσον ὁ «Σωτήριος αὐτός Λόγος» κηρύσσεται κατά τόν Γρηγόριον Νύσσης «κατά πᾶσαν τήν οἰκουμένην ἀπ’ ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ, ἕως τοῦ ἄκρου αὐτοῦ».
